อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 178

พรวด!

คำว่าอาสะใภ้อ๋องเจวี้ยนนี่ ทำเอาเซียวเหยียนจิ่งสำลักจนไอเลย

เขาไม่เคยคิดทางด้านนี้มาก่อน

เพราะเขาไม่เคยคิดจะมองฟู่จาวหนิงเป็นพระชายาอ๋องเจวี้ยนจริงๆ เลย เข้าไปขวางรถม้าแล้วก็แต่งงานด้วย จะอยู่ได้นานสักแค่ไหนกัน?

"ข้าไม่มีความคิดจะให้เซียวเหยียนจิ่งมาเรียกข้าว่าเสด็จอาเสียหน่อย" ใต้เงาไม้ทางนั้น อ๋องเจวี้ยนสีหน้ารังเกียจ ขณะเดียวกันก็รู้สึกชื่นชมกับความหน้าหนาของฟู่จาวหนิงด้วย

นี่ถึงกับจะให้คู่หมั้นคนที่แล้วเรียกนางว่าอาสะใภ้เลยหรือ?

ชิงอีมุมปากกระตุก อยากจะยิ้มแต่ก็ไม่กล้า

พระชายายอดจริงๆ แต่งกับรัฐทายาทเซียวไม่ได้ แต่มาเป้นอาสะใภ้เขาแทน? นี่มันความสัมพันธ์ตะลึงฟ้าดินอะไรกันเนี่ย แต่ทำไมเขาถึงอยากจะหัวเราะนักนะ?

ทางนั้น เซียวเหยียนจิ่งถูกฟู่จาวหนิงประโยคนี้เล่นงานจนว้าวุ่นไปหมด

"ฟู่จาวหนิง เจ้า เจ้านี่มันไร้ยางอายเสียจริง"

"จงเจี้ยน ถ้าข้าทำให้ไปตบปากรัฐทายาทเซียว เจ้าจะกล้าไหม?" ฟู่จาวหนิงจู่ๆ ก็หันหน้ามองจงเจี้ยน

จงเจี้ยนสีหน้าตั้งใจ วิเคราะห์อย่างจริงจัง "พระชายา ถ้าหากพึ่งบารมีของท่านอ๋อง ข้าน้อยก็กล้าทำ ถึงอย่างไรต่อให้ฟ้าถล่มลงมาก็ยังมีท่านอ๋องแบกรับไว้ได้"

ชิงอีเอ่ยเสียงต่ำกับอ๋องเจวี้ยน "ท่านอ๋อง จงเจี้ยนพูดเช่นนี้ไม่ใช่ว่าทำให้พระชายาก้าวออกมาไม่ได้หรือไรกัน? ท่านคงไม่ยอมออกไปหนุนพระชายาในสถานการณ์เช่นนี้อยู่แล้วกระมัง"

"ทำไมข้าถึงต้องไปหนุนนางกัน?" อ๋องเจวี้ยนย้อนถามกลับเสียงเรียบ "ฟู่จาวหนิงเดิมทีที่แต่งงานกับข้าก็เป็นแค่การแลกเปลี่ยนเท่านั้น ตอนนี้นางก็กล้ามาถึงขนาดนี้แล้ว หลังจากนี้จะไม่ไปกันใหญ่หรือ?"

ตอนนี้ชักธงใหญ่อย่างเขาออกมาเสียแล้ว หลังจากนี้ถ้าเขายังเอ็นดูต่อนาง แล้วนางจะไม่ยิ่งเกะกะระรานไปกันใหญ่หรือไร?

แต่คำพูดของเขาทางนี้เพิ่งจะพูดจบ ก็เห็นฟู่จาวหนิงเดินขึ้นหน้ามา ด้วยความเร็วสายฟ้าแลบ ยกมือขึ้นแล้วตบฉาดเข้าไปที่หน้าของเซียวเหยียนจิ่งทีหนึ่ง

"เพียะ!"