อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 30

กระต่างป่าตัวหนึ่งถูกพลั่วเหล็กฟาด

มื้อค่ำวันนี้ได้มาแล้ว

ฟู่จาวหนิงไปเก็บกระต่ายตัวนี้ทันที

รอบๆ ไม่มีคน นางจึงหายตัวเข้าไปในห้องเภสัชกรรมอีกครั้ง

น่าเสียดายที่ในนี้เก็บยาไว้นิดเดียว ถ้ารู้ว่านางจะข้ามเวลามาแคว้นเจา รู้ว่าห้องเภสัชกรรมจะติดตามนางมาด้วยกัน นางคงจะยัดยาเอาไว้เต็มแล้ว

ยังดีที่มีมีดผ่าตัดอยู่สองชุด อุปกรณ์ทำยาอยู่ครบทั้งหมด แล้วก็ยังมีของที่เอาไว้ช่วยชีวิตฉุกเฉินอยู่อีกไม่น้อย

มีห้องเภสัชกรรมนี้อยู่ หลังจากนางหาสมุนไพรมาแล้วก็สามารถนำมากลั่นและสังเคราะห์ได้ในระดับกว้าง ประสิทธิภาพดีกว่าการต้มยาในปัจจุบันนี้เยอะ!

ความมั่นใจที่จะช่วยชีวิตท่านปู่ของนางเพิ่มขึ้นมามากโข

ขอแค่ให้เวลานางหน่อย ขอแค่ให้นางหาตัวยาได้ครบถ้วน

หญ้าสมุนไพรที่นางขุดออกมากอนี้ชื่อว่าหญ้าล้างประสาท นำมาใช้งานสะดวกมาก แค่นำมันมาอบให้แห้งจากนั้นบดเป็นผงก็ใช้ได้

ฟู่จาวหนิงทำผงยาหญ้าล้างประสาทเสร็จ ก็รีบออกจากห้องเภสัชกรรมอย่างรวดเร็ว ค้นหาตัวยาต่อ

หุบจันทร์ลับนี้เป็นลานขุนทรัพย์ที่มีผลผลิตมากมายจริงๆ หลังจากเดินมาครึ่งชั่วยาม ฟู่จาวหนิงก็ขุดยามาได้อีกสองชนิด

ตอนนี้เองนางได้ยินเสียงน้ำ เสียงที่ได้ยินเป็นเสียงที่พุ่งลงเบื้องล่าง ซัดสาดไปบนก้อนหิน เป็นไปได้ว่ามีผาหินอยู่

สถานที่นี้เป็นไปได้ว่าจะมีตัวยาที่หาได้ค่อนข้างยากอยู่ อาจจะมีเอื้องเค้ากิ่วอยู่ก็ได้ ฟุ่จาวหนิงรีบวิเคราะห์ทิศทางแล้วตรงไปทางนั้นอย่างรวดเร็ว

"ฟ่อ!"

กิ่งไม้บนหัวมีงูพิษตัวหนึ่งฉกพุ่งลงมาหานาง คิดจะงับมาที่คอของนาง

ฟู่จาวหนิงได้ยินการเคลื่อนไหวก็สัมผัสได้ถึงลมคาว นิ้วมือก็คีบเข็มเล่มหนึ่งเงยหน้าฟาดมือแทงไปยังงูพิษตัวนั้น

เข็มนี้ แทงทะลุตัวงูพิษเข้าไปจุดตายอย่างพอเหมาะพอดี