อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 518

"เด็กผู้หญิง?"

"ข้ารับปากว่าจะปกป้องนาง หลายปีมานี้ข้าทำให้แล้ว แต่ก็ยิ่งรู้สึกว่าซ่งอวิ๋นเหยานั้นไม่ใช่นาง นิสัยของพวกนางไม่เหมือนกันเลย"

เขาคิดจะไปดูห้องนอนซ่งอวิ๋นเหยาตอนกลางคืน

"ครั้งนั้นนางบอกว่า ในถ้ำภูเขาที่ขมุกขมัวนางเองก็ไม่กลัว เพราะนางอยู่คนเดียวมาตลอด มีอยู่ห้องเดียว โล่งๆและเรียบง่าย"

ฟู่จาวนหิงพบว่าสมองฟู่จาวหนิงตอนนี้ไม่ค่อยชัดเจนแล้ว จึงพลิกฝ่ามือดึงเข็มเล่มหนึ่งออกมาจากในห้องมิติทันที

กัดฟันให้หัวของเขากดอยู่บนหลังคอนางเพื่อพิง

"หลายวันนี้ รู้สึกว่าซ่งอวิ๋นเหยาดูไม่คล้ายนางเลย ดังนั้นจึงอยากจะไปดูห้องนางเสียหน่อย"

เซียวหลันยวนเองก้ไม่รู้ว่าตนเองทำไมจึงพูดเรื่องนี้กับฟู่จาวหนิง ก็แค่อยากจะพูดให้ชัดเจนเท่านั้น

"ไม่เหมือน ห้องของซ่งอวิ๋นเหยา มีแต่ความหรูหรา ตรงไหนที่วางของก็ได้ก็วางไว้หมด ไม่เห็นพื้นที่ว่างเลย"

นั่นเป็นห้องนอนของหญิงสาวสูงศักดิ์คนหนึ่ง

"ท่านตอนนั้น ไม่ได้ถามชื่อนางเอาไว้หรือ?" ฟู่จาวหนิงถามขึ้นด้วยสัญชาตญาณ

"ถามแล้ว นางไม่บอก นางบอกว่า คนมากมายถ้ารรู้ว่านางเป็นใครก็จะมารังแกนาง"

เซียวหลันยวนพิงอยู่ที่หลังคอนาง ริมฝีปากประทับอยู่ข้างคอนาง ฟู่จาวหนิงตัวสั่นระริก ไม่ไหวแล้ว นางต้องฝังเข็มให้เขา

นางไม่เกรงใจอีก แทงเขาไปที่เขาทันที

"อือ..."

ผลลัพธ์คือเซียวหลันยวนกลับปล่อยเสียงทุ้มที่น่าหลงใหลออกมา ทำให้ฟู่จาวหนิงรู้สึกใจสั่นไหว

ชายคนนี้จะเอาชีวิตคนกันหรือไร

"เจ้าแทงข้าหรือ?" เขาทำน้ำเสียงน้อยใจ

"แก้พิษ แก้พิษ" ฟู่จาวหนิงรีบพูดขึ้นมา ส่งยาเข้าไป ดึงเข็มออก ทิ้งกลับไปในห้องมิติ

นางออกแรงผลักเขา ขณะเดียวกันก็ยื่นมือไปทางเสื้อนอกข้างๆ ร่างกายลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว สวมเสื้อนอกขึ้นมาออกจากถังอาบน้ำอย่างรวดเร็ว หมุนตัวเข้าไปด้านหลังที่กั้นลม สวมเสื้อผ้าต่อ

ขณะที่น้ำกระเซ็น ร่างของเซียวหลันยวนก็ขยับได้แล้ว เพียงแต่เขาตอนนี้เปียกไปทั้งตัว เข็มนั้นของฟู่จาวหนิงแค่แก้อาการฤทธิ์เข็มชาเท่านั้น ส่วนพิษที่มาจากซ่งอวิ๋นเหยาทางนั้นยังไม่ได้แก้

"เซียวหลันยวนท่านรีบลุกขึ้นมาเร็ว!"

ฟู่จาวหนิงสวมเสื้อผ้าไปด้วยร้องเรียกไปด้วย เซียวหลันยวนนั่งอยู่ในน้ำไม่ขยับ "สู้ท่านไปตักน้ำเย็นมาสักถังดีกว่าไหม?"

จิตใต้สำนึกเขาตื่นขึ้นมาหน่อยแล้ว

มองเงาที่สะท้อนออกมาจากที่กั้นลม คือเงาตัดของนางที่กำลังสวมเสื้อผ้าอย่างเร่งรีบ

รู้สึกผิดหวังอย่างประหลาด ถ้าไม่ใช่ฟู่จาวหนิงแทงเขาให้เขาขยับตัวไม่ได้ ไม่แน่ว่าเมื่อครู่พวกเขาคง

"ท่านลุกขึ้นมา ข้าจะแก้พิษให้ท่าน!" ฟู่จาวหนิงสวมเสื้อผ้า เดินกระฟัดกระเฟียดออกมา ยื่นมือมาดึงตัวเขา

เซียวหลันยวนถอนหายใจ ลุกขึ้นยืน