อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 520

"แค่กๆๆ" เซียวหลันยวนไอออกมาอีกชุดหนึ่ง เงยหน้ามองนาง สนิทกันได้ขนาดนี้แล้ว ยังจะหย่าอีกหรือ?

"นอนลงไป" เซียวหลันยวนถูกดวงตาที่ไฟลุกมองจนรู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเอง จะให้เขานอนลงในทันที

เซียวหลันยวนไอนอนลงไปบนแคร่นิ่ม ผ้าคลุมถูกนางดึงลงไปที่เอว

พอเห็นเอวของเขา ใบหน้าของนางก็ร้อนผ่าว หยิบเข็มออกมาปักลงไปฉึกๆๆ

"ก่อนหน้านี้ตอนท่านไปหอจันทร์หยาดไม่ใช่ว่าระมัดระวังตัวอยู่หรอกหรือ? สามารถสัมผัสได้ว่ามียา แล้วครั้งนี้ไปห้องนอนซ่งอวิ๋นเหยาทำไมจึงสังเกตไม่เห็น? เชื่อใจนางขนาดนี้เชียว?"

เรื่องที่ไปห้องนอนซ่งอวิ๋นเหยาทำไมจึงไม่ปล่อยผ่านไปเสียที?

เซียวหลันยงยแอบถอนใจ

เขาเสียใจขึ้นมา

ผิดไปแล้วจริงๆ จะมีข้อมูลอะไร เขาจะหาโอกาสอื่นเพื่อไปฟังไม่ได้เลยหรือ? แค่คิดจะไปดูห้องนอนหญิงสาวว่าเป็นอย่างที่จินตนาการไว้ไหม รอตอนกลางวันที่ซ่งอวิ๋นเหยาไม่อยู่แล้วเข้าไปดูไม่ได้หรือไร?

"ข้าไม่รอบคอบเอง ตอนนั้นข้ายืนอยู่ข้างหน้าต่างแล้ว"

พูดถึงตอนนี้ เขาจู่ๆ ก็คิดขึ้นมาว่าหน้าต่างของซ่งอวิ๋นเหยาไม่ใช่ว่าวางอะไรอยู่หรือ?

"นางคิดจะเล่นงานข้า"

เซียวหลันยวนกัดฟัน ซ่งอวิ๋นเหยา ดีมาก ดีจริงๆ

"เมื่อเป็นเช่นนี้ นางก็ไม่ใช่ว่าเข้าใจตัวท่านหรอกหรือ คำนวณถึงพฤติกรรมของท่านได้อย่างสมบูรณ์ ดังนั้นจึงเอาของไปวางไว้ที่ริมหน้าต่าง" ฟู่จาวหนิงเลิกคิ้ว

เซียวหลันยวนนิ่งงันไม่พูดจา

เขาพูดได้ว่า เพราะตอนที่ซ่งอวิ๋นเหยารู้ข่าวคราวของฟู้จิ้นเชินฟู่หลินซื่อ ในหัวสมองก็คิดจะยืนยันแทนฟู่จาวหนิงทันทีว่าพวกเขายังมีชีวิตอยู่ไหม ดังนั้นจึงรีบร้อนออกไปใช่ไหมนะ?

"แต่ว่า นางก็ยังวางแผนดึงท่านออกไป ยิ่งไปกว่านั้นยังล่อท่านไปสำเร็จด้วย แล้วปล่อยให้ท่านออกมาได้อย่างไรกัน?"

ฟู่จาวหนิงรู้สึกว่าไม่ค่อยปกติ ด้วยวิธีการของซ่งอวิ๋นเหยา ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องดึงรั้งเขาเอาไว้จึงจะถูก

"อืม นางโถมตัวเข้ามา แต่ข้าฟาดไปฝ่ามือหนึ่ง" เซียวหลันยวนพูด

"พรวด"

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน