อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 54

หมอเทวดาหลี่กับหมอหลวงคนอื่นสบตากันอย่างจับใจผาดหนึ่ง ทำได้เพียงยอมรับผลสรุปนี้

"ถือว่าคุณหนูฟู่ผ่านแล้ว"

"ยินดีด้วยคุณหนูฟู่"

ตาเฒ่าจี้เองก็หัวเราะร่า เหล่มองอ๋องเจวี้ยนผาดหนึ่ง "ไม่ถูกสิ ตอนนี้ต้องเรียกพระชายาอ๋องเจวี้ยนแล้วไม่ใช่หรือ?"

หึ ถึงแม้เขารู้สึกว่าศิษย์ของตนเองไปจับคู่กับอ๋องเจวี้ยนจะดูน่าเสียดายหน่อย แต่แต่งก็แต่งไปแล้ว คารวะฟ้าดินไปแล้วด้วย เช่นนั้นก็ต้องทำตำแหน่งพระชายานี้ให้มั่นคงเสียหน่อย!

"ยินดีด้วยกับพระชายาอ๋องเจวี้ยน"

คนทั้งหมดล้วนเปลี่ยนคำเรียกกันเสียงแผ่ว

ฟู่จาวหนิงตอนนี้ก็มองไปทางอ๋องเจวี้ยนโดยสัญชาตญาณ

อ๋องเจวี้ยนไม่พูดอะไร

ชิงอีกลับหน้าชื่นตาบาน ตะโกนไปทางฟู่จาวหนิงอย่างชัดถ้อยชัดคำ "ยินดีด้วยพระชายา!"

ฟู่จาวหนิงไม่ได้ตอบกลับ โค้งตัวลงแบกตะกร้าหลัง "ขึ้นไปบนรถม้าได้ไหม?"

นางอยากรีบกลับบ้านตระกูลฟู่แล้ว

นางสกัดยาลูกกลอนมาขวดนึงบนภูเขา จะกลับไปให้ท่านปู่กินก่อน

อ๋องเจวี้ยนยังไม่เอ่ยปาก ตาเฒ่าจี้ก็เรียกขึ้นอย่างเบิกบาน "มานั่งของข้า มานั่งของข้านี่! พวกเรามาคุยเรื่องวัตถุดิบยากันบนรถม้า"

"ได้เลย"

ฟู่จาวหนิงไม่ลังเล เดินไปทางรถม้าของเขาทันที

ตาเฒ่าจี้ก้าวเดินอย่างไม่ไว้หน้าใคร ภูมิอกภูมิใจจนหางแทบจะชี้ขึ้นมา

"พระชายา!"

ชิงอีได้สติกลับมา รีบเรียกฟู่จาวหนิงไว้ และเขาก็มองไปทางอ๋องเจวี้ยน เอ่ยขึ้นว่า "ขอเชิญพระชายาที่รถม้าจวนอ๋องด้วย"

ท่านอ๋องครั้งที่แล้วไม่ง่ายเลยกว่าจะทนมาได้ ยังดีที่ทหารของพวกเขาพาสามีภรรยาคู่นั้นลงมา และบอกว่าพบกับผู้อาวุโสจี้บนภูเขา พวกเขาก็รีบไปหาผู้อาวุโสจี้ทันที จึงได้ซื้อยาลูกกลอนขวดหนึ่งมาจากผู้อาวุโสจี้ เพื่อระงับอาการป่วยของท่านอ๋องลงไปชั่วคราวได้

แต่ผู้อาวุโสจี้ก็บอกว่ายาลูกกลอนนั้นถ้ากินมากกว่าสามเม็ด ผลก็จะลดลงไปมหาศาล ไม่สามารถอาศัยการกินมันไปได้ตลอด