อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 176

หมอเทวดาหลี่ถูกนางคว้า คนก็ร้อนขึ้นมาเลย อยากจะสะบัดเจ้าคนสารเลวนี้ทิ้งไปเสียเหลือเกิน

"ข้ายังจะรักษาเจ้า แค่ต้องการเวลาหน่อยเท่านั้น ที่นี่ไม่มีใครที่มีวิธีรักษาหน้าเจ้าแล้ว!"

หมอเทวดาหลี่ร้องขึ้นมา

ประโยคนี้เป็นการผิดใจกับหมอคนอื่นในที่นี้อย่างมาก แต่ว่าหมอเทวดาหลี่ก็ไม่สนใจเรื่องเหล่านี้เลย ถึงอย่างไรวิชาแพทย์ของพวกเขาก็สู้เขาไม่ได้จริงๆ แล้วจะมาทำอะไรเขาได้

ผู้อาวุโสจี้ที่แย้งกับเขามาตลอดมองเขาแล้วอดร้องเชอะขึ้นมาเสียงหนึ่งไม่ได้

"ในนี้จะไม่มีหมอคนไหนที่มีความเห็นไม่ตรงกับเจ้าเลยหรือไรกัน? เจ้าก็แค่หลีกทาง แล้วให้คนอื่นเข้าไปลองหน่อย"

หมอเทวดาหลี่มองมาตามเสียง เห็นผู้อาวุโสจี้ ก็หัวเราะเย็นชาขึ้นทันที "ผู้อาวุโสจี้เอ๋ย ท่านไม่ไปเดิมพันวัตถุดิบยาข้างหน้าเล่า วางตัวอวดอ้างว่ารู้จักหญ้าสมุนไพรเหล่านั้น แล้ววิ่งมาดูมหรสพทำไมถึงที่นี่กัน?"

เขาเองก็มองเห็นฟู่จาวหนิงข้างกายผู้อาวุโสจี้ด้วย

"คิดไม่ถึงเลยว่าตาเฒ่าจี้ยังอยู่ด้วยกันกับพระชายาอ๋องเจวี้ยนที่ช่วงนี้ชื่อเสียงเลื่องลือไปทั้งเมืองหลวงด้วย พวกเจ้าทั้งสองคนมีความสัมพันธ์อะไรกัน?"

"พระชายาอ๋องเจวี้ยน?"

"อะไรนะ แม่นางคนนั้นคือพระชายาอ๋องเจวี้ยนหรือ?"

"คุณหนูไม่ได้เรื่องจากตระกูลฟู่คนนั้น?"

หมอเทวดาหลี่เปิดโปงตัวตนฐานะฟู่จาวหนิง ครู่หนึ่ง สายตาทั้งหมดก็ทอดมาบนตัวนาง ถ้าเป็นหญิงสาวที่ขลาดกลัวหน่อย พอมาเจอกับสถานการณ์เช่นนี้คงจะทนไม่ไหวแน่ ฟู่จาวหนิงกลับยืนแกร่วอยู่ที่นั่น มองฮูหยินในศาลาตรงนั้น ร่างกายยืดตรง ไม่ได้ขลาดกลัวเลยแม้แต่น้อย

"คุณหนูไม่ได้เรื่องจากตระกูลฟู่หน้าตาดีเหลือเกิน นี่กระมังถึงจะเรียกว่างดงามดั่งจันทรา?"

พอยิ่งมีคนสังเกตหน้าตาฟู่จาวหนิง

"ไม่ใช่ว่าเป็นพระชายาอ๋องเจวี้ยนแล้วหรือ? ทำไมถึงได้แต่งตัวซ่อมซ่อเช่นนั้น? ดูท่าอ๋องเจวี้ยนคงจะไม่ได้วางนางไว้ในใจเลยสินะ"

แน่นอน มีคนไม่น้อยเลยที่อยากรู้อยากเห็นเหมือนหมอเทวดาหลี่ว่าเพราะอะไรฟู่จาวหนิงจึงอยุ่กับผู้อาวุโสจี้ สงสัยความสัมพันธ์พวกเขาขึ้นมา

"นี่คือศิษย์ปิดสำนักที่ข้ารับมาใหม่ สกุลหลี่เอ๋ย เจ้าอย่าได้อิจฉาข้านักเลย"

ผู้อาวุโสจี้เชิดคาง แนะนำฟู่จาวหนิงกับคนทั้งหมดอย่างเป็นทางการ

"หลังจากนี้จาวหนิงคือคนของพันธมิตรโอสถใต้หล้าแล้ว"

หลี่จื่อเหยาเองก้รู้ว่าผู้อาวุโสจี้กับบิดานางไม่ถูกกันมาแต่ไหนแต่ไร สองคนนั้นอยู่ด้วยกันจะต้องแข่งขันชิงดีกันแน่นอน ตอนนี้พอเพิ่มฟู่จาวหนิงคนที่นางเกลียดไปอีกคน นางก็ระเบิดตูมเลย

"อยากจะหัวร่อให้ฟันหัก นี่คือกำลังรักษาอาการผู้ป่วย แล้วเกี่ยวอะไรกับพันธมิตรโอสถใต้หล้าของพวกท่านกัน อย่างกับว่าพวกท่านรู้เรื่องการแพทย์อย่างนั้นล่ะ"

หลี่จื่อเหยามองฟู่จาวหนิง ในดวงตาก็แทบจะพ่นไฟออกมาแล้ว "ผู้อาวุโสจี้ ถ้ามีความสามารถก็มาดูอาการใบหน้าของท่านป้าคนนี้สิ"

"จื่อเหยา ห้ามเสียมารยาท"

หมอเทวดาหลี่แสร้างตำหนินางไปคำหนึ่ง จากนั้นก็พูดกับผู้อาวุโสจี้ด้วยอาการยิ้มเยาะ "ผู้อาวุโสจี้อย่าถือสาคำพูดของลูกสาวข้าเลย ถึงแม้ที่นางพูดจะเป็นความจริง แต่มันก็ไม่น่าฟังเอาเสียเลย"

มาอีกแล้ว!

มาหัวเราะเยาะพันธมิตรโอสถใต้หล้าของพวกเขาอีกแล้ว

"ตอนแรกถ้าไม่ใช่พันธมิตรมานับสนน หมอจากโรงหมอเมตตาอย่างพวกเจ้าต่อให้ตรวจอาการได้แต่ก็หายาไม่ได้! ตอนนี้พวกเขาก็แค่จะข้ามน้ำแล้วรื้อสะพานทิ้ง แล้วยังมาดูถูกพันธมิตรโอสถอีก หมอที่ไม่มียาจะเป็นหมอที่ดีได้อย่างไรกัน? ถุย"

ผู้อาวุโสจี้โมโหสุดๆ

"นี่ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ ศิษย์ของข้าหลายคนก็มีการค้นคว้ากับศาสตร์ด้านยาอยู่เหมือนกัน คิดว่าหลังจากนี้คงไม่จำเป็นต้องมีพันธมิตรก็ได้" หมอเทวดาหลี่กำเริบเสิบสานขึ้นมา และก็เพราะโรงหมอเมตตาพวกเขามีคนบางส่วนที่รู้เกี่ยวกับยาแล้ว

"ถูกต้อง ศิษย์พี่ใหญ่ศิษย์พี่รองของข้าพวกเขาออกไปขุดยากันเองหมดแล้ว ไม่แน่ว่าอีกไม่นานก็สามารถนำยามหัศจรรย์กลับมาได้มากมาย ถึงตอนนั้นก้ไม่ต้องไปหาพันธมิตรโอสถของพวกเจ้าแล้ว"

หลี่จื่อเหยามองฟู่จาวหนิง รู้สึกว่าฟู่จาวหนิงยังไม่ถูกโมโหจนเป้ปาก ทำให้นางยังไม่รู้สึกพอใจ