อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 45

ได้สมุนไพรชุ่ยซินสือหูมาแล้ว นางต้องรีบออกจากที่นี้ไปค้นหาสมุนไพรที่อื่นต่อ

เดินออกมาพักหนึ่ง นางก็ยังได้ยินเสียงเคืองๆ ของอาเพียนดังลอดมา

"คุณชายท่านดูสิ เป็นหญิงสาวที่เย็นชาเสียจริง ท่านช่วยชีวิตนางเอาไว้ แต่นางกลับหนีไปแบบนี้แล้ว! นางไม่ถามด้วยซ้ำว่าคุณชายอยู่ที่ไหน แล้วจากนี้ไปจะตอบแทนอย่างไร? ข้ามองว่านางเป็นคนอกตัญญู"

จงเจี้ยนติดตามอยู่ด้านหลังฟู่จาวหนิง เอ่ยขอโทษเสียงต่ำ "คุณหนูฟู่ ข้าไม่ได้เรื่องจริงๆ ทำให้ท่านพบกับอันตราย"

"เจ้ารู้จักซือถูไป๋คนนั้นไหม?" ฟู่จาวหนิงถาม

"ไม่รู้จัก แต่เจียงเป่ยทางนั้นมีตระกูลซือถูอยู่ โด่งดังเรื่องขายยา ร้านขายยาตระกูลซือถูมีอยู่ทั่วใต้หล้า ร่ำรวยจนเป็นศัตรูกับแคว้นได้เลย และไม่รู้ว่าซือถูไป๋คนนี้จะใช้คนจากตระกูลซือถูหรือไม่"

"อืม"

ฟู่จาวหนิงตอบกลับแค่คำเดียว ไม่พูดอะไรอีก

นางก็ว่าอยู่ว่าเมื่อครู่ได้กลิ่นหอมของตัวยาที่พิเศษมากๆ จากตัวของซือถูไป๋ใช่หรือเปล่านะ?

"ถ้าหากเขาเป็นคนจากตระกูลซือถูของเจียงเป่ยจริง ก็คงจะเข้ามาเพื่อพิธีเดิมพันโอสถเป็นแน่" จงเจี้ยนเอ่ยขึ้นอีก

ฟู่จาวหนิงได้ยินถึงพิธีเดิมพันโอสถมาสองครั้งแล้ว นางค้นข้อมูลเกี่ยวกับพิธีเดิมพันโอสถจากความทรงจำของคุณหนูฟู่ ดูน่าสนใจมาก

"ตัวยาสิบชนิดที่ข้าหาพบในเขาจันทร์ลับฟ้า ถ้าผ่านการทดสอบแล้วจะคืนให้ข้าไหม" นางถาม

จงเจี้ยนงงงันไป "เรื่องนี้ก็ไม่มีใครถามมาก่อนเลย"

เขาเองก็ไม่รู้

ฟู่จาวหนิงคิดๆ ไม่ว่าอย่างไรนางก็ต้องเตรียมการรับมือไว้

เวลาสามวันผ่านไปอย่างรวดเร็ว

เช้าตรู่วันที่สาม เขาจันทร์ลับฟ้ามีหมอกบางๆ เกิดขึ้น

ทางเขาที่ฟู่จาวหนิงเข้าไปเมื่อหลายวันก่อน ตอนนี้ก็มีคนแวะมาไม่น้อยเลย

รองขุนพลหลิวเองก็นอนไม่ค่อยดีมาสามคืนแล้ว ตอนนี้เองก็ร้อนรนอยู่ไม่สุข คนสามกลุ่มที่เขาส่งเข้าไป ไม่มีข่าวตอบกลับมาแม้แต่น้อย กระทั่งสักคนหนึ่งก็ไม่กลับออกมาเลย

จากที่เขารู้ สามวันนี้ไม่ได้มีแต่เขาที่ส่งคนเข้าไป ยังมีอีกหลายกลุ่มที่เข้าไป

แต่เขาป้องกันอยู่ทางนี้ คอยส่งคนออกลาดตระเวณอยู่ตลอด ก็ยังไม่มีใครเห็นคนออกมา นอกจากสามวันก่อนที่มีคนแบกสามีภรรยาที่บาดเจ็บลงมาเท่านั้น

และไม่รู้ว่าฟู่จาวหนิงยังอยู่หรือว่าตายไปแล้ว

"รองขุนพลหลิว ใกล้ถึงเวลาแล้วหรือยัง?"

คนที่ถามคือหมอเทวดาหลี่ สามวันนี้ หมอเทวดาหลี่ก็สีหน้าเหนื่อยล้า ดวงตาดำคล้ำกว้าง สีหน้ามืดหม่น ดูแล้วรู้ทันทีว่าอารมณ์ย่ำแย่มาก

ลูกสาวสุดที่รักของเขาถูกขังในคุกมาสามวันแล้ว คำสั่งของอ๋องเจวี้ยน ไม่มีใครกล้าขัดขืน เขาแค่ไปดูลูกสาวสักหน่อยก็ยังไม่ได้!

ถ้าฟู่จาวหนิงออกมาได้จริงๆ เขาก็จะกัดเรื่องยาของนางยังขาดอยู่ไม่ปล่อย ไม่ได้ ความทุกข์ที่โดนมาจากอ๋องเจวี้ยน ต้องมาเอาคืนกับตัวฟู่จาวหนิงให้หมด!

นอกจากเขาทางนี้ ยังมีหมอหลวงกับหมอใหญ่เลื่องชื่อที่เลือกมาจากในเมืองอีกสามคน พวกเขาล้วนฟังเขาทั้งนั้น!

ฟู่จาวหนิงเลยคิดเรื่องผ่านการทดสอบได้เลย!

แน่นอน ถ้าฟู่จาวหนิงบาดเจ็บออกมา เขาก็จะหยิบยืมโอกาสที่เข้าไปรักษานาง ให้นางได้เห็นดี ทำให้อาการบาดเจ็บของนางไม่มีทางดีขึ้นมา

พวกพิษพวกยาที่ใช้การได้ เขาเตรียมเอาไว้หมดแล้ว!

หมอเทวดาหลี่ส่งสายตาไปยังหมอหลวงกับหมอกลุ่มนั้น พวกเขาก็พยักหน้าเล็กน้อย แสดงท่าทีว่าวันนี้จะฟังการจัดการของเขา

"ยังเหลืออีกครึ่งชั่วก้านธูป ถ้าก่อนหน้าที่ธูปจะหมดแล้วฟู่จาวหนิงยังไม่ปรากฎตัว ก็ถือว่านางพ่ายแพ้แล้ว"

รองขุนพลหลิวตอนนี้อารมณ์ตุ้มต่อม

เสียงล้อรถม้าดังลอดมา รถม้าของจวนอ๋องเจวี้ยนค่อยๆ แล่นยังเบื้องหน้าพวกเขา

"อ๋องเจวี้ยนให้ความสำคัญฟู่จาวหนิงขนาดนี้เลยหรือ ถึงกับมาด้วยตนเอง?" หมอเทวดาหลี่พอเห็นรถม้าอ๋องเจวี้ยน สายตาเหมือนชุบยาพิษก็มิปาน

รองขุนพลหลิวหยิบพัดออกมา พัดไปยังธูป

เช่นนี้ธูปก็จะไหม้เร็วขึ้นหน่อย ฟู่จาวหนิงถึงตอนนี้ก็ยังไม่เห็นเงาเลย

อ๋องเจวี้ยนเลิกม่านรถ มองตรงไปยังถนนทางเข้า