อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 176

หมอเทวดาหลี่ถูกนางคว้า คนก็ร้อนขึ้นมาเลย อยากจะสะบัดเจ้าคนสารเลวนี้ทิ้งไปเสียเหลือเกิน

"ข้ายังจะรักษาเจ้า แค่ต้องการเวลาหน่อยเท่านั้น ที่นี่ไม่มีใครที่มีวิธีรักษาหน้าเจ้าแล้ว!"

หมอเทวดาหลี่ร้องขึ้นมา

ประโยคนี้เป็นการผิดใจกับหมอคนอื่นในที่นี้อย่างมาก แต่ว่าหมอเทวดาหลี่ก็ไม่สนใจเรื่องเหล่านี้เลย ถึงอย่างไรวิชาแพทย์ของพวกเขาก็สู้เขาไม่ได้จริงๆ แล้วจะมาทำอะไรเขาได้

ผู้อาวุโสจี้ที่แย้งกับเขามาตลอดมองเขาแล้วอดร้องเชอะขึ้นมาเสียงหนึ่งไม่ได้

"ในนี้จะไม่มีหมอคนไหนที่มีความเห็นไม่ตรงกับเจ้าเลยหรือไรกัน? เจ้าก็แค่หลีกทาง แล้วให้คนอื่นเข้าไปลองหน่อย"

หมอเทวดาหลี่มองมาตามเสียง เห็นผู้อาวุโสจี้ ก็หัวเราะเย็นชาขึ้นทันที "ผู้อาวุโสจี้เอ๋ย ท่านไม่ไปเดิมพันวัตถุดิบยาข้างหน้าเล่า วางตัวอวดอ้างว่ารู้จักหญ้าสมุนไพรเหล่านั้น แล้ววิ่งมาดูมหรสพทำไมถึงที่นี่กัน?"

เขาเองก็มองเห็นฟู่จาวหนิงข้างกายผู้อาวุโสจี้ด้วย

"คิดไม่ถึงเลยว่าตาเฒ่าจี้ยังอยู่ด้วยกันกับพระชายาอ๋องเจวี้ยนที่ช่วงนี้ชื่อเสียงเลื่องลือไปทั้งเมืองหลวงด้วย พวกเจ้าทั้งสองคนมีความสัมพันธ์อะไรกัน?"

"พระชายาอ๋องเจวี้ยน?"

"อะไรนะ แม่นางคนนั้นคือพระชายาอ๋องเจวี้ยนหรือ?"

"คุณหนูไม่ได้เรื่องจากตระกูลฟู่คนนั้น?"

หมอเทวดาหลี่เปิดโปงตัวตนฐานะฟู่จาวหนิง ครู่หนึ่ง สายตาทั้งหมดก็ทอดมาบนตัวนาง ถ้าเป็นหญิงสาวที่ขลาดกลัวหน่อย พอมาเจอกับสถานการณ์เช่นนี้คงจะทนไม่ไหวแน่ ฟู่จาวหนิงกลับยืนแกร่วอยู่ที่นั่น มองฮูหยินในศาลาตรงนั้น ร่างกายยืดตรง ไม่ได้ขลาดกลัวเลยแม้แต่น้อย

"คุณหนูไม่ได้เรื่องจากตระกูลฟู่หน้าตาดีเหลือเกิน นี่กระมังถึงจะเรียกว่างดงามดั่งจันทรา?"

พอยิ่งมีคนสังเกตหน้าตาฟู่จาวหนิง

"ไม่ใช่ว่าเป็นพระชายาอ๋องเจวี้ยนแล้วหรือ? ทำไมถึงได้แต่งตัวซ่อมซ่อเช่นนั้น? ดูท่าอ๋องเจวี้ยนคงจะไม่ได้วางนางไว้ในใจเลยสินะ"