อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 519

เซียวหลันยวนเปียกโชกไปทั้งตัว เสื้อผ้าหน้าผมเต็มไปด้วยน้ำ ทำเอาฟู่จาวหนิงเห็นแล้วต้องขมวดคิ้วขึ้นมา

"แล้วข้าจะหาเสื้อผ้าจากไหนมาเปลี่ยนให้ท่านกัน?"

"อืม เช่นนั้นให้ข้ากลับจวนอ๋องอย่างนี้หรือ?" เซียวหลันยวนที่เปียกโชกไปทั้งตัวมองนาง ใบหน้าแดงแจ๋ สายตาร้อนผะผ่าว แผลเป็นพิษนั่นก็ดูเข้มลึกขึ้นมาก ดูแล้วงดงามอย่างประหลาด

ฟู่จาวหนิงกัดฟัน

เขาจงใจสินะ จงใจแน่!

สภาพแบบนี้จะออกไปยังไงกัน?

นางรีบออกไปหอบผ้าคลุมเข้ามา จากนั้นก็โยนผ้าแห้งให้เขาผืนหนึ่ง "ท่านถอดเสื้อเปียกออกเลย แล้วก็เช็ดผมให้แห้งเสีย ข้าจะไปหาเสื้อผ้าให้ท่าน!"

พอเห็นร่างที่หมุนตัวพุ่งออกไปของนาง เซียวหลันยวนนิ้วจรดบนพริมฝีปาก ไอขึ้นมา

"แค่กๆๆ..."

เขาไออย่างรุนแรง

ฟู่จาวหนิงไปหาเสื้อผ้ามาชุดหนึ่ง เดิมทีเตรียมไว้ให้คนคุ้มครองเรือน เศรษฐีฟางเพิ่งหามาให้นางสองคน ที่เหลือยังไม่เข้ามา แต่นางก็ให้ป้าจงเตรียมเสื้อผ้าที่เหมือนกันไว้ให้แล้ว

เดิมทีคนคุ้มครองเรือนที่เลือกมาล้วนมีร่างสูงใหญ่กำยำ ดังนั้นเสื้อผ้าเองก็ถือว่าเหมาะสมอยู่

ตอนที่กลับมา เซียวหลันยวนเช็ดผมแห้งไปกว่าครึ่งแล้ว หอตัวอยู่ในผ้าคลุมพิงแคร่นิ่มในห้องนาง ผิวหนังยังมีรอยแดงไม่ปกติอยู่บ้าง กำลังพิจารณาห้องนี้ของนาง

ห้องนอนของนาง ถึงจะเรียบง่ายไม่ค่อยมีสิ่งของจริงๆ

"ใส่เถอะ ของใหม่"

ฟู่จาวหนิงโยนเสื้อผ้านั้นไปบนตัวเขา จากนั้นก็หมุนตัวออกไปทันที

"จะไปไหนหรือ?"

"ต้มยา!"

รอจนนางออกไป นอกหน้าต่างก็มีเสียงองครักษ์ลับดังขึ้น "นายท่าน จะให้ไปนำเสื้อผ้าของท่านมาไหม?"

"ไม่ต้อง" เซียวหลันยวนพูดออกมาสองคำ หยุดไปครู่หนึ่ง "ไปเถอะ หยิบมาหลายชุดหน่อย"

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน