อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 36

ฟู่จาวหนิงปฏิเสธทันที

"ท่านอย่าตามข้ามา"

ตอนนี้จากที่เห็น ไม่ใช่แค่ในวัง แต่ยังมีคนอื่นที่คิดจะใช้โอกาสนี้เอาชีวิตนางอยู่อีก

ชายชราถ้าติดตามนางมาจะยิ่งอันตราย

"ข้าเพิ่งจะพูดว่าเจ้ามีน้ำใจ แล้วทำไมตอนนี้มาเย็นชาใส่กันเสียแล้วล่ะ? หรือเจ้าจะใจจืดใจดำมองดูคนแก่ๆ อย่างข้าอยู่ในป่าลึกลำพังเพียงคนเดียว?"

ชายชรากลืนหมั่นโถวลงไปจนหมด และเหมือนจะถอนใจโล่งออกมา

ฟู่จาวหนิงมองเขา "ท่านตามข้ามาไม่ปลอดภัย"

"เอ๊ะ? ทำไมล่ะ? เจ้าหาเรื่องเก่งหรือ? ไปหาเรื่องคนเลวหรือว่าหาเรื่องสัตว์ป่ามากัน? แล้วทำไมข้าตามเจ้าไปจึงไม่ปลอดภัย?"

ชายชราก็เหมือนจะสนอกสนใจขึ้นมา ไล่บี้ถามนาง

นางไปยั่วเอาตาแก่พูดมากคนหนึ่งเข้าแล้วหรือ?

ฟู่จาวหนิงจึงหยุดพูดลง เดินไปทางริมผาอย่างระมัดระวัง

"แม่หนูอย่างเจ้าทำไมถึงไม่ฟังคำเตือนข้ากันนะ นี่ยังไม่ปล่อยวางอีก" ชายชราร้อนรนขึ้นมาแล้ว เรียกนางอีกครั้ง "สมุนไพรชุ่ยซินสือหูกอนั้นต้องรอกลางดึกถึงไปเด็ดมาได้!"

สมุนไพรชุ่ยซินสือหู?

สือหูอันที่จริงไม่ได้หายาก แต่ว่าชุ่ยซินสือหูกลับมีสรรพคุณทางยาแข็งแกร่งที่สุด หลังจากกลั่นให้บริสุทธิ์แล้วมูลค่าประโยชน์ทางยาก็จะสูงยิ่งขึ้น เพียงแต่ชุ่ยซินสือหูในยุคปัจจุบันหายากมาก พูดได้ว่าสูญพันธุ์ไปแล้ว

นางไม่คิดว่าที่นี่จะยังมีอยู่Q

ยิ่งไปกว่านั้น ชายชราคนนี้พออ้าปากก็พูดคำว่าชุ่ยซินสือหูออกมา ถ้าเป็นหมอธรรมดาก้ไม่แน่ว่าจะรู้จักตัวยาที่หายากชนิดนี้ แล้วเขารู้ได้อย่างไรกัน?

"เอ๋?"

ชายชราพอเห็นปฏิกิริยาของนางเองก็ตกตะลึง

"แม่หนู เจ้ารู้จักชุ่ยซินสือหูด้วยหรือ?"

"ชีวิตนี้ข้าไม่มีความเคยชินในการอ้อนวอนใครเรื่อยเปื่อย" ฟู่จาวหนิงตอบ

ชายชราดวงตาเป็นประกาย พอปรบมือ "แม่หนูอย่างเจ้าถูกใจข้าเหลือเกิน ไม่เช่นนั้นก็เอาอย่างนี้ เจ้ามาฝากตัวเป็นศิษย์ข้า จากนี้เจ้าก็เป็นลูกศิษย์ข้า เรื่องที่ข้ารู้ก็จะบอกกับเจ้าอย่างแน่นอน สิ่งที่ข้าเป็นก็จะสอนให้แก่เจ้า เป็นอย่างไร?"

"ฝากตัวเป็นศิษย์? ไม่สนใจเลย"

"แม่หนูอย่างเจ้าทำไมเป็นแบบนี้ ถ้าอย่างนั้นก็กลับกัน ข้ารับศิษย์! เจ้าไม่ฝากตัวกับข้า แต่ข้าจะรับเจ้าเป็นศิษย์เอง อย่างนี้ได้ใช่ไหม?"

แล้วมันแตกต่างอะไรกัน?

ฟู่จาวหนิงไม่คิดจะฝากตัวเป็นศิษย์

แต่ชายชราคนนี้ก็จะแบกนางไปให้ได้ จะรับนางเป็นศิษย์เสียให้ได้

"ข้าสกุลจี้ เป็นคนที่เพาะปลูกสมุนไพรโดยเฉพาะ ข้าเห็นว่าเจ้ามีพรสวรรค์และสนใจต่อเรื่องยาสมุนไพร บนตัวเจ้ายังมีกลิ่นของหญ้าล้างประสาทอยู่เลย คนที่รู้จักกระทั่งหญ้าล้างประสาท ก็มีคุณสมบัติเป็นศิษย์ของข้าแล้ว!"

ฟู่จาวหนิงแอบตกตะลึงในใจ