อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 40

"พระราชเสาวนีย์ฮองเฮา อ๋องเจวี้ยนขนาดหน้าก็ยังไม่ยอมโผล่ออกมาเลยหรือ?"

ขันทีเอ่ยเสียงแหลมเล็กกับผู้ดูแลจวนอ๋องเจวี้ยน "ในวังถึงกับลดรั้วลงมา พวกเรานำป้ายมาโดยเฉพาะ นี่จึงเป็นเรื่องเร่งด่วน"

"กงกง ท่านอ๋องของพวกเราสุขภาพไม่ค่อยดี ดังนั้นจึงนอนพักไปนานแล้ว ข้าไม่ใช่พูดกับท่านไปแล้วหรือไรกัน? พระราชเสาวนีย์ของฮองเฮา กงกงบอกกับข้าก็พอ ท่านอ๋องให้อำนาจข้าไว้ระดับหนึ่ง ถ้าหากสิ่งที่จวนอ๋องเจวี้ยนของพวกเราทำได้ ข้าก็จะทำแทนท่านอ๋องเอง แต่ถ้าทำไม่ได้ ก็รอพรุ่งนี้ให้ท่านอ๋องพวกเราลุกขึ้นมาก่อนแล้วค่อยจัดการก็ไม่สาย"

ผู้ดูแลจงยังคงมีท่าทีเรียบสงบ

ฮองเฮารู้สึกร้อนรนขึ้นมาเพราะท่านอ๋องแต่งงานรับพระชายาอย่างนั้นหรือ?

ก่อนหน้านี้การปฏิบัติต่อจวนอ๋องเจวี้ยนก็ญังรักษาความเคารพและระยะห่างเอาไว้ ไม่กล้าวางมาดฮองเฮาของนางเข้ามาเลย แต่ตอนนี้ร้อนรนจนมือไม้อยู่ไม่สุข ถึงกับยกตัวตนฐานะของฮองเฮามากดดันจวนอ๋องเจวี้ยนเสียแล้ว

"เจ้าก็แค่ผู้ดูแลเล็กๆ คนหนึ่ง"

ขันทีพอโมโห เสียงก็ยิ่งเล็กแหลมลงไปอีก พอชี้ผู้ดูแลเพื่อจะวางมาด ทหารสองนายก็ตรงเข้ามา มือจับด้ามกระบี่ตั้งท่าชัก

เสียงชักกระบี่สองเสียงดังขึ้น ไฟโกรธของขันทีก็มอดลงทันควัน

ผู้ดูแลจงไม่รู้สึกต่ำต้อยและไม่ต่อต้าน "ข้าเป็นผู้ดูแลเล็กๆ คนหนึ่งในจวนอ๋องเจวี้ยนนั้นไม่ผิด แต่กงกงเองก็อย่าลืม ว่าท่านเองก็เป็นแค่ขันทีเล็กๆ คนหนึ่งในวังเช่นกัน"

น่าโมโหนัก!

ขันทีโมโหจนทนไม่ไหว แต่เขาก็ยังไม่กล้าเอะอะโวยวายในจวนอ๋องเจวี้ยน

ก่อนหน้านี้ฮองเฮาแม้จะพูดไว้ว่า ถ้าหากทำได้ก็ทำลายความน่าเกรงขามของอ๋องเจวี้ยนทิ้งเสีย แต่ต่อมาภายหลังนางก็กำชับว่า ห้ามอาละวาดในจวนอ๋องเจวี้ยนโดยเด็ดขาด

ผู้ดูแลจวนอ๋องเจวี้ยนก็ท่าทีแข็งกร้าว เขาเองก็ยังต้องหดถอยกลับมา

ขันทีถอนหายใจ น้ำเสียงก็กดต่ำลงมา "ท่านฮองเฮามีเรื่องเร่งด่วนจริงๆ พวกเราเองก็ไม่อยากรบกวนท่านอ๋องให้ลุกขึ้นมาเช่นกัน ถ้าอย่างนั้นแค่ไปส่งสารที่นอกประตูท่านอ๋องก็พอ ให้ท่านอ๋องได้ยินด้วยตนเอง พวกเราจะได้กลับไปรายงานได้ ผู้ดูแลจงเห็นว่าอย่างไร"

ถ้าเอาแต่ขวางอยู่ตลอด พวกของฮองเฮาเองก็คงเดาได้แล้วว่าสุขภาพของอ๋องเจวี้ยนยังไม่ได้ดีขึ้นเลย

ผู้ดูแลจงจึงทำได้เพียงพยักหน้า

"เอาล่ะ เช่นนั้นก็เชิญกงกงไปยังประตูห้องท่านอ๋องแล้วกัน"

ขันทีถูกพามาด้นนอกห้องของท่านอ๋อง ผู้ดูแลจงร้องเรียกไปทางประตูไม่กี่คำ ครู่หนึ่ง ด้านในก็มีเสียงตอบกลับมาว่า

"มีเรื่องอะไร?"

เสียงของอ๋องเจวี้ยนฟังแล้วดูขรึมๆ ขันทีก็ชันหูขึ้นฟังดูว่าใช่เสียงของเขาจริงหรือไม่ แต่อ๋องเจวี้ยนก็พูดแค่สองคำนี้เท่านั้น

"อ๋องเจวี้ยน ถ่ายทอดคำพูดของฮองเฮา ครึ่งเดือนหลังจากนี้จะมีการจัดพิธีเดิมพันโอสถ ตอนนั้นยังต้องไหว้วานให้หมอเทวดาหลี่เป็นผู้จัดการงาน ได้ยินว่าหมอเทวดาหลี่ผิดใจเข้ากับท่านอ๋อง ลูกสาวหมอเทวดาหลี่หลี่จื่อเหยาก็ถูกท่านอ๋องส่งคนจับตัวไปขังคุกไว้ ขอโปรดท่านอ๋องเห็นแก่พิธีเดิมพันโอสถ ปล่อยตัวคุณหนูหลี่ออกมาด้วย"

ชิงอีที่ปลอมเสียงเป็นท่านอ๋องในห้องพอได้ยินก็เกือบจะด่ากราดออกไป

หมอเทวดาหลี่เข้าวังไปฟ้องฮองเฮาจริงด้วย!

แค่เพื่อหลี่จื่อเหยาตัวเล็กจ้อยคนนั้น ฮองเฮาถึงกับส่งคนมาเพื่อกดดันท่านอ๋องตอนมืดค่ำขนาดนี้เชียว

"ท่านอ๋องเจวี้ยน?"

ขันทีไม่ได้ยินการตอบกลับ จึงถามขึ้นมาอีกครั้งทันที

ชิงอีลังเลอยู่ ตอนนี้ก็ไม่รู้ว่าอ๋องเจวี้ยนจะเห็นด้วยไหม ตอนนี้เขาเองก็คิดไม่ออกว่าจะตอบกลับอย่างไรดี ตอนนี้เอง บนเตียงก็มีคำลอยออกมาสองคำ

"ไม่ปล่อย"

อ๋องเจวี้ยนฟื้นขึ้นมาในช่วงสำคัญนี้แล้ว

ชิงอีรีบเดินออกไป ก็เห็นสีหน้าขาวซีดของอ๋องเจวี้ยน ร่องรอยพิษบนใบหน้าก็ดูแล้วน่ากลัวเป็นพิเศษ

"ท่านอ๋อง ฮองเฮาตรัสว่า"

"ไสหัวไป"

คำว่าไสหัวที่นำเอาความน่าเกรงขามมาด้วย ทำให้ขันทียืนยันแล้วว่านี่คือเสียงของอ๋องเจวี้ยน เขาเองก็ไม่กล้าพัวพันด้วยอีก ก้มหน้าถอยกลับ ออกจากจวนอ๋องเจวี้ยนไป

ขันทีเพิ่งจะออกไป อ๋องเจวี้ยนก็ไอขึ้นมาอีก

"ท่านอ๋อง พิธีเดิมพันโอสถ หมอเทวดาจากแคว้นต่างๆกับร้านยาน่าจะมากันหมด ถึงตอนนั้นน่าจะหาตัวหมอกับตัวยาที่มารักษาอาการของท่านอ๋องได้"