อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 55

"ก็บอกไปว่าวัตถุดิบยาเหล่านั้นต้องเก็บมา นี่เป็นกฎ เดี๋ยวข้าจะเข้าวังไปขอพบท่านฮองเฮา แจ้งกับนางเสียหน่อย พอรู้ว่าอ๋องเจวี้ยนชักกระบี่แทงรองขุนพลหลิว อย่าว่าแต่ฮองเฮาเลย คิดว่าจักรพรรดิก็ยังต้องเดือดดาล"

หมอเทวดาหลี่ยิ้มเย็นชาขึ้นมา

ถึงอย่างไรโสมม่วงนั้นเขาก็ต้องการมัน! ต่อให้ถูกฮองเฮาเก็บไป ภายหลังตอนที่ฮองเฮาจะใช้ เขาก็ขโมยออกมาสักสองสามแผ่นก็ยังได้

ยังมีวัตถุดิบยาอื่นอยู่อีกด้วย เอามาเติมในร้านยาส่วนตัวของตนเองคือดีที่สุด

พวกเขาเองก็รีบเก็บของกลับเช่นกัน

ในรถม้าจวนอ๋องเจวี้ยน ฟู่จาวหนิงก็ผ่อนลมหายใจลง ขยับเข้าไปริมตัวรถ

"ท่านจะไม่ถามหน่อยหรือว่าจงเจี้ยนไปไหน?" นางเอ่ยถามอ๋องเจวี้ยนขึ้นมาเอง ถึงอย่างไรนั่นก็เป็นลูกมือเขา

"แล้วจงเจี้ยนไปที่ไหนแล้วหรือ?"

อ๋องเจวี้ยนถามตามคำพูดนางขึ้นมา

ฟู่จาวหนิงยกมุมปากยิ้ม "ขอให้เขาช่วยแบกของน่ะ จะลงจากเขามาช้าหน่อย"

อ๋องเจวี้ยนนิ่งไปพักหนึ่ง ถามขึ้นว่า "วัตถุดิบยาหรือ?"

เอ๊ะ?

ก็ยังถูกเขาเดาจนถูกอีก

"อืม" ฟู่จาวหนิงในเมื่อยืมทหารของเขาแล้ว ก็ไม่คิดจะปิดบังอะไรเขา ถึงอย่างไรจงเจี้ยนพอกลับมาก็จะต้องไปรายงานกับเขาอย่างแน่นอน

"แค่กๆ"

อ๋องเจวี้ยนไอขึ้นมา ด้านนอกมีเสียงร้อนใจของชิงอีดังขึ้น "พระชายา ท่านรีบดูอาการท่านอ๋องเถิด"

ท่านอ๋องภายนอกดูเหมือนไม่มีปัญหาอะไร แต่เขากลับรู้สึกว่าท่านอ๋องจะต้องกำลังฝืนทนอยู่แน่ ถึงอย่างไรก่อนหน้านี้ก็กระอักเลือดออกมาแล้ว แล้วยังไอเป็นเลือดอีกตั้งหลายครั้ง

ฟู่จาวหนิงมองอ๋องเจวี้ยน

"ปลดหน้ากากลงมาเถอะ ไม่ใช่นั้นจะดูสีหน้าได้อย่างไรกัน? ไม่รู้หรือว่าตรวจอาการต้องดูฟังสอบถามจับชีพจร?"

พูดกับเขาไม่จำเป็นต้องเกรงอกเกรงใจ