อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 521

"ท่านยังไม่หลับหรือ ปล่อยให้ข้าพูดอยู่ได้ตั้งนาน อ๊ะ!"

ฟู่จาวหนิงรู้สึกฟ้าหมุนติ้วถูกเซียวหลันยวนดึงพลิกลงมากดอยู่บนแคร่นิ่ม

"เด็กผุ้หญิงคนนี้คือเจ้าหรือ?"

เสียงของเขาแหบพร่าจนผิดปกติ

"ข้าเอง แต่ว่าตอนนั้นตาของท่านไม่ใช่ว่าบาดเจ็บหรอกหรือ? ข้ายังใช้แขนเสื้อช่วยเช็ดเลือดให้ท่านอยู่เลย ในถ้ำภูเขามืดมาก ตาของท่านก็ลืมไม่ขึ้นมองไม่เห็นข้าเหมือนกัน ข้าตอนนั้นยังเห็นหน้าของท่านชัดเจนมาก หน้าของท่านเต็มไปด้วยเลือด แล้วก็โคลน สกปรกสุดๆ"

ฟู่จาวหนิงพูดรายละเอียดในตอนนั้นออกมา นี่ไม่จำเป็นต้องให้เขายืนยันอีกแล้ว นางนั่นเอง

เพราะสถานการณ์คืนนั้น นอกจากพวกเขาสองคนแล้วใครก็ล้วนไม่รู้เรื่องทั้งสิ้น

ต่อมาทหารของเขาหาตัวพวกเขาพบ พาเด็กสาวคนนั้นลงจากเขาไปด้วยกัน พอลงจากเขานางก็วิ่งหนีไปแล้ว

"เจ้าหรือ"

เซียวหลันยวนทวนสองคำนี้ขึ้นมาอีกครั้ง

ฟู่จาวหนิงมองเขางงๆ และเห็นว่าดวงตาเขาแดงรื้น

"แต่ทำไมท่านถึงคิดว่าเป็นซ่งอวิ๋นเหยาด้วยล่ะ?" นางถามอย่างงงงัน

"ครึ่งปีต่อมาตอนเจอนางครั้งแรก ในมือนางมีผ้าเช็ดหน้าที่คล้านกันอยู่ผืนหนึ่ง พอตรวจสอบดูก็พบว่าวันนั้นนางเองก็ไปที่เขาลูกนั้นเช่นกัน ตระกุลซ๋งเองก็มีคนใช้เลวๆ อยู่คนหนึ่ง หลังจากถูกด่าตีก็เกิดความคิดต่ำช้า ดังนั้นจึงเอานางออกไป คิดจะไปทิ้งในภูเขา"

"บังเอิญขนาดนี้เชียว" ฟู่จาวหนิงพูดไม่ออกหน่อยๆ

"บังเอิญขนาดนี้เลย คนของตระกูลซ่งเองก็ไปพบนางบนถนนลงจากเขาเข้าตรู่วันนั้นเช่นกัน รูปร่างอายุ เวลาสถานที่ เทียบได้ถูกต้องเกือบหมด"

พระเจ้ากำลังเล่นตลกกับเขาหรือ?

บังเอิญได้ขนาดนี้เชียว

"ซ่งอวิ๋นเหยาอายุยังน้อย กลับมีความคิดได้ขนาดนี้เลยหรือ ต่อมาข้าไปหานาง ส่งขนมกับยาไปให้ บอกขอบคุณ นางทั้งที่รู้อยู่ว่าไม่ใช่ตัวนาง แต่ก็ไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่ ถึงไม่ได้มาชี้แจ้งให้ชัดเจน"

เซียวหลันยวนหัวเราะเย็นชาขึ้นเสียงหนึ่ง ตอนนี้ในใจล้วนมีแต่ความชิงชังในตัวซ่งอวิ๋นเหยา

"แค่รักษาสัญญาเท่านั้น"

"เช่นนั้นถ้าหากนางเอาเรื่องนี้จะขอขึ้นมาเป็นพระชายาอ๋องเจวี้ยนล่ะ? คิดจะใช้วิธีนี้ขึ้นมาให้ได้ล่ะ?" ฟู่จาวหนิงเองก็ไม่รู้เพราะอะไรถึงอยากรู้เรื่องนี้

เขารักษาสัญญาขนาดนี้ ถ้าซ่งอวิ๋นเหยาใช้ "บุญคุณ" ขึ้นเป็นพระชายาอ๋องเจวี้ยนให้ได้ล่ะ?

"เช่นนั้นข้าก็" เซียวหลันยวนพูดถึงจุดนี้ก็ชะงักไป มองนางลึกๆ "ให้องคจักรพรรดิแต่งตั้งอ๋องเจวี้ยนคนใหม่แล้วกัน แล้วให้นางขึ้นเป็นพระชายาอ๋องเจวี้ยนสมใจอยากไป"

"พรวด!"

นี่มันวิธีการบ้าบออะไร?

ฟู่จาวหนิงหัวเราะขึ้นมาอย่างอดไม่อยู่ นางคิดไม่ถึงเลยว่าจะมีวิธีการแบบนี้ด้วย

"ท่านไม่เคยคิดจะอภิเษกกับนางเลยจริงหรือ? นางสวยออกขนาดนั้น ยิ่งไปกว่านั้นยังฉลาดอีกด้วยนะ"

"ไม่เลย ข้าเคยบอกกับเจ้าแล้วว่าไม่มีคนในใจ ไม่มีคนที่อยากอภิเษกด้วย ไม่ใช่ว่าโกหกเจ้า ข้าตอนนั้นแค่บอกว่าจะช่วยนางจัดการความยุ่งยากให้ เพื่อไม่ให้นางต้องเกิดเรื่อง แต่ไม่เคยพูดว่าต้องชดใช้กระทั่งตัวเองด้วย"