อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 58

ฟู่จาวหนิงรู้สึกเกินคาด

นางไม่รู้ชื่อของอ๋องเจวี้ยน แต่ท่านปู่กลับรู้สึกเหมือนรู้จักอ๋องเจวี้ยนเลย

"ใช่แล้ว"

พอนางตอบรับคำเดียวผู้เฒ่าฟู่ก็เหมือนถูกกระตุ้นครั้งใหญ่ รีบพูดอย่างร้อนรนว่า "ถอนหมั้น ไปถอนหมั้นกับเขาเสีย!"

ฟู่จาวหนิงตกตะลึง "ท่านปู่ ไม่ใช่หมั้นหมาย ข้ากับเขาคารวะฟ้าดินเป็นสามีภรรยากันไปแล้ว แต่งงานกันแล้ว"

แต่งงานกันไปแล้วแล้วจะถอนหมั้นอะไรกัน?

ผู้เฒ่าฟู่ตาแดงขึ้นมา น้ำตารื้น "เช่นนั้นก็หย่าเสีย!"

"ท่านผู้เฒ่า?" พวกของเสี่ยวเถาก็ตกตะลึงไปแล้ว

มีปู่แท้ๆ ที่ไหนบ้างที่สั่งให้หลานสาวที่เพิ่งแต่งงานได้ไม่กี่วันไปหย่า?

"จาวหนิง เจ้ากับเซียวหลันยวนหลับ...หลับนอนกันแล้วหรือยัง?" ผู้เฒ่าฟู่จับมือนางไว้แน่น

ฟู่จาวหนิงส่ายหน้าทันที

"ยัง"

"เช่นนั้นก็ดี เช่นนั้นก็ดี! หย่า หย่ากับเขาเสีย ตอนนี้ยังทันเวลา" ผู้เฒ่าฟู่กระเสือกกระสนจะลุกขึ้น "ข้าจะเข้าวังไปขอพบจักรพรรดิ ให้เขาเป็นธุระเรื่องหย่าเสีย"

ฟู่จาวหนิงมองปฏิกิริยาของเขาแล้วก็ยิ่งรู้สึกอยากรู้อยากเห็น หรือว่าตระกูลฟู่กับอ๋องเจวี้ยนเคยมีเรื่องบาดหมางกัน?

แต่ที่นางรีบร้อนแต่งงานเดิมทีก็เพื่อจะไม่กระตุ้นจิตใจท่านปู่นะ แล้วถ้าการแต่งงานกลับทำให้เขาถูกกระตุ้นจนไม่สงบเช่นนี้ ก็สูญเสียความหมายเดิมของมันไปน่ะสิ

ฟู่จาวหนิงปลอบเขาเสียก่อน กดลงไปที่จุดฝังเข็มของผู้เฒ่าฟู่เพื่อให้เลือดลมชีพจรหัวใจเขามั่นคง

ผู้เฒ่าฟู่จึงสงบใจเย็นลงมาได้ นางก็รับปากเรื่องนี้ไปก่อน เพื่อทำให้อาการเขามั่นคง และภายใต้การกดนวดของนาง ผู้เฒ่าฟู่ก็หลับไปไม่รู้ตัว