อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 522

ยิ่งไปกว่านั้น เขาเองก็ไม่ชอบคนที่ได้คืบจะเอาศอกอีกด้วย เขาตอบแทนบุญคุณได้ แต่ก็เกลียดที่คนอื่นใช้คำว่าบุญคุณมาต่อรองกับเขามากที่สุด

ฟู่จาวหนิงตอบสนองกลับมา ดวงตาเป็นประกาย "นี่ เซียวหลันยวน เช่นนั้นเมื่อครู่ข้าก็เป็นผู้มีพระคุณของท่านสิ?"

"อืม"

"เช่นนั้นก่อนหน้านี้ท่านไม่ใช่แค่ไม่ปกป้องข้า ไม่ช่วยเหลือข้า แต่ท่านยังมาช่วยคู่แค้นของข้าด้วย! ข้าจะบอกท่านไว้นะ"

นางยังไม่ทันพูดจบ ปากก็ถูกปิดไปอีกครั้ง ลมหายใจถูกแย่งไป

เซียวหลันยวนจูบนางอีกรอบ และดูใจเต้นแรงยิ่งกว่าก่อนหน้านี้เสียอีก

เป็นนางนี่เอง ก่อนหน้านี้แค่บุญคุณเล็กน้อย แค่ควบอบอุ่นเล็กๆ แต่ว่าตอนนี้เขาพบว่าตนเองไม่ใช่แค่โลภมากต่อความอบอุ่นเล็กน้อยนั่นแล้ว

"เซียว"

"ข้าจูบพระชายาของข้า ไม่ใช่เรื่องผิดทำนองคลองธรรม"

คืนนี้ ชิงอีกับชิ่งอวิ๋นเซียวอยู่ที่ด้านนอกหากันทั้งคืน จนแทบจะล้มพับอยู่แล้ว ก็ยังไม่เจออะไร

ตอนกลับมาจวนอ๋องช่วงฟ้าสาง เดิมทีคิดจะไปรายงานกับท่านอ๋อง กลับได้ยินผู้ดูแลบอกว่าท่านอ๋องเมื่อคืนไม่ได้กลับมา

ชิงอีกงงเป็นไก่ตาแตก

รอจนติดต่อกับองครักษ์ลับได้ ถึงรู้ว่าท่านอ๋องพักอยู่ที่บ้านตระกูลฟู่ ปากของเขาก็อ้าออกจนหุบไม่ลง

"ท่านอ๋องกับพระชายาเกิดอะไรขึ้นกัน?"

"เกิดอะไรขึ้นกัน? แน่นอนว่าเป็นเรื่องที่ดี" หงจั๋วกับเฝิ่นซิงก็เข้ามาถามว่าพระชายากลับบ้านตระกูลฟู่หรือไม่ พอได้ยินคำพูดนี้ สาวใช้ทั้งสองคนก็เบิกบานหัวเราะคิกคักกันใหญ่

ดีจริงๆ ท่านอ๋องในเมื่อไปพักที่บ้านตระกูลฟู่ เช่นนี้ก็อธิบายได้ว่าความสัมพันธ์ของท่านอ๋องกับพระชายาขยับขึ้นมาอีกก้าวแล้ว

ก่อนหน้านี้พระชายาไม่มีทางยอมให้ท่านอ๋องพักที่บ้านตระกูลฟู่แน่ เพราะผู้เฒ่าฟู่แค่เห็นท่านอ๋องก็รู้สึกถูกกระตุ้นแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นยังคิดจะให้พวกเขาหย่ากันอยู่ตลอด

ตอนนี้ท่านอ๋องในเมื่อพักในบ้านตระกูลฟู่ ก็อธิบายได้ว่าพระชายาแอบพาเขาเข้าไปแน่!

แอบพาเข้าไปไม่ให้ท่านผู้เฒ่าฟู่เห็น เช่นนั้นคือได้เข้าไปในห้องของพระชายาเลยหรือไม่กัน?

ไม่ใช่พอได้ยินว่าพวกเขาเข้ามาก็ต้องออกมาต้อนรับทันทีหรอกหรือ?

"อ๋องเจวี้ยนสุขภาพไม่ดีใช่ไหม?" ฮู่เจียไท่ถามผู้ดูแล

เพราะว่าป่วยจึงลุกมาต้อนรับพวกเขาไม่ไหวหรือ?

แม้ว่าน้ำเสียงพวกเขาฟังแล้วจะดูเป็นห่วงเป็นใย แต่ผู้ดูแลเองก็รู้สึกว่าบางอย่างไม่ถูกต้อง ขณะเดียวกันสีหน้าที่แสดงออกก็ยังเรียบร้อยอยู่

"ผู้เฒ่าฮู่ ท่านอ๋องของพวกเราสุขภาพดีอยู่"

พอเข้ามาอยู่ๆ ก็ถามว่านายท่านสุขภาพไม่ดีใช่ไหมนี่มันเรื่องอะไรกัน? จะมากเกินไปแล้ว

"โอ้ สุขภาพดีก็ดี" ฮู่เจียไท่เองก็รู้สึกถึงอารมณ์ของผู้ดูแลขึ้นมาทันที ในใจเขาก็กระสับกระส่ายขึ้นมา

นี่คือข้อดีของอำนาจจักรพรรดิหรือ? ขนาดผู้ดูแลของจวนอ๋องคนหนึ่งก็ยังยืนหลังตรงพูดกับเขา ถ้าเป็นที่อื่นล่ะก็ ควรจะค้อมเอวก้มหน้าต่ำให้เขาถึงจะถูก

แม่นางเจี๋ยตบมือเขาเบาๆ ส่งสัญญาณให้ใจเย็น