อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 430

วันนี้วุ่นวายมาทั้งวัน พอมาถึงจวนอ๋องเจวี้ยน หงจั๋วเฝิ่นซิงทั้งสองคนก็ดีอกดีใจวุ่นวายกันขึ้นมา เตรียมน้ำให้นางอาบ เช็ดผมให้นาง จากนั้นก็เตรียมอาหารค่ำให้พวกเขา

รอจนฟู่จาวหนิงสวมเสื้อผ้าใหม่กินอาหารค่ำเลิศรสแล้ว ก็ถูกหงจั๋วคลุมเสื้อคลุมตัวหนึ่งลงมาให้

"พระชายา อ๋องเจวี้ยนอยู่ในเรือนรอท่านอยู่"

"รอข้าทำไมกัน?"

"ไปเดินเล่นย่อยอาหารกระมัง" หงจั๋วเม้มปากยิ้มขึ้นมา "สมัยก่อนท่านอ๋องล้วนเดินอยู่คนเดียว ตอนนี้พระชายาไปเดินเป็นเพื่อนท่านอ๋องด้วยกันได้แล้ว"

ไม่สิ หน้าตามีความสุขของเด็กคนนี้มันอะไรกัน?

นางแม้จะรู้ว่าการเดินหลังจากกินนั้นดีมาก แต่ว่านางวันนี้เหนื่อยแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นจะดูด้วยว่ารีบกลับไปบ้านตระกูลฟู่เพื่อถามเสี่ยวเถาเสียหน่อย ว่าวันนี้หลินอันห่าวกลับไปแล้วเป็นอย่างไรบ้าง

เซี่ยซื่อจะให้อันห่าวออกมาคนเดียวได้อย่างไรกัน?

วันนี้ดูท่าเซี่ยซื่อคงตกอกตกใจมากกระมัง

แต่ว่านางก็ยังไม่ทันได้พูดอะไร ก็ถูกหงจั๋วผลักออกมาจากเรือนแล้ว

หลังออกมาก็เห็นเซียวหลันยวนคลุมผ้าคลุมผืนหนึ่ง กำลังยืนอยู่ด้านนอก ท่าทางเหมือนกำลังรอนางอยู่จริงๆ

นางหันหน้ากลับมองหงจั๋วผาดหนึ่ง หงจั๋วเองก็ส่งสัญญาณมือให้นางรีบออกไป

ฟู่จาวหนิงถอนใจ และเดินออกไปหาเซียวหลันยวนอย่างจำใจ

ทั้งสองคนเดินอ้อยอิ่งอยู่ในสวน ฟู่จาวนหิงเดิมทีคิดจะรอให้เซียวหลันยวนพูดออกมา แต่เดินมาครึ่งรอบแล้ว เซียวหลันยวนก็ยังไม่พูดอะไรเลย

"นี่ เซียวหลันยวน ท่านไม่ใช่จะบอกข้าว่าเบื้องหลังของฮูหยินหรงเยว่คืออะไรไม่ใช่หรือ?" นางจึงต้องเอ่ยขึ้นมาก่อน

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน