อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 43

นางพูดอย่างมั่นอกมั่นใจ ไม่มีลังเลเลยแม้แต่น้อย

"ฮ่าๆๆ! ดีมาก ข้าก็รู้อยู่แล้วว่าไม่ได้มองผิด!" ตาเฒ่าจี้ยื่นมือออกมาตบลงบนบ่านาง "ได้ เช่นนั้นเจ้าก็หาสมุนไพรให้ดีดี อาจารย์จะลงเขาไปจัดการอุปสรรคให้เจ้าเอง! จะต้องมีคนคอยแกว่งมือแกว่งเท้าลับหลังเจ้าแน่ๆ ยกเรื่องนี้ให้ข้าเถิด"

ตาเฒ่าจี้พูดพลางเดินตามคนอื่นลงจากเขาไปแล้ว

พวกเขาพอออกไป ที่นี่ก็เหลือแค่ฟู่จาวหนิงกับจงเจี้ยน

จงเจี้ยนรู้สึกอยากถามนางว่ากลายเป็นศิษย์ผู้อาวุโสจี้ได้อย่างไร แต่ฟู่จาวหนิงก็มองสีท้องฟ้า ไม่คิดจะพูดกับเขาอีก

นางจะไปขุดสมุนไพรชุ่ยซินสือหูออกมา

จงเจี้ยนรู้ว่าตนเองช่วยอะไรไม่ได้ ทำได้เพียงตามอยู่ข้างๆ เงียบๆ

ฟู่จาวหนิงหยิบคบเพลิง ไปถึงผาน้ำอย่างรวดเร็ว ยื่นหัวมองลงไป ถึงเข้าใจที่ตาเฒ่าจี้บอกว่าต้องลงไปกลางดึกจึงจะขุดได้

เพราะว่าตอนที่สีราตรีมืดทึม นางถึงมองเห็นว่ารอบๆ รูต้นไม้ต้นนั้นมีพืชที่เปล่งแสงออกมารางๆ อยู่ชั้นหนึ่ง

พืชชนิดนี้ดูคล้ายตะไคร่น้ำ ด้านบนมีของที่ดูเหมือนผงชั้นหนึ่งปกคลุมอยู่ และเจ้าผงชั้นนี้ก็กำลังเปล่งแสงอยู่ แสงสีน้ำเงินทึม จางมาก

ถ้าหากสีท้องฟ้ายังมีแสงอยู่รับรองว่ามองไม่เห็นแน่นอน ตอนแรกที่นางเอาคบเพลิงส่องลงมาก็มองไม่เห็น พอเอาคบไฟออกห่างจึงเห็นชัดขึ้น

ลมวูบหนึ่งพัดเข้ามา ผงฝุ่นนั้นบางส่วนปลิวร่วงลงไป

ถ้าไปโดนเจ้าผงชั้นนี้คงจะติดพิษกระมัง นางทดลองโยนกิ่งไม้ท่อนหนึ่งลงไป กิ่งไม้ท่อนนั้นพอโดนผงสีฟ้าเข้า ก็มีเสียง "ฉ่า" ดังขึ้นมา

ขณะเดียวกัน ในรูต้นไม้ก็มีเสียงฟิ้ว มีอะไรบางอย่างพุ่งออกมา กระแทกกับกิ่งไม้กิ่งนั้นจนหัก!

ฟู่จาวหนิงมองไม่ชัดว่านั่นคืออะไรกันแน่ แต่ก็เห็นว่าผิวของกิ่งไม้นั้นดำสนิทไปทั้งหมด หักออกเป็นสองท่อนร่วงลงไปเบื้องล่าง

ซี๊ด

นางสูดปาก พืชสมุนไพรที่ขุดมาได้เพียงตอนกลางดึก? นั่นมันคืออะไรกัน?

"คุณหนูฟู่ ระวังด้วย" จงเจี้ยนมองนางอย่างกังวล

"ไม่เป็นไร เจ้าอย่าเข้ามา"

ฟู่จาวหนิงย้ายคบเพลิงเข้ามาอีกครั้ง มองอย่างละเอียด ในที่สุดด้านหนึ่งล่างๆ หน่อยของต้นไม้ก็มีสมุนไพรชุ่ยซินสือหูหลายต้นยื่นออกมา

สีเขียวมรกต เปล่งแสงวาวราวหยก มีดอกไม้สีม่วงจางงอกอยู่ ดูเป็นพุ่มที่สมบูรณ์มากพุ่มหนึ่ง

ตาของนางเปล่งประกาย

ถึงอย่างไรเจ้าสมุนไพรชุ่ยซินสือหูนี่นางก็ต้องเอาไปให้ได้

ฟู่จาวหนิงคิดไปว่าในห้องเภสัชของตนเองมีอะไรที่ใช้ได้บ้าง และก็ถูกนางนึกออกมาอย่างหนึ่ง

นางก่อนหน้านี้ตุนกาวแห้งเร็วเอาไว้ลังหนึ่ง!

ตอนนั้นนางคิดจะทดลองดูว่ามีอะไรบ้างที่จะปิดผนึกวัตถุดิบยาอย่างรวดเร็วโดยที่ไม่มีภาชนะรองได้ ดังนั้นกาวแห้งเร็วนางก็เคยจัดการดัดแปลง ตั้งหนึ่งลังเต็มๆ เลยนะ

"จงเจี้ยน รบกวนเจ้าหันไปก่อน เจ้ามองข้าแบบนี้ข้ามีความรู้สึกถูกคุกคามจากการถูกจ้องอยู่" ฟู่จาวหนิงหาวิธีทำให้จงเจี้ยนไม่มองนาง

จงเจี้ยนหมุนตัวออกไป

นางก็หยิบกาวแห้งเร็วขวดใหญ่ออกมาขวดหนึ่ง เปิดฝา เล็งบีบไปยังรูต้นไม้นั่น

จ๊อกๆ

กาวแห้งเร็วหนึ่งขวดใหญ่ถูกบีบเข้าไป สิ่งที่อยู่ด้านในก็คิดจะพุ่งออกมา แต่พุ่งออกมาแค่หัว ร่างกายก็ถูกกาวที่แข็งตัวแปะจนขยับไม่ได้ไปแล้ว

ฟู่จาวหนิงรีบบีบลงไปอีกขวด แผละ กาวแปะลงไปบนของสิ่งนั้นทั้งหมด มันกระเสือกกระสนอยู่ครู่หนึ่ง และค่อยๆ หยุดการเคลื่อนไหวไป

ผงเหล่านั้นเองก็ถูกกาวแปะลงไปด้วย ไม่พัดกระจายแล้ว

ฟู่จาวหนิงลิงโลด เสร็จล่ะ!

ตาเฒ่าจี้ไม่มีวรยุทธ์ ก็เลยขุดสมุนไพรชุ่ยซินสือหูนี้ไปไม่ได้ และก็ไม่รู้ว่าเขาพบกับเจ้าสิ่งมีชีวิตมีพิษตัวหนึ่งที่ซ่อนอยู่ในนี้หรือไม่

ฟู่จาวหนิงปีนลงไปทันที เพียงไม่นานก็ยืนอยู่บนต้นไม้ ขุดเอาสมุนไพรชุ่ยซินสือหูออกมา

นางเพิ่งจะเอาชุ่ยซินสือหูวางไว้ในห้องเภสัช ด้านบนก็มีเสียงกระบี่กระทบกันดังเคร้ง นางเงยหน้าขึ้นก็เห็นว่ามีเงาคนกำลังโยนหินก้อนหนึ่งลงมาใส่นาง！