อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 433

เซียวหลันยวนได้ยินคำพูดของนางก็อยากจะขำ

"ดังนั้น เจ้าเผ่นไปที่ไหนกัน? ขนาดองค์รักษ์เงามังกรยังหาเจ้าไม่พบเลย?" จุดนี้ทำให้เซียวหลันยวนแปลกใจอย่างที่สุด

"ถึงอย่างไรท่านก็บอกว่าข้าเกิดปีหนูไม่ใช่หรือ ท่านก็มองข้ามุดไปซ่อนในรูเลยก็แล้วกัน"

ฟู่จาวหนิงเปลี่ยนหัวข้อสนทนาอย่างรวดเร็ว "แต่ว่าท่านใช้งานองครักษ์เงามังกรเช่นนี้ ไม่ใช่เป็นการงัดกับเบื้องหลังของฮูหยินหรงเยว่หรอกหรือ ไม่กลัวองค์จักรพรรดิกริ้วหรือไร?"

หอจันทร์หยาดที่องค์จักรพรรดิฮองเฮาคิดจะปกป้อง ท่านคิดจะปิดก็ปิดเลยแบบนี้ มิน่าองค์จักรพรรดิถึงได้เอาแต่คอยระแวงเขา

"กลัว?" เซียวหลันยวนมองนาง หัวเราะร่าขึ้นมา "ข้าเพราะกังวลพระชายา จึงไม่ได้คิดให้รอบคอบ ลนลานไปหมด เช่นนี้ก็น่าจะเข้าใจได้กระมัง? จะว่าไป องครักษ์เงามังกรอยู่ในมือข้า เขายังต้องมาวุ่นวายอีกหรือว่าข้าจะใช้งานอย่างไร?"

มีฝีมือก็มาเอาองครักษ์เงากลับไปสิ

ประโยคนี้เซียวหลันยวนไม่ได้พูด แต่ว่าฟู่จาวหนิงฟังออกแล้ว

"เฮอะไ ตอนนี้องค์จักรพรรดิไม่ใช่ว่าคิดจะเก็บอำนาจในมือท่านหรือไรกัน? ท่านเองก็ไม่รู้ร้อนรู้หนาว ถ้าวันไหนองครักษ์มังกรเงาถูกเก็บกลับไปล่ะก็ เช่นนั้นท่านก็ย่ำแย่แน่"

"เป็นห่วงข้าหรือ?" เซียวหลันยวนถาม

"เหอเหอ"

ฟู่จาวหนิงตอบกลับด้วยเสียงนี้

"จะว่าไป ขอบอกท่าเสียหน่อย เรื่องในวันนี้ข้าไม่ปล่อยไปง่ายๆ หรอกนะ" นางพูดกับเซียวหลันยวนอย่างตั้งใจ "ข้าไม่ใช่พวกกล้ำกลืนนิ่งเงียบเวลาเสียเปรียบเสียด้วย"

ซ่งอวิ๋นเหยายั่วให้นางโกรธเสียแล้ว

นางต่อมาไปนั่งคิดอยู่ในห้องเภสัช คิดว่ายากลิ่นหอมที่ส่งมากับเทียบเชิญนั้นเป็นตัวยาตั้งต้น พอนางสูดยาชนิดนั้นไป ถ้ามาสูดที่อยู่ในศาลาต่อเหล่านั้น ก็ยังไม่รู้ว่าผลลัพธ์จะออกมาน่าเวทนาแค่ไหน

พอคิดถึงจุดนี้ ฟู่จาวหนิงก็รอไม่ไหวแล้ว

"ข้าจะกลับไปหอจันทร์หยาดอีกครั้ง"

นางจะไปเอาพิษในเขม่าเตาเหล่านั้นมาเสียหน่อย ลองดูว่าสองอย่างพอผสมกันแล้วจะมีผลเช่นไร

ในเมื่อจะคิดบัญชีกับซ่งอวิ๋นเหยา เช่นนั้นก็ต้องยืนยันเรื่องที่นางจะทำให้ชัดเจน

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน