อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 175

"เช่นนั้นหมอเทวดาหลี่รู้ว่านี่เกิดอะไรขึ้นหรือ?"

คนในนี้ก็ไม่สนใจหมอหม่าหมอเฉียนแล้ว ความสนใจทั้งหมดตกไปอยู่บนตัวหมอเทวดาหลี่

"ข้ารู้สึกว่า นี่เป็นไปได้ว่าจะเกี่ยวข้องกับการนอนของฮูหยิน" หมอเทวดาหลี่ถามหญิงสาว "ท่าชอบนอนตะแคงข้างไปทางหน้าซีกนี้ใช่ไหม?"

หญิงสาวตกตะลึง ย้อนคิดอย่างละเอียด "ก็จริง"

"หมอที่พวกเจ้าใช้ เป็นของที่เย็บเองแล้วใส่พวกกากยาหรือใบชาอะไรลงไปใช่ไหม" หมอเทวดาหลี่ถามมอีก

"ใช่ๆๆ ก่อนหน้านี้นอนไม่ค่อยหลับ ได้ยินคนบอกว่าพวกกากยาที่ทำให้ใจสงบถ้าตากแห้งแล้วไว้ในหมอน ทุกคืนถ้านอนกับวัตถุดิบยาเหล่านี้ก็จะทำให้หลับได้ดีขึ้น" หญิงสาวพยักหน้า

หมอเทวดาหลี่พูดตรงประเด็นเแล้ว ระดับความเชื่อมั่นต่อหมอเทวดาหลี่ของนางพุ่งขึ้นมาเลยทีเดียว

"แล้วนอนหลับได้ดีขึ้นไหม?" หมอเทวดาหลี่ถาม

"ก็ดีกว่าก่อนหน้านี้จริงๆ"

"แต่ว่าข้าตอนนี้ยังสงสัย ว่าใบหน้านี้ของเจ้าน่าจะเป็นวัตถุดิบยาสร้างขึ้นมา ดังนั้นยังต้องมาดูที่หมอนของเจ้าด้วย"

หมอเทวดาหลี่ยืดเอว รู้สึกว่าการพิจารณาของตนเองไม่มีปัญหาเลยแม้แต่น้อย

"หมอน ข้าจะให้เพื่อนบ้านข้าไปนำมา นางมาด้วยกันกับข้า"

หญิงสาวพูดกับผู้หญิงข้างๆ ไม่กี่คำ หญิงสาวคนนั้นก็พยักหน้า "ข้าจะไปเดี๋ยวนี้"

นางรีบร้อนออกไป คนในลานกลับยังใส่ใจต่อสีม่วงบนใบหน้าของหญิงสาว

"หมอเทวดาหลี่ ต่อให้ใบหน้านางจะถูกวัตถุดิบยาในหมอนกระตุ้นเข้า นั่นก็ถือเป็นเรื่องหนึ่งแล้ว ตอนนี้พวกเราควรจะมาพูดถึงว่าจะรักษาใบหน้าฮูหยินคนนี้อย่างไร"

หมอหม่าศรัทธาขึ้นมาหน่อยๆ ต่อหมอเทวดาหลี่ แต่เมื่อครู่ที่หมอเทวดาหลี่ปฎิเสธเขา ก็ยังทำให้เขาไม่พอใจนิดๆ

ตอนนี้เขาเองก็คิดอยากจะเพิ่มความกลัดกลุ้มให้หมอเทวดาหลี่ขึ้นมาบ้างแล้ว

"เรื่องนี้แน่นอนว่าต้องกินยา ยิ่งไปกว่านั้นยังต้องใช้วิธีนึ่งยา การฝังเข็มเองก็จำเป็น สีม่วงนี้ก่อตัวขึ้นมากว่าครึ่งปีแล้ว อน่นอนว่าไม่มีทางที่จะกำจัดทิ้งได้ในครั้งเดียว ถึงเวลายังต้องใช้ยาประคบหน้าด้วย"

"แล้วต้องใช้เวลานานเท่าไร?" หญิงสาวร้อนรนขึ้นมาทันที "บ้านชายหนุ่มกำลังจะมาถอนหมั้นลูกสาวข้าแล้ว สามีข้าเองก็จะหย่าร้างกับข้าด้วย สามารถทำให้เห็นผลในครั้งเดียวเลยได้ไหม ให้พวกเขามองออกว่าข้ายังสามารถรักษาได้"

หมอเทวดาหลี่พอได้ยินคำนี้ก็รู้สึกไม่ดีเสียแล้ว

"เจ้าเห็นว่าเรื่องการรักษาเป็นเรื่องง่ายดายหรือ? มีการรักษาที่เห็นผลในครั้งเดียวเสียที่ไหน?"

"หมอเทวดาหลี่ ท่านก่อนหน้านี้บอกว่าทำได้นี่นา ตอนที่ข้าเจอกับท่าน ท่านก็พูดว่าหลังจากนี้จะรักษาข้าให้หายได้ ข้าถึงมาที่นี่"

หญิงสาวกุมชายเสื้อหมอเทวดาหลี่ ร้อนรนอย่างมาก

ผู้คนพอได้ยินคำพูดของนางก็ฮือฮาขึ้นทันที

"ที่แท้ก่อนหน้านี้หมอเทวดาหลี่ก็เคยเจอหญิงสาวคนนี้แล้วหรือ?"

"แล้วยังเป็นหมอเทวดาหลี่ที่เรียกนางเข้ามาด้วย?"

หลี่จื่อเหยาพอได้ยินคนอื่นรอบๆ เหมือนจะเริ่มมีความเห็นแย่ๆ ต่อตัวบิดานาง ก็พูดเสียงโกรธขึ้งขึ้นทันที

"พวกเจ้าหุบปากเลย! ที่พ่อข้าพูดมีอะไรผิดกัน? เดิมทีรักษาคนก็ไม่ใช่เรื่องที่ง่ายดายอยู่แล้ว ใครไหวก็ขึ้นมา ถ้าทำไม่ได้ก็อย่าพูดให้มากนัก!"

"ครั้งนี้ทางข้าก็มากันตั้งมากมายหลายคน ครอบครัวสามีแม่สามี บ้านซ้ายบ้านขวา เพื่อนสนิทมิตรสหาย แล้วยังมีญาติดองในอนาคตก็รู้กันหมดแล้ว ถ้ารักษาได้ยังพอว่า แต่ถ้ารักษาไม่ได้ขึ้นมา พวกเขาก็จะบอกว่าข้าทำให้ตัวเองต้องอับอาย คนทั้งหมดรู้กันหมดแล้วว่าหน้าตาข้าเปลี่ยนไปเช่นนี้ พวกเขาไม่ยอมปล่อยข้าไว้แน่!"

หญิงสาวกำแขนเสื้อหมอเทวดาหลี่แน่นไม่ยอมปล่อย "หมอเทวดาหลี่ ท่านทำให้สีบนหน้าข้าจางลงมาทีเถิด"