อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 179

หลี่จื่อเหยาถ้าตอนนี้พุ่งเข้าไป ถึงตอนนั้นไฟโกรธของอ๋องเจวี้ยนจะสาดมาที่นางด้วยแน่นอน

"เจ้ากล้านัก"

เซียวเหยียนจิ่งไม่ไหวแล้ว เขาคิดไม่ถึงเลยว่าครั้งนี้ที่เขาเตรียมตัวเรียบร้อย แต่ฟู่จาวหนิงก็ยังตบเขาได้อีกครั้ง!

เขาคิดจะเรียกชื่อฟู่จาวหนิงออกมาอีกครั้งด้วยสัญชาตญาณ แต่พอเจอกับสายตาฟู่จาวหนิงก็กลืนมันกลับลงไป

ถ้าเขาตะโกนเรียกขึ้นอีกครั้ง ฟู่จาวหนิงคงได้ตบเขาอีกฉาดแน่!

ให้ตายเถอะ เขารู้สึกได้เลยว่านางจะตบเขาอีกครั้ง!

ก่อนหน้านี้เขาทำไมจึงไม่รู้เลยว่าฟู่จาวหนิงมีความสามารถเช่นนี้? ก่อนหน้านี้นางดูโง่โง่ บื้อบื้อจะตาย ทำอะไรก็ไม่เป็น ดูท่าทางเป็นคนโง่เขลาอยู่

คนที่อยู่ที่นี่แต่ละคนล้วนนิ่งอึ้งเป็นไก่ไม้สลัก

ฟู่จาวหนิงเป็นถึงพระชายาอ๋องเจวี้ยนไปแล้ว คนที่เปลี่ยนคนแต่งงานกลางถนนที่พวกเขาซุบซิบนินมาแล้วตั้งหลายวันคนนั้น!

ยิ่งไปกว่านั้น อ๋องเจวี้ยนไม่ใช่พระโอรส แต่เป็นเสด็จอา!

เดิมทีฟู่จาวหนิงที่เกือบจะแต่งงานกับรัฐทายาทเซียวไปแล้ว เพียงพริบตาก็เปลี่ยนมาเป็นอาสะใภ้ของเขา!

ฟู่จาวหนิงก็ยังกล้าหาญชาญชัย ตบฉาดใส่รัฐทายาทเซียวไปถึงสองครั้งแบบนี้!

ให้ตายเถอะ คนที่ล้อมดูรู้สึกว่าหูตาของตนเองไม่พอใช้งานเสียแล้ว หวาดเสียวเสียเหลือเกิน

เซียวเหยียนจิ่งสูดหายใจลึกหลายครั้ง ฝืนระงับไฟโกรธของตนเองลงมา ใบหน้าของเขาร้อนวาบ ครั้งนี้สายตาที่มองฟู่จาวหนิงกลับเหมือนฉาบพิษไว้

"ช่างเป็นพระชายาอ๋องเจวี้ยนที่ยอดเยี่ยมเสียเหลือเกิน!"

เซียวเหยียนจิ่งขบเขี้ยวเคี้ยวฟันพูดคำนี้ออกมา