อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 422

การจัดวางเช่นนี้ของซ่งอวิ๋นเหยานับว่าไม่เลวเลย

ฟู่จาวหนิงต่อให้รู้ว่าแผนทั้งหมดของซ่งอวิ๋นเหยาคืออะไร

แล้วคนที่ที่เข้ามาเจอนางกับเซียวเหยียนจิ่งอยู่ที่นี่ และจะไม่มีทางปิดปาก แต่คงยืนหยัดที่จะโพนทะนาเรื่องนี้ออกไปล่ะก็ คนผู้นี้ก็จะต้องเป็นหลี่จื่อเหยา

เพราะว่าหลี่จื่อเหยาเกลียดฟู่จาวหนิง และยังมีใจคิดจะออกเรือนกับเซียวเหยียนจิ่ง หากนางมาเห็นเซียวเหยี่ยนจิ่งอยู่ด้วยกันับฟู่จาวหนิง จะต้องถูกกระตุ้นอย่างมากแน่

และด้วยสมองของหลี่จื่อเหยา เวลาเช่นนี้คงไม่สนแล้วว่าจะผิดใจกับอ๋องเจวี้ยนหรือจวนรัฐทายาทเซียวไหม คงจะโกรธจนไม่สนอะไรอีก พุ่งตัวออกไปโพนทะนาเรื่องนี้ไปทั่วเมืองแน่นอน

ยิ่งไปกว่านั้นเพราะหลี่จื่อเหยาเกลียดนาง เวลานั้นถ้าลือกันออกไปล่ะก็คงจะไม่น่าฟังเอามาๆ คงจะมีแต่พูดว่านางทำผิด และก็เท่าับส่งผลกระทบกับเซียวเหยียนจิ่งน้อยลงหน่อย ถึงตอนนั้นพอบรรยายออกมา คงจะกลายเป็นเซียวเหยียนจิ่งเข้าไปติดกับ และถูกบีบบังคับอย่างจำใจ แล้วเรื่องเสียๆ ความรับผิดชอบทั้งหมดก็จะสาดเข้ามาบนตัวนาง

ถึงตอนนัั้นภาพลักษณ์ของนางคงจะไม่น่าดูอย่างที่สุด

อ๋องเจวี้ยนถ้าไม่หย่ากับนางก็คงลำบากแล้ว

ราชวงศ์ไม่มีทางปล่อยให้นางอยู่ในตำแหน่งพระชายาอ๋องเจวี้ยนอีก ถึงตอนนั้นไทเฮาองค์จักรพรรดิก็คงจะกดดันอ๋องเจวี้ยน ให้หย่าร้างกับนางแน่

"ร้ายกาจเสียจริง"

ฟู่จาวหนิงพอเข้าใจถึงแผนการทั้งหมดต่อมาของซ่งอวิ๋นเหยาจึงหัวเราะขึ้นมา

"พี่เซียว"

เสียงของหลี่จื่อเหยาใกล้เข้ามาแล้ว

และเซียวเหยียนจิ่งตอนนี้ก็กำลังจ้องฟู่จาวหนิงตาแดงเถือก เขาจู่ๆ ก็ร้องไห้จ้าขึ้นมา

"ฟู่จาวหนิง ทำไมเจ้าต้องแต่งงานกับเซียวหลันยวนด้วย? ทำไมเจ้าถึงไม่ไล่ตามข้าต่อ? เจ้าตอนนี้สวยเหลือเกิน แล้วยังเป็นวิชาแพทย์อีก เจ้าก่อนหน้านี้เอาแต่หลอกข้ามาตลอดหรือ? ถ้าข้ารู้แต่แรกว่าเจ้าจะเปลี่ยนเป็นเช่นนี้ ข้าก็น่าจะรับปากแต่งงานกับเจ้าไปแล้ว"

"?"

สมองฟู่จาวหนิงจู่ๆ ก็มีเครื่องหมายปรัศนีขึ้นมา

เซียวเหยียนจิ่งตอนนี้บ้าไปแล้วหรือ?

"เจ้าหน้าตาสวยขนาดนี้ อย่าไปเอาเปรียบเซียวหลันยวนเลย" เซียวเหยียนจิ่งพูดแล้วก็โถมเข้าหาตัวนาง "จาวหนิง ข้าต้องการเจ้า"

ถุด!

ฟู่จาวหนิงหน้าดำมะเมี่ยมแล้ว

หลี่จื่อเหยารีบเข้าไปประคองตัวเซียวเหยียนจิ่ง

"ให้ข้า!"

เซียวเหยียนจิ่งพอผ่านไปครู่ใหญ่พิษก็เริ่มหนักข้อขึ้น ตอนนี้จำใครไม่ได้แล้ว พอเห็นว่าตรงหน้าเป็นหญิงสาว จึงทำให้เขาใช้สองมือดึงหลี่จื่อเหยาะ ปากก็พุ่งเข้าไป

อันที่จริงเป็นเพราะเขาเมื่อครู่ถูกฟู่จาวหนิงเตะไปทีหนึ่ง ตอนนี้ท้องจึงยังเจ็บอยู่ หลี่จื่อเหยาคิดจะผลักเขาก็ยังหลุดออกมาได้

แต่ว่าหลี่จื่อเหยาพอเห็นเซียวเหยียนจิ่งที่หน้าแดงก่ำตาแดงเถือก สมองกลับร้อนวูบขึ้นมา

"พี่เซ๊ยว ช่วงนี้ท่านเอาแต่หลบข้า ท่านไม่อยากแต่งงานกับข้าหรือ?"

หลี่จื่อเหยาเบี่ยงหน้าหลบ ริมฝีปากเซียวเหยียนจิ่งตกใบบนหน้านาง ทำให้ใจของนางสั่นไหวขึ้นมา

"ข้ารู้ว่าท่านอาจจะไม่แต่งงานกับข้าแล้ว แต่ว่าข้าก็อยากแต่งงานกับท่านจริงๆ ดังนั้น พี่เซียว ข้า ข้ายินดี"

นางยังพูดไม่ทันจบ ตัวคนก็ถูกเซียวเหยียนจิ่งโถมทับไปแล้ว

แม้ว่าตอนนี้ร่างของฟู่จาวหนิงแม้จะอยู่ด้านนอกศาลาแล้วยังซ่อนตัวอย่างมิดชิด แต่หลี่จื่อเหยาในศาลาก็ไม่ความคิดที่จะสนใจนางเลย