อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 435

"ข้าได้ยินว่าพวกท่าน..."

"ข้าจะส่งเจ้ากลับไปที่บ้านตระกูลฟู่เปลี่ยนยาให้กับท่านปู่เสียก่อน แล้วเจ้าค่อยพิจารณาดูว่าจะพาเฮ่อเหลียนเฟยไปพบเสิ่นเสวียนด้วยกันไหม" เซียวหลันยวนพูดพลางดึงมือของนางเดิน

เขาไม่คิดเลยว่าจะได้ยินนางพูดถึงเรื่องของซ่งอวิ๋นเหยา

ก่อนหน้านี้มีรักเก่าอะไรที่ไหนกัน?

นางไม่เข้าใจจิตใจของเขาเอาเสียเลย

เมื่อวานเขายังกังวลว่านางจะเป็นอะไรอยู่เลย แต่ก็ไม่ได้ยินนางถามไถ่เขาเลยสักคำ

ฟู่จาวหนิงถูกเขาดึงไปเช่นนี้ พอมาถึงตระกูลฟู่ แล้วยังถูกเขาผลักเข้าประตูไปด้วย

"ไปเถอะ ข้าให้เวลาเจ้าครึ่งชั่วยาม จะรออยู่ที่นี่"

ไม่รอให้ฟู่จาวหนิงพูดอะไร เซียวหลันยวนก็กลับไปบนรถม้า รถม้าจอดนิ่งอยู่ที่ประตูหลังบ้านตระกูลฟู่ ชัดเจนว่าจะรออยู่ที่นี่

ฟู่จาวหนิงเหลือบมองเขาผาดหนึ่ง ไม่เข้าใจเลยจริงๆ ว่าเซียวหลันยวนตอนนี้หมายความว่าอะไร

เขามีเวลาว่างขนาดนี้เสียที่ไหน?

แล้วยังจะรอนางที่นี่อีก

แต่ว่า เรื่องนี้นางก็ยังต้องเข้าไปบอกกับเฮ่อเหลียนเฟยเสียหน่อย เซียวหลันยวนยอมรอที่นี่ก็ให้เขารอไปแล้วกัน

มองฟู่จาวหนิงเข้าประตูไป เซียวหลันยวนก็ปล่อยม่านลง

"คนเหล่านั้นของบ้านตระกูลฟู่ ช่วงนี้จับตาดูอย่างดีแล้วใช่ไหม?" เขาถามกับทหารที่อยู่นอกรถ

"รายงานท่านอ๋อง จับตาดูอย่างดีขอรับ เรือนตระกูลฟู่ขายออกไปไม่ได้แล้ว"

ผู้เฒ่าฟู่รองพวกนั้นคิดจะขายบ้านตระกูลฟู่นี้คือเป็นไปไม่ได้

"ถ้าหากข้าซื้อมันมาล่ะ?"

เซียวหลันยวนจู่ๆ ก็คิดออกมาวิธีหนึ่ง

ผู้เฒ่ารองฟู่พวกนั้นหากคิดจะลงมือกับบ้านตระกูลฟู่ เปลี่ยนเป็นเงินก้อนหนึ่งจากนั้นก็สลัดพวกของผู้เฒ่าฟู่ทิ้ง ส่วนตัวเองก็ไปเสวยสุข ทว่าเรื่องนี้ฟู่จาวหนิงก็ให้คนไปจับตาดูไว้แล้ว

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน