อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 56

พอเห็นว่าอ๋องเจวี้ยนจะล้มลงบนโต๊ะเล็ก ฟู่จาวหนิงก็ยื่นมือประคองเขาไว้ ลุกขึ้นไปนั่งข้างตัวเขา คว้าเอาหมอนเล็กใบหนึ่งมาให้เขาพิง

"พระชายา ท่านอ๋องเป็นอะไรไป?" เสียงของชิงอีลอดเข้ามาอีกครั้ง

"ใกล้จะตายแล้ว!"

ฟู่จาวหนิงตอบกลับไปคำหนึ่ง พอกำลังเตรียมจะล้วงเอาเข็มกับยาสกัดออกมาจากในห้องเภสัช ชิงอีก็เลิกม่านรถขึ้นมาตรวจสอบอย่างร้อนรน นางตะคอกเสียงเย็นกลับทันที "อย่าเข้ามา! ยังจะให้ข้ารักษาคนอยู่ไหม?"

ชิงอีมือแข็งทื่อไป งงงันจนไม่กล้าเลิกม่านรถต่ออีก

"พระชายา ท่านตอนนี้เป็นพระชายาของพวกเราแล้ว ขอท่านช่วยชีวิตท่านอ๋องด้วย!"

"หุบปากเถอะ"

ฟู่จาวหนิงตอนนี้เองก็เพิ่งจะพบว่าชิงอีเองก็พูดมากเหลือเกิน ตอนแรกที่เจอกันยังคิดว่าเป็นชายหนุ่มที่เคร่งขรึมเสียอีก

ชิงอีปิดปากสนิทลงอีกครั้ง

ฟู่จาวหนิงหยิบยากระตุ้นหัวใจออกมา มองอ๋องเจวี้ยน กัดฟันแล้วปลดเข็มขัดเขาลงเลิกชุดคลุมของเขาขึ้น จัดการพลิกตัวคน

มองเข็มขัดกางเกงเขา นางสร้างโครงจิตวิทยาขึ้นมา ก็แค่ไม่มองเขาเป็นสามีของนางในนาม มองเขาเป็นแค่คนป่วยก็เพียงพอแล้ว!

พอคิดเช่นนี้ มือนางก็ดึง คลำหาตำแหน่ง ใช้สำลีเช็ดยาฆ่าเชื้อ เสียหน่อย จากนั้นก็แทงเข็ม

ฉีดยาเข้าไป แล้วก็ชักออกอย่างรวดเร็ว

นางโยนกระบอกฉีดกลับเข้าไปในห้องเภสัช รู้สึกปวดใจอยู่บ้าง เข็มกระตุ้นหัวใจนี้เป็นสิ่งที่นางสร้างขึ้นมาเอง ตอนช่วยชีวิตฉุกเฉินมีผลลัพธ์ที่วิเศษมาก แต่นี่ต้องมาสิ้นเปลืองเข็มหนึ่งเพื่อฉีดไปบนตัวอ๋องเจวี้ยน และไม่รู้ว่าถึงตอนนั้นจะยังสร้างออกมาอีกได้ไหม

หลังจากฉีดยานางก็พลิกตัวเขากลับมา ถอดชุดคลุมนอกของเขาออก หยิบเอาเข็มเงิน จิ้มลงไปบนจุดฝังเข็มหลายจุดบนหน้าอกเขา

เดิมทีคิดจะลงเข็มไปทั่วร่าง แต่ตอนนี้ในรถม้าไม่ค่อยสะดวก แสดงออกมาไม่ได้ ทำได้เพียงแค่แทงลงไปในจุดที่สำคัญๆ ไม่กี่จุดก่อน

รักษาชีวิตของเขาก่อนแล้วค่อยว่ากัน

รถม้าลดความเร็วลง แต่ตอนที่กลับมาถึงจวนอ๋องเจวี้ยน อ๋องเจวี้ยนเองก็ตื่นขึ้นมาแล้ว