อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 46

"ท่านอ๋อง เมื่อวานจนถึงตอนนี้ จงเจี้ยนยังไม่ได้ส่งข่าวกลับมาเลย"

ชิงอีเอ่ยเสียงต่ำกับอ๋องเจวี้ยน วันก่อน จงเจี้ยนยังส่งข่าวลงมา บอกว่าคุณหนูฟูแม้จะเจอกับอุปสรรคบ้างในภูเขา แต่ทั้งหมดก็ยังราบรื่นดี

แต่เมื่อวานหนึ่งวันจนถึงตอนนี้ก็ไม่มีข่าวลงมาเลย

"อืม รอไปก่อน" อ๋องเจวี้ยนตอบ

"หลายวันนี้ พวกเราขวางคนเอาไว้สิบกว่ากลุ่ม" ชิงอีกังวลมาก "แต่ว่าเบื้องหลังคนที่พวกเราขวางไว้ก็คือคนพวกนั้น"

คนพวกนั้น แน่นอนว่าหมายถึงพวกที่คุณสมบัติตัวตนฐานะเทียบได้กับอ๋องของพวกเขาเหล่านั้น

คนเหล่านั้นไม่ยอมให้ฟู่จาวหนิงสำเร็จภารกิจลงจากภูเขาอย่างราบรื่นแน่นอน คนที่พวกเขาจะรับมือด้วยจริงๆ แล้วคืออ๋องเจวี้ยน

แต่พวกคนเล็กๆ นั่น บางทีอาจจะมีความแค้นส่วนตัวกับฟู่จาวหนิงก็ได้ เรื่องนี้พวกเขาเองก็ไม่ชัดเจนนัก

"ไม่ใช่ยังมีจงเจี้ยนอยู่หรือ?"

ชิงอีอยากพูดว่า จงเจี้ยนคนเดียวอาจจะคุ้มครองคุณหนูฟู่ไม่ไหว แต่พอเห็นอ๋องเจวี้ยนไม่อยากพูดอะไรแล้ว เขาจึงปิดปากลง

เสียงกีบม้าห้อเข้ามา มีคนมาอีกกลุ่มแล้ว

ครั้งนี้คนที่มาล้วนสวมชุดผ้าไหมสีเลือดหมู ผ้าคาดเอวสีดำ บนตัวคาดกระบี่ ฝักกระบี่ทำเป็นรูปสัตว์ร้ายสีดำเหมือนกันหมด กำไลข้อมือดำ รองเท้าดำ กระทั่งอานม้าก็ยังเป็นสีดำ ดูสง่างามและเคร่งขรึมมาก

"องครักษ์เงามังกร!"

พวกรองขุนพลหลิวพอเห็นคนที่เข้ามา สีหน้าก็เปลี่ยนไป

ไม่ใช่บอกว่า องครักษ์เงามังกรจะมาที่จวนอ๋องเจวี้ยนหลังจากผลลัพธ์ออกมาแล้วหรอกหรือ?

พวกเขาคิดจะทำลายคุณสมบัติของฟู่จาวหนิงก่อนที่องครักษ์เงามังกรจะมาถึง พองานมงคลของอ๋องเจวี้ยนเป็นโมฆะ ก็จะไม่ได้รับสิ่งของที่ไท่ซ่างหวงมอบไว้ให้

แต่ตอนนี้องครักษ์เงามังกรกลับมาที่เขาจันทร์ลับฟ้าเสียแล้ว เช่นนี้พวกเขาไม่ใช่ว่าจะลงมือได้ลำบากขึ้นหรือไรกัน?

"หมอเทวดาหลี่ แล้วนี่จะทำอย่างไรดี?"

หมอหลวงพวกนั้นก็หน้าเปลี่ยนสีไปเหมือนกัน แอบกระซิบเสียงต่ำถามหมอเทวดาหลี่

หมอเทวดาหลี่ก็เป็นครั้งแรกที่เห็นองครักษ์เงามังกร นี่เป็นองครักษ์เงากลุ่มหนึ่งที่ไท่ซ่างหวงสร้างขึ้นในอดีต ไม่มีการสืบทอดส่งต่อให้กับตำแหน่งจักรพรรดิ จะฟังคำสั่งเพียงผู้ที่ครอบครองตราประทับแคว้นเจาเท่านั้น

และตราประทับแคว้นเจาตอนนี้ก็อยู่ในมือของอ๋องเจวี้ยน

"อ๋องเจวี้ยนนี่ก็สติไม่ดีหรือเปล่า! เรื่องเล็กน้อยแค่นี้ก็ต้องเรียกองครักษ์เงามังกรออกมา ไร้สาระสิ้นดี!" หมอเทวดาหลี่แอบกัดฟันกรอด

พลังอำนาจคุกคามที่องครักษ์เงามังกรนำมาทำให้เขาไม่กล้าหายใจดัง

"ท่านระวังหน่อย คำพูดนี้พูดออกมาได้หรือไรกัน?" เหล่าหมอหลวงรีบเตือนเขา

ถ้าให้อ๋องเจวี้ยนหรือองครักษ์เงามังกรได้ยินเขาคงจบไม่สวยแน่

"ไม่เป็นไร ต่อให้องครักษ์เงามังกรมา พวกเขาก็ไม่เข้าใจเรื่องหยูกเรื่องยาเสียหน่อย เฮอะ"

หมอเทวดาหลี่แอบหัวเราะ

ถ้าอยู่ในขอบเขตเฉพาะทางของเขา วิธีการลงไม้ลงมือของเขาก็มีตั้งมากมาย จะไปกลัวอะไร?

ทว่าเขายังไม่ทันกระหยิ่มยิ้มย่องจบ ก็เห็นองครักษ์เงามังกรลงจากม้าไปยืนอยู่ทางอ๋องเจวี้ยน และด้านหลังพวกเขายังมีรถม้าอีกหลายคัน รถม้าคันหน้าสุดมีชายชราในชุดผ้าไหมสีน้ำเงินเข้มคนหนึ่งเดินลงมาในท่วงท่าสงบเสงี่ยม เสื้อผ้าล้วนใหม่เอี่ยม ในมือยังหิ้วตาชั่งยาทองคำอยู่ด้วย

"ตาแก่นี่ทำไมถึงมาด้วยกัน?" หมอเทวดาหลี่พอเห็นคนผู้นี้ สีหน้าก็ขรึมลงมา

คนอื่นกลับไม่กล้าชักช้ารีรอ ทยอยกันเข้าไปต้อนรับ คารวะทักทายกับชายชรา

"ผู้อาวุโสจี้ ท่านมาได้อย่างไรกัน?"

"ผู้อาวุโสจี้ ไม่ได้พบท่านมาตั้งกี่ปีแล้วเนี่ย"

"ผู้อาวุโสจี้"

ชิงอีพอเห็นชายชรา ก็เอ่ยกับอ๋องเจวี้ยนอย่างประหลาดใจ "ท่านอ๋อง ผู้อาวุโสจี้ก็มาด้วย"

อ๋องเจวี้ยนมองออกไป

ผู้อาวุโสพันธมิตรโอสถใต้หล้า จี้ซินเว่ย