อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 473

"ไทเฮาสู้พูดกับอ๋องเจวี้ยนและพระชายาอ๋องเจวี้ยนให้ชัดเจนดีกว่า วิชาแพทย์เช่นนั้นของพระชายาอ๋องเจวี้ยน อาจจะสามารถทำให้กระดูกของท่านฟื้นฟูกลับมาได้" หมัวมัวเอ่ยแนะนำขึ้นเสียงต่ำ

ไทเฮาตอนนี้ร่างกายอ่อนแอมาก ประเดี๋ยวก็ป่วย ยิ่งไปกว่านั้นยังรู้สึกปวดกระดูกอยู่เป็นประจำ ตรงนี้ไม่สบายตรงนั้นไม่สบาย

พวกเขาล้วนรู้ว่าพระชายาอ๋องเจวี้ยนวิชาแพทย์นั้นไม่เลว ถ้าสามารถได้รับการชุบเลี้ยงอย่างประณีตของพระชายาอ๋องเจวี้ยน ร่างกายของไทเฮาจะต้องดีขึ้นแน่ๆ

ไทเฮาส่ายหัว

"เอาล่ะ เอาอย่างนี้ต่อไปนั่นล่ะ องค์จักรพรรดิพวกเขารู้ว่าข้าเองก็รังเกียจหลันยวนด้วย หลายสิ่งหลายอย่างไม่มีทางเลี่ยงข้าไปหรอก จะอย่างไรข้าคงได้รู้ว่าพวกเขาจะใช้วิธีการอะไรรับมือกับหลันยวนก่อนเหมือนกัน"

"แต่พวกอ๋องเจวี้ยนก็ไม่รู้ถึงความเจ็บปวดและน้อยเนื้อต่ำใจของท่านไทเฮา"

"มีอะไรน้อยเนื้อต่ำใจกัน ข้าอันที่จริงก็แค่อยากจะมีชีวิตอยู่ต่ออีกหน่อย ได้เห็นร่างกายของหลันยวนดีขึ้นมา อยู่กับจาวหนิงเด็กคนนั้นด้วยกันให้ดี มีลูกตัวขาวๆ อวบอ้วนสักสองสามคน"

วังลึกเองก็ไม่ได้อยู่ง่ายขนาดนั้น

เรื่องพระราชทานงานอภิเษกของเซียวเหยียนจิ่งกับหลี่จื่อเหยาก็แพร่ออกไปอย่างรวดเร็ว

คนทั้งเมืองก็ล้วนคุยกันถึงแต่เรื่องนี้ จวนชินอ๋องเซียวกับหมอเทวดาหลี่ก็ล้วนขายหน้ากันหมด

บ้านใครบ้างที่แต่งงานแต่งการกันในสามวัน!

พวกของหมั้น พวกประเพณี พวกพิธีการเหล่านั้น ไม่ต้องเตรียมการกันเลยหรือ?

แต่ว่าเวลาสามวันก็สั้นเกินไป

ต่อมาจวนชินอ๋องเซียวก็เอาของที่เคยไปรับฟู่จาวหนิงเมื่อครั้งนั้นแบกมาในบ้านหมอเทวดาหลี่

แต่ว่าถูกคนเจ้าเล่ห์ปล่อยข่าวออกไป ทั้งสองบ้านจึงต้องขายหน้ากันอีกครั้ง

"ของพวกนี้คือของที่จวนชินอ๋องเซียวให้กับคุณหนูฟู่หรือ? นี่มันรังแกกันชัดๆ"

"นั่นน่ะสิ? นี่มันแย่เกินไปแล้ว"

"ข้าได้ยินว่า บนกล่องยังประทับสีแดงเขียนไว้ว่าจวนตระกูลฟู่อยู่เลย ลืมเปลี่ยนเป็นจวนตระกูลหลี่"

"ฮ่าๆๆ เช่นนั้นแม่นางหลี่ก็เท่ากับมารับของที่คุณหนูฟู่ไม่ต้องการแล้วเช่นนั้นหรือ?"

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน