อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 187

หมอเทวดาหลี่กระแทกไหล่ สะบัดมือของเขาออก

"ผู้อาวุโสจี้ หางของเจ้าชี้ขึ้นไปบนฟ้าแล้วหรือไร? เป็นคนก็อย่าได้หยิ่งทะนงนัก ศิษย์ของเจ้าอายุเท่าไรกันเชียว? จะเติบโตต่อไปได้หรือไม่ก็ยังไม่แน่หรอก!"

"หมอเทวดาหลี่คำพูดนี้เหมือนคุกคามกันนะ" ซือถูไป๋ที่อยู่ข้างๆ เอ่ยประโยคที่ดูไม่ค่อยจะอบอุ่นขึ้นอย่างอบอุ่น "ข้ารู้สึกว่าคุณหนูฟู่ฉลาดเฉลียวเช่นนี้ เส้นทางหลังจากนี้ยังยาวไกลเสียเหลือเกิน"

"คุณชาย ท่านปกป้องนางทำไมกัน" อาเพียนเอ่ยค้านขึ้นเสียงแผ่ว

ฟู่จาวหนิงเมื่อครู่ไม่เห็นโรงหมอทงฝูในสายตา แม้เขาจะไม่ชอบรองเถ้าแก่หู แต่ว่ารองเถ้าแก่หูก็ถือเป็นคนของตนเอง เขาถูกคนของฟู่จาวหนิงหักนิ้ว เขาแน่นอนว่าต้องไม่ชอบฟู่จาวหนิง

หมอเทวดาหลี่ฟังความหมายของซือถูไป๋ออก

และชิงอีเองก็ฟังออกแล้ว เขาเงยหน้าขึ้นมองท่านอ๋องบนต้นไม้ เอ่ยขึ้นเสียงแผ่วเบา "ท่านอ๋อง ซือถูไป๋แสดงออกว่าปกป้องพระชายาแล้วใช่ไหม?"

ใช่ไหม?

นี่เป็นการแสดงออกต่อหน้าหมอเทวดาหลี่เลย ว่าหลังจากนี้เขาจะยืนอยู่ฝั่งฟู่จาวหนิง หมอเทวดาหลี่ถ้าจะคุกคามก็ต้องคิดหนักหน่อย

ท่านอ๋องหลบมองอยู่ห่างๆ มาตลอด และไม่ยอมออกไปช่วยพระชายาด้วย ทั้งที่เป็นที่พึ่งของนาง แต่ต้องมาให้ผู้ชายคนอื่ีนมีโอกาสแสดงออกมาเช่นนี้!

ถ้าพระชายาถูกซือถูไปทำให้หวั่นไหวขึ้นมาล่ะ ไม่รู้ว่าท่านอ๋องจะมาเสียใจหรือไม่

บนหัวมีเสียงกร๊อบดังขึ้น กิ่งไม้กิ่งหนึ่งถูกอ๋องเจวี้ยนหักทิ้งไปแล้ว

อ๋องเจวียนมองฝ่ามือที่ถูกกิ่งไม้แทงจนเลือดไหล กระโจนตัวลงมา เอามือไพล่หลัง

"ท่านอ๋อง มือท่านบาดเจ็บหรือ? ชิงอีตกตะลึง"

แต่ว่าก็แค่หักกิ่งไม้ไปกิ่งเดียวเอง แต่กลับแทงมือท่านอ๋องเสียแล้วหรือ? ท่านอ๋องไปพลาดเอาตอนไหนนี่?

"พูดมากจริง"

อ๋องเจวี้ยนตะคอกเสียงเย็นไปคำหนึ่ง หมุนตัวจะเดินออก

"ท่านอ๋อง ไม่ดูแล้วหรือ?"

ชิงอีรีบร้อนตามออกไป

"ยังจะดูอะไรอีกล่ะ?"

อ่องเจวี้ยนน้ำเสียงไม่สบอารมณ์

เขาเดิมทีคิดว่าฮูหยินคนนี้จะคล้ายกับเขา บนหน้ามีพิษอะไรไปกองรวมกันอยู่ตรงนั้น เขาจึงอยากจะดูว่ามีคนสามารถรักษาอาการป่วยได้ไหม

คิดไม่ถึงว่าใบหน้าของฮูหยินจะเป็นแค่น้ำยาย้อมผมซึมเข้าไป นี่มันน่าขันเหลือเกิน!

ไม่ได้อะไรเลยยังพอทำเนา แต่มาแล้วยังมาเห็นฟู่จาวหนิงกับซือถูไป๋คนนั้นพูดคุยกันอีก น่าโมโหเสียจริง

อ๋องเจวี้ยนทนอยู่ไม่ไหวแล้ว

"ฮ่าๆๆ การเดิมพันหมอครั้งนี้ ศิษย์ของข้าชนะแล้ว ผู้เฒ่าหลี่เอ๋ย รีบพูดเร็ว ว่าครั้งนี้ชนะอะไรมา?"

พอได้ยินคำพูดของผู้อาวุโสจี้ หมอเทวดาหลี่ก็หน้าดำขึ้นมาเลย

แต่ว่าตอนนี้เขาจะไม่แพ้ก็ไม่ได้ สะกดไฟโกรธกับความปวดใจในใจลงมา เขาเอ่ยขึ้นเสียงขรึม "ห้าพันตำลึง รวมถึงหลินจือร้อยปีอีกต้นหนึ่ง!"

ฟู่จาวหนิงตาเป็นประกาย เช่นนั้นนางก็ได้ลาภก้อนโตเสียแล้ว หลินจือร้อยปี นางต้องการพอดี!

ห้าพันตำลึงกับหลินจือร้อยปีถูกนำเข้ามา เสี่ยวจงกอดไว้แน่นแล้ว ในสมองยังดูมึนๆ กลับมาในความเป็นจริงไม่ได้

ติดตามคุณหนูออกมาครึ่งค่อนวัน หาเงินได้มากขนาดนี้เชียว!

ฟู่จาวหนิงเดิมทีจะขายยา ตอนนี้นางเปลี่ยนความคิดแล้ว เงินก็หามาได้ตั้งขนาดนี้ ยานางเก็บเอาไว้แล้วกัน!

ตอนนี้เอง ไห่ฉางจวิ้นก็พาคนเดินเข้ามา

"ฟู่จาวหนิง ข้าจะเดิมพันกับเจ้า!"