อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 471

"เซียวเหยียนจิ่งกับหลี่จื่อเหยาสองคนนั้นอายุยังน้อยไม่รู้ความ แต่ว่า คนหนุ่มสาวน่ะนะ บางครั้งเลือดลมก็แรงเกินจนควบคุมไม่ได้ ถึงได้ทำเรื่องเช่นนั้นออกมา คิดๆ แล้วก็เป็นเรื่องที่พอเข้าใจได้"

องค์จักรพรรดิกระแอมออกมาทีหนึ่ง

คำพูดเหล่านี้เขาเองก็พูดจนตนเองรู้สึกผิดหน่อยๆ แต่ถ้าไม่พูดเช่นนี้แล้วจะทำอย่างไร?

"ในสถานที่เช่นนั้น ผลกระทบก็ไม่ดี ให้คนมากมายต้องมาเห็น แล้วยังลำบากไปถึงหอจันทร์หยาดอีก จะว่าไปหอจันทร์หยาดก็เป็นผู้รับกรรมที่บริสุทธิ์อยู่นะ"

เซียวหลันยวนรู้สึกนับถือองค์จักรพรรดิจริงๆ ความสามารถในการลืมตาพูดเรื่องไร้สาระแบบนี้คนธรรมดาทำไม่ได้นะ

นี่ถึงกับเด็ดหอจันทร์หยาดหลุดออกไปแล้ว

ยิ่งไปกว่านั้นยังพูดว่าเซียวหยียนจิ่งกับหลี่จื่อเหยาเป็นพวกคุมอารมณ์ไม่ได้อีก

พวกคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้

เซียวหลันยวนถามขึ้นเสียงเรียบ "ดูท่าชินอ๋องเซียวกับหมอเทวดาหลี่จะทำผิดโทษฐานหลอกลวงองค์จักรพรรดิเสียแล้ว ข้างแนะนำให้ท่านจัดการฟันพวกเขาทิ้งเสีย"

พรวด!

กงกงที่อยู่ข้างๆ เกือบจะสำลักออกมา

เขาตกใจจนเหงื่อท่วมตัว แล้วถ้าเขาหัวเราะออกมาด้วยเหตุนี้ต่อหน้าองค์จักรพรรดิกับอ๋องเจวี้ยนล่ะก็ คนทีจะถูกฟันทิ้งก่อนคือหัวของเขานั่นล่ะ

มุมปากองค์จักรพรรดิกระตุก

เมื่อครู่ให้เขาไล่ขุนนางใหญ่ออก ตอนนี้จะให้เขาฟันชินอ๋องเซียวกับหมอเทวดาหลี่ทิ้ง!

"หลันยวน เรื่องแบบนี้ไม่ใช่เรื่องล้อเล่นนะ" เขาหาเสียงตนเองกลับออกมาได้อย่างยากลำบาก

เซียวหลันยวนกลับดูจริงจัง

"ไม่ได้ล้อเล่น เพราะความจริงมันไม่ใช่เช่นนี้ หอจันทร์หยาดที่นั่นมีการใช้ยาชั่วร้าย มีคนล่อลวงจาวหนิงเข้าไป เซียวเหยียนจิ่งกับหลี่จื่อเหยาเองก็ทยอยถูกลวงไปที่นั่นด้วย"

ถ้าหากไม่ใช่ฟู่จาวหนิงเฉลียวฉลาด ได้กลิ่นที่ไม่ถูกต้องแล้วรีบออกมาก่อน เช่นนั้นที่จะเกิดเรื่องก็คือนาง ชื่อเสียงที่ป่นปี้ก็คือนาง ดังนั้น นี่เป็นหลุมพรางชั่วร้ายที่เพ่งเล็งมายังจาวหนิง จาวหนิงเป็นพระชายาของข้า อีกฝ่ายมีความกล้ามาเล่นงานพระชายา เช่นนั้นก็ต้องสังหารทิ้งไม่ใช่หรือ?"

"ยิ่งไปกว่านั้น เรื่องนี้หอจันทร์หยาดเองไม่มีทางที่จะไม่รู้เรื่อง ถึงอย่างไรฮูหยินหรงเยว่ก็ไปถึงที่นั่นทันที เรื่องนี้ดูจะบังเอิญเกินไป ข้าเองก็แค่ปิดหอเท่านั้น ไม่ได้ลงมือสังหารคนในที่เกิดก็คือว่าให้เกียรติองค์จักรพรรดิมากแล้ว"

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน