อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 446

ฮูหยินหรงเยว่เองก็ไม่บอกไม่ได้

"ท่านหญิง ตอนนั้นท่านไม่ใช่ว่าเห็นฟู่จาวหนิงโดนยาจนหลับไปในศาลาแล้วหรอกหรือถึงได้ออกมากัน?"

นางนั่นล่ะ!

"ต่อมาทั้งหมดก็เดินไปตามแผนการ แต่นอกจากฟู่จาวหนิงที่อยู่ในศาลากลับไม่เห็นแล้ว"

"ท่านหญิง เรื่องนี้ไม่ต้องพูดแล้ว ตอนนี้สำคัญที่สุดคือหอจันทร์หยาดของข้า อ๋องเจวี้ยนมาปิดไปแล้ว ข้าจะทำอย่างไร?"

ฮูหยินพรงเยว่ตอนนี้ก็ร้อนรนอยากจะแก้ไขเรื่องนี้

ฮองเฮาตอนนั้นก็ให้ความสำคัญกับนางมาก ถ้าเรื่องครั้งนี้พังจนเสียหอจันทร์หยาดไปล่ะก็ นางก็ไม่มีคำอธิบายกับฮองเฮาแล้ว!

"ข้าจะไปหาอ๋องเจวี้ยน"

ซ่งอวิ๋นเหยากัดริมผีปาก

ถ้านางครั้งนี้ทำให้หอจันทร์หยาดต้องปิดไป เช่นนั้นก็เท่ากับตัดขาดสถานที่ทำกินเอาตัวรอดของฮูหยินหรงเยว่ไป ฮูหยินหรงเยว่ไม่มีทางเลิกราแน่

ตอนนี้นางเองก็จำใจต้องไปขอร้องฮองเฮาเพื่อเรื่องนี้ ถึงอย่างไรฮองเฮาก็เป็นที่พึ่งสุดท้ายของนาง

"เช่นนั้นท่านหญิงคงต้องรีบไปแล้ว ถ้าเวลาปิดยิ่งนานเข้า ก็จะส่งผลกระทบอย่างมากต่อการค้าของข้า หลังจากนี้ใครจะกล้ามาช่วยเหลือกัน?"

ฮูหยินหรงเยว่รู้สึกเสียใจขึ้นมาบ้างแล้ว ถ้ารู้แต่แรกคงไม่ช่วยท่านหญิงอวิ๋นเหยาแล้ว

แต่ใครจะรู้ว่าอ๋องเจวี้ยนจะไม่ไวหน้าท่านหญิงอวิ๋นเหยาขนาดนี้?

"เอาล่ะ ข้าจะส่งเทียบเชิญไปให้อ๋องเจวี้ยน"

ฮูหยินหรงเยว่กลอกตา "แต่ว่า ท่านหญิง แต่ก่อนที่พูดว่าตำแหน่งพระชายาอ๋องเจวี้ยนจะต้องเป็นของท่านแน่ ท่านตอนนี้เองก็รู้สึกไม่ค่อยชอบใจด้วยไหม? ที่ต้องให้หญิงชั้นต่ำอย่างฟู่จาวหนิงคนนั้นขึ้นเป็นพระชายาอ๋องเจวี้ยน ตัวตนฐานะนี้ยังสูงกว่าท่านเสียอีก"

ซ่งอวิ๋นเหยาเหลือบตามองนางผาดหนึ่ง ในใจเดือดดาล

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน