อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 45

ได้สมุนไพรชุ่ยซินสือหูมาแล้ว นางต้องรีบออกจากที่นี้ไปค้นหาสมุนไพรที่อื่นต่อ

เดินออกมาพักหนึ่ง นางก็ยังได้ยินเสียงเคืองๆ ของอาเพียนดังลอดมา

"คุณชายท่านดูสิ เป็นหญิงสาวที่เย็นชาเสียจริง ท่านช่วยชีวิตนางเอาไว้ แต่นางกลับหนีไปแบบนี้แล้ว! นางไม่ถามด้วยซ้ำว่าคุณชายอยู่ที่ไหน แล้วจากนี้ไปจะตอบแทนอย่างไร? ข้ามองว่านางเป็นคนอกตัญญู"

จงเจี้ยนติดตามอยู่ด้านหลังฟู่จาวหนิง เอ่ยขอโทษเสียงต่ำ "คุณหนูฟู่ ข้าไม่ได้เรื่องจริงๆ ทำให้ท่านพบกับอันตราย"

"เจ้ารู้จักซือถูไป๋คนนั้นไหม?" ฟู่จาวหนิงถาม

"ไม่รู้จัก แต่เจียงเป่ยทางนั้นมีตระกูลซือถูอยู่ โด่งดังเรื่องขายยา ร้านขายยาตระกูลซือถูมีอยู่ทั่วใต้หล้า ร่ำรวยจนเป็นศัตรูกับแคว้นได้เลย และไม่รู้ว่าซือถูไป๋คนนี้จะใช้คนจากตระกูลซือถูหรือไม่"

"อืม"

ฟู่จาวหนิงตอบกลับแค่คำเดียว ไม่พูดอะไรอีก

นางก็ว่าอยู่ว่าเมื่อครู่ได้กลิ่นหอมของตัวยาที่พิเศษมากๆ จากตัวของซือถูไป๋ใช่หรือเปล่านะ?

"ถ้าหากเขาเป็นคนจากตระกูลซือถูของเจียงเป่ยจริง ก็คงจะเข้ามาเพื่อพิธีเดิมพันโอสถเป็นแน่" จงเจี้ยนเอ่ยขึ้นอีก

ฟู่จาวหนิงได้ยินถึงพิธีเดิมพันโอสถมาสองครั้งแล้ว นางค้นข้อมูลเกี่ยวกับพิธีเดิมพันโอสถจากความทรงจำของคุณหนูฟู่ ดูน่าสนใจมาก

"ตัวยาสิบชนิดที่ข้าหาพบในเขาจันทร์ลับฟ้า ถ้าผ่านการทดสอบแล้วจะคืนให้ข้าไหม" นางถาม

จงเจี้ยนงงงันไป "เรื่องนี้ก็ไม่มีใครถามมาก่อนเลย"

เขาเองก็ไม่รู้

ฟู่จาวหนิงคิดๆ ไม่ว่าอย่างไรนางก็ต้องเตรียมการรับมือไว้

เวลาสามวันผ่านไปอย่างรวดเร็ว

เช้าตรู่วันที่สาม เขาจันทร์ลับฟ้ามีหมอกบางๆ เกิดขึ้น

ทางเขาที่ฟู่จาวหนิงเข้าไปเมื่อหลายวันก่อน ตอนนี้ก็มีคนแวะมาไม่น้อยเลย

รองขุนพลหลิวเองก็นอนไม่ค่อยดีมาสามคืนแล้ว ตอนนี้เองก็ร้อนรนอยู่ไม่สุข คนสามกลุ่มที่เขาส่งเข้าไป ไม่มีข่าวตอบกลับมาแม้แต่น้อย กระทั่งสักคนหนึ่งก็ไม่กลับออกมาเลย