อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 180

"ข้าก็อยากจะหาโอกาสถามอ๋องเจวี้ยนเสียหน่อย ว่าเขายอมให้เจ้ามารังแกคนอื่นเช่นนี้ด้วยหรือ?"

เซียวเหยียนจิ่งหลังจากทิ้งคำพูดนี้ก็สะบัดชายเสื้อเดินกระฟัดกระเฟียดออกไป

เขารู้สึกว่าคนทั้งหมดกำลังมองเขา เขาวันนี้ขายหน้าประชาชีไปหมดแล้ว! ถูกฟู่จาวหนิงตบฉาดไปสองทีต่อหน้าประชาชี หลังจากนี้เขาจะไปพบผู้คนได้อย่างไร?

"ท่านพี่เซียว!"

หลี่จื่อเหยาเห็นเซียวเหยียนจิ่งเดินไปเช่นนี้ จึงสาวเท้าไล่ตามออกไปโดยไม่ต้องคิด

"จื่อเหยา!"

หมอเทวดาหลี่ยื่นมือจะดึงนาง แต่ก็ช้าไปก้าวหนึ่งดึงไม่ทัน ทำได้แค่ถลึงตามองหลี่จื่อเหยาไล่ตามเซียวเหยียนจิ่งที่เดินออกไปแล้ว

สีหน้าเขาดำทมึนขึ้นมา

อับอายขายหน้า!

นอกจากรัฐทายาทเซียวจะขายหน้าแล้ว หน้าของเขาก็ถูกผู้หญิงคนนี้ทำลายจนยับเยินด้วย เมื่อครู่ตอนที่พูดถึงเรื่องแต่งงานรัฐทายาทเซียวไม่ได้ต่อคำมาเลย เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ได้เอาจื่อเหยาวางไว้ในใจเลย!

จื่อเหยาที่คิดจะแต่งเข้าจวนชินอ๋องเซียว ดูท่าจะไม่ง่ายเสียแล้ว!

หมอเทวดาหลี่ตอนนี้รำคาญเซียวเหยียนจิ่งขึ้นมาแล้ว ถ้าไม่คิดจะแต่งกับจื่อเหยาแล้วทำไมจึงเอาแต่จีบนางอยู่นั่น? ตอนนี้คนไม่น้อยล้วนรูแล้วว่าลูกสาวเขาวันวันเอาแต่วิ่งตามอยู่ด้านหลังรัฐทายาทเซียว เห็นได้ชัดว่าใจทั้งดวงโถมอยู่บนตัวรัฐทายาทเซียวแล้ว

ถ้าสุดท้ายรัฐทายาทเซียวไม่แต่งงานกับนาง แล้วนางจะแตกต่างอะไรกับฟู่จาวหนิงเมื่อตอนนั้นกัน?

ไม่ได้แล้ว ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องจับแต่งให้ได้ จวนชินอ๋องเซียว ลูกสาวเขาจะต้องแต่งเข้าไปให้ได้!

"ฮ่าๆๆ" ผู้อาวุโสจี้หัวเราะร่าขึ้นมา เขายังยื่นมือไปตบบ่าของหมอเทวดาหลี่อีกด้วย ทำท่าทางเหมือนทำเพื่อเขา "สกุลหลี่เอ๋ย ลูกสาวปีกกล้าขาแข็งแล้วสินะ วันนี้นางไม่ใช่มาให้กำลังใจเจ้าหรอกหรือ? ตอนนี้ดูท่าจะไปกับรัฐทายาทเซียวเสียแล้ว นางเองก็เอาเจ้าที่เป็นพ่อโยนไว้หลังสมองแล้วเรียบร้อย ข้าว่ารีบไปขอหมั้นหมายกับรัฐทายาทเซียวเสียเถอะ"

"ผู้อาวุโสจี้ เจ้ารู้สึกว่ายุ่งมากเกินไปไหน?"

หมอเทวดาหลี่มองสายตาผู้คนรอบๆ รู้สึกว่าในใจพวกเขาจะต้องกำลังหัวเราะตนเองแน่