อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 432

ทั้งสองคนล้วนดิ่งสู่ความเงียบงันหลังจากคำพูดนี้ของเซียวหลันยวน

และไม่รู้เพราะอะไรถึงรู้สึกไม่ค่อยเป็นตัวของตัวเองอย่างประหลาด

เซียวหลันยวนคิดถึงความรู้สึกในใจที่ควบคุมไม่ได้อย่างหนัก ตอนที่พบว่าคนในศาลาทำเรื่องเช่นนั้นในวันนี้ช่วงบ่าย

"ท่านกลัวว่าเป้าหมายที่แต่งงานกับข้ายังไม่สำเร็จ แล้วข้าเกิดเรื่องขึ้นมาก่อนสินะ" ฟู่จาวหนิงถาม

ถึงอย่างไรเขาก็คิดจะรอให้พวกของฟู่หลินซื่อกลับมาอยู่แล้ว ตอนนี้ฟู่หลินซื่อยังไม่กลับมา ถ้าหากนางเกิดเรื่องอะไรขึ้นจนทำให้เขาจำใจต้องหย่าร้างกับนาง เช่นนั้นการแต่งงานนี้ก็จะสูญเปล่าสินะ?

ถึงตอนนั้นยังทำให้เขาต้องตกเป็นขี้ปากชาวบ้านอีก อับอายขายขี้หน้า

"ก่อนหน้านี้เจ้าก็ชอบไล่ตามเซียวเหยียนจิ่งมายังหอจันทร์หยาด แล้วครั้งนี้เซียวเหยียนจิ่งนัดเจ้าออกมาหรือ?"

เซียวหลันยวนพอพูดถึงเรื่องนี้ ในใจก็เจ็บจี๊ด

เขามีความรู้สึกเช่นนี้เป็นครั้งแรก ยังไม่ค่อยแน่ใจว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่

"เรื่องนี้น่ะ มันเกิดขึ้นเพราะตัวท่านเลยเถอะ!"

เขาไม่พูดยังพอว่า แต่พอพูดออกมา ฟู่จาวหนิงก็เดือดดาล

"ข้า?" เซียวหลันยวนชี้ตนเอง

"ท่านนั่นล่ะ คนที่นัดข้าออกมาคือซ่งอวิ๋นเหยา ข้าไม่เชื่อว่าท่านจะตรวจสอบไม่ได้หรอก ซ่งอวิ๋นเหยาวันนี้ออกไปแค่พักเดียวเซียวเหยียนจิ่งก็เข้ามา ยิ่งไปกว่านั้นเซียวเหยียนจิ่งตอนเข้ามาก็ยังเรียกชื่อหลิงเล่อขึ้นาอีก ท่านหญิงหลิงเล่อหรือ?"

ท่านหญิงหลิงเล่อคือหลานสาวของฮองเฮา ฮองเฮาแทบจะมองนางเป็นลูกแท้ๆ สิ่งของของเหล่าองค์หญิงนางล้วนมีอยู่ทั้งหมด กระทั่งว่าบางครั้งเหล่าของบางอย่างที่เหล่าองค์หญิงยังไม่มี ท่านหญิงหลิงเล่อก็ยังมี

ยิ่งไปกว่านั้นท่านหญิงหลิงเล่อหน้าตาก็งดงามสวยสง่า พูดได้ว่าเป็นหน้าตาที่พวกเหล่าผู้อาวุโสมีอำนาจชอบพอกันเลยทีเดียว

กระทั่งองค์จักรพรรดิเองก็ยังเอ็นดูนางมาก ทุกปีล้วนมีของกำนัลส่งให้นางมากมาย

ท่านหญิงหลิงเล่อร่ำเรียนอยู่แต่ในสำนักบัณฑิตชิงหวา ไม่ค่อยออกมาเท่าไรนัก

"หลิงเล่อ?"

เซียวหลันยวนตกตะลึง จากนั้นก็หัวเราะเย้ยหยันขึ้นมา

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน