อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 178

พรวด!

คำว่าอาสะใภ้อ๋องเจวี้ยนนี่ ทำเอาเซียวเหยียนจิ่งสำลักจนไอเลย

เขาไม่เคยคิดทางด้านนี้มาก่อน

เพราะเขาไม่เคยคิดจะมองฟู่จาวหนิงเป็นพระชายาอ๋องเจวี้ยนจริงๆ เลย เข้าไปขวางรถม้าแล้วก็แต่งงานด้วย จะอยู่ได้นานสักแค่ไหนกัน?

"ข้าไม่มีความคิดจะให้เซียวเหยียนจิ่งมาเรียกข้าว่าเสด็จอาเสียหน่อย" ใต้เงาไม้ทางนั้น อ๋องเจวี้ยนสีหน้ารังเกียจ ขณะเดียวกันก็รู้สึกชื่นชมกับความหน้าหนาของฟู่จาวหนิงด้วย

นี่ถึงกับจะให้คู่หมั้นคนที่แล้วเรียกนางว่าอาสะใภ้เลยหรือ?

ชิงอีมุมปากกระตุก อยากจะยิ้มแต่ก็ไม่กล้า

พระชายายอดจริงๆ แต่งกับรัฐทายาทเซียวไม่ได้ แต่มาเป้นอาสะใภ้เขาแทน? นี่มันความสัมพันธ์ตะลึงฟ้าดินอะไรกันเนี่ย แต่ทำไมเขาถึงอยากจะหัวเราะนักนะ?

ทางนั้น เซียวเหยียนจิ่งถูกฟู่จาวหนิงประโยคนี้เล่นงานจนว้าวุ่นไปหมด

"ฟู่จาวหนิง เจ้า เจ้านี่มันไร้ยางอายเสียจริง"

"จงเจี้ยน ถ้าข้าทำให้ไปตบปากรัฐทายาทเซียว เจ้าจะกล้าไหม?" ฟู่จาวหนิงจู่ๆ ก็หันหน้ามองจงเจี้ยน

จงเจี้ยนสีหน้าตั้งใจ วิเคราะห์อย่างจริงจัง "พระชายา ถ้าหากพึ่งบารมีของท่านอ๋อง ข้าน้อยก็กล้าทำ ถึงอย่างไรต่อให้ฟ้าถล่มลงมาก็ยังมีท่านอ๋องแบกรับไว้ได้"

ชิงอีเอ่ยเสียงต่ำกับอ๋องเจวี้ยน "ท่านอ๋อง จงเจี้ยนพูดเช่นนี้ไม่ใช่ว่าทำให้พระชายาก้าวออกมาไม่ได้หรือไรกัน? ท่านคงไม่ยอมออกไปหนุนพระชายาในสถานการณ์เช่นนี้อยู่แล้วกระมัง"

"ทำไมข้าถึงต้องไปหนุนนางกัน?" อ๋องเจวี้ยนย้อนถามกลับเสียงเรียบ "ฟู่จาวหนิงเดิมทีที่แต่งงานกับข้าก็เป็นแค่การแลกเปลี่ยนเท่านั้น ตอนนี้นางก็กล้ามาถึงขนาดนี้แล้ว หลังจากนี้จะไม่ไปกันใหญ่หรือ?"

ตอนนี้ชักธงใหญ่อย่างเขาออกมาเสียแล้ว หลังจากนี้ถ้าเขายังเอ็นดูต่อนาง แล้วนางจะไม่ยิ่งเกะกะระรานไปกันใหญ่หรือไร?

แต่คำพูดของเขาทางนี้เพิ่งจะพูดจบ ก็เห็นฟู่จาวหนิงเดินขึ้นหน้ามา ด้วยความเร็วสายฟ้าแลบ ยกมือขึ้นแล้วตบฉาดเข้าไปที่หน้าของเซียวเหยียนจิ่งทีหนึ่ง

"เพียะ!"

เสียงตบนี้ดังก้องกว่าปกติ

ฟู่จาวหนิงหลังจากตบเสร็จก็ถอยกลับมาทันที

"ถ้าเจ้ายังต้องให้อ๋องเจวี้ยนมาหนุนถึงจะกล้าตีเขา เช่นนั้นข้าลงมือเองดีกว่า"

ฟู่จาวหนิงยืนอยู่ด้านหลังจงเจี้ยน ยื่นหน้ามองเซียวเหยียนจิ่งที่โดนนางตบไป "ครั้งนี้ให้เจ้าได้จดจำ ข้าเพิ่งจะบอกเจ้าไป ว่าข้าตอนนี้เป็นผู้อาวุโสกว่าเจ้า ถ้ายังกล้าเรียกชื่อข้าตรงๆ อาสะใภ้คนนี้จะสั่งสอนเจ้าเอง!"

เซียวเหยียนจิ่งถูกนางตบโดยยังไม่ทันได้ตั้งตัว สงสัยในชีวิตของตนเองขึ้นมา สับสนงุนงงอยู่พักหนึ่ง

ตอนนี้เขาได้สติกลับมาแล้ว ไฟโกรธพุ่งขึ้นมาบนหัวทันที ลุกพรึบขึ้นในพริบตาจุดเขาขึ้นมาทั้งตัว

"ฟู่!จาว!หนิง!"

นางกล้าตบหน้าข้าหรือ? ต่อหน้าธารกำนัลด้วย นางถึงกับกล้าตบฉาดเข้าที่หน้าเขาอย่างแรงเช่นนี้?

เซียวเหยียนจิ่งโกรธตนเองอย่างมากด้วยเช่นกัน เพราะเขาไม่ทันมีปฏิกิริยาจึงหลบฉากออกมาไม่ทัน ทำให้เข้าโดนซัดเข้าไปจังๆ!

"จะเอาอีกหรือ?"

ฟู่จาวหนิงพุ่งเข้าไปอย่างรวดเร็วอีกครั้ง ครั้งนี้เซียวเหยียนจิ่งมีปฏิกิริยาทันแล้ว พอเห็นว่านางง้างมือเข้าจะตบตนเองอีกครั้ง ในดวงตาเขาก็มีไฟโกรธปะทุขึ้น ยื่นมือคิดจะคว้าข้อมือนางไว้

แต่คิดไม่ถึงว่ามือข้างนี้ของฟู่จาวหนิงจะแค่แกล้งทำ จังหวะที่เขายื่นมือคิดจะคว้านางก็หดมือกลับ แต่ยกอีกข้างหนึ่งขึ้น ตบฉาดดัง "เพียะ" ออกไปที่หน้าเขาอีกครั้ง

"่เจ้าลองใช้สกุลพร้อมชื่อเรียกข้าอีกครั้งดูสิ จวนชินอ๋องเซียวสั่งสอนมาได้ดีเสียจริง เวลาเห็นผู้อาวุโสแล้วมีท่าทางเช่นนี้รึ?"

ฟู่จาวหนิงพอตบเขาแล้วก็ถอยออกมาอย่างรวดเร็วอีกครั้ง

หลี่จื่อเหยาโมโหจนไม่ไหว กระชากแส้ยาวคิดจะพุ่งออกมา แต่หมอเทวดาหลี่ก็แอบคว้านางเอาไว้ "เจ้าเด็กน้อย เจ้าอย่าเข้าไปหาเรื่องโดนตีเลย"

ก่อนหน้านี้นางก็ถูกขังมาแล้วตั้งหลายวัน ลืมไปเร็วขนาดนี้ได้อย่างไร

อ๋องเจวี้ยนถึงแม้จะไม่ได้ปกป้องฟู่จาวหนิง แต่ตอนนี้ฟู่จาวหนิ่งใช้ตัวตนฐานะ "พระชายาอ๋องเจวี้ยน" มาบีบรัฐทายาทเซียวอยู่ ถ้าอ๋องเจวี้ยนมาถึงก็ต้องปกป้องตัวตนฐานะของตนเองอยู่ดี คนที่ซวยจะเป็นรัฐทายาทเซียว