อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 60

ฟู่จาวหนิงยุ่งเหยิงขึ้นมาทันที

นางอันที่จริงก่อนหน้าก็ไม่ได้สนใจเลย คิดแค่ว่าอ๋องเจวี้ยนดูแล้วอายุน้อยกว่าองค์จักรพรรดิอยู่พอควร แล้วทั้งสองคนยังดูคล้ายกันอีก ยิ่งไปกว่านั้นตอนที่องค์จักรพรรดิพูดกับอ๋องเจวี้ยนน้ำเสียงอะไรก็ดูเป็นความสนิทสนมใจดีของผู้อาวุโส (แน่นอนว่าเป็นไปได้ที่จะเสแสร้ง) นางจึงคิดว่าเขาเป็นพระโอรส

คิดไม่ถึงเลย ว่าเขากลับเป็นเสด็จอาของพระโอรสแทน

หรือว่านี่จึงเป็นสาเหตุที่เซียวเหยียนจิ่งไม่กล้ารุ่มร่ามกัน? สะกดไว้ด้วยตัวตนฐานะสินะ อ๋องเจวี้ยนสำหรับเซียวเหยียนจิ่งก็คือผู้อาวุโสนี่นา แม้ว่าพวกเขาจะอายุไล่เลี่ยกัน

"เจ้าขนาดตัวตนฐานะก็ยังไม่รู้ ดังนั้นก็คงไม่รู้เรื่องตอนก่อนที่เขาจะสองขวบยังอยู่ที่นอกวังกระมัง ได้ยินว่าก่อนรับกลับเข้ามาในวัง ร่างกายของเขาอ่อนแออย่างมาก แล้วยังมีคนลือกันว่าพระโอรสนี่น่าจะเลี้ยงไม่รอด แล้วต่อมาเขายังโดนพิษเข้าไปอีกครั้งหนึ่งในวังด้วย"

"โดนพิษหรือ?"

"อืม เหมือนว่าตอนนั้นเขาก็อายุไม่กี่ขวบเอา ได้ยินว่าครั้งนั้นกลายเป็นเรื่องใหญ่โตเลย ตอนนั้นไท่ซ่างหวงโกรธมาก สั่งให้ตรวจสอบวังหลวงทั้งวัง ตอนนั้นในวังกำลังจัดงานเลี้ยงอะไรอยู่ และมีพวกขุนนางใหญ่มากมายอยู่ในนั้น ทั้งหมดถูกกักตัวไว้ในวังหนึ่งวันหนึ่งคืนเพื่อตรวจสอบ"

ตาเฒ่าจี้พูดถึงจุดนี้ ก็กดเสียงลงต่ำ "คนตายไปไม่น้อยเลย หลังจากครั้งนั้นร่างกายของอ๋องเจวี้ยนก็ยิ่งหนักลงไปอีก ที่ข้ารู้ ก็เพราะตอนนั้นหมอหลวงในวังเองก็มายังพันธมิตรโอสถ คิดจะมาหายาไปให้อ๋องเจวี้ยน"

"มอบยาให้ในวังไปครั้งหนึ่ง แต่ต่อมาลูกมือของอ๋องเจวี้ยนก็มาหาพันธมิตรโอสถอีกครั้ง ครั้งนี้ต้องการวัตถุดิบยาที่ล้ำค่าหายากยิ่งกว่า ให้ตายเถอะ รายการยาเขียนไว้ยาวขนาดนี้เลย!"

ผู้อาวุโสจี้ยืดแขนเทียบให้ดู จุ๊ปากขึ้นสองเสียง

"วัตถุดิบยาเหล่านั้นหาให้ครบได้ง่ายๆ เสียที่ไหน? พันธมิตรโอสถหาให้เขาได้ไม่กี่ชนิด ส่วนที่เหลือ จนถึงตอนนี้ก็ยังไล่หาอยู่ นี่ก็สิบปีมาแล้ว นี่เป็นรายการยาไม่กี่ใบที่พันธมิตรโอสถดำเนินการมายาวนานแต่ก็ยังไม่สำเร็จ"

พูดถึงจุดนี้ เขาก็มองฟู่จาวหนิง ยิ้มขึ้นอย่างภาคภูมิใจ

"นี่เป็นความลับของพันธมิตรโอสถเลยนะ พูดให้คนนอกรู้ไม่ได้ เจ้าตอนนี้ได้ยินแล้ว เจ้าคงต้องมาเป็นคนของพันธมิตรโอสถแล้วล่ะ"

ฟู่จาวหนิงพูดไม่ออก

อย่างนี้ก็ได้หรือ?

พวกเขาไม่ได้คุยกันต่อ เพราะหมอหวังจับชีพจรตรวจให้ผู้เฒ่าฟู่เสร็จสิ้นแล้ว

เพียงแต่ เขามองฟู่จาวหนิงด้วยสีหน้าลำบากใจ

"ท่านหมอหวัง ท่านพูดมาตามตรงเถิด" ฟู่จาวหนิงเอ่ยขึ้น

ฟู่จาวหนิงไม่พูดมากแล้ว เขาพูดเหล่านี้กับหมอหวัง ก็เพราะเพิ่งจะรับปากไป ยิ่งไปกว่านั้นวิชาแพทย์ของหมอหวังเองก็ไม่เลวเลย เขาพูดสถานการณ์ของผู้เฒ่าฟู่ออกมาได้เจ็ดแปดส่วนแล้ว

ตอนนี้ฟู่จาวหนิงกำลังคำนวณในใจ หมอหวังที่ถูกผู้อาวุโสจี้เชิญมา ดังนั้นวิชาแพทย์ของเขาในเมืองหลวงก็น่าจะถือว่าไม่เลวแล้ว

แต่หมอหวังก็ยังรักษาท่านปู่ไม่ได้

ทว่านางทำได้

หมอหวังได้รับวิธีการของนางไป ในสมองก็คิดจะกลับไปศึกษาค้นคว้า จึงบอกลากับพวกเขา แล้วพาหมอตี๋ออกไปจากบ้านตระกูลฟู่

ผู้อาวุโสจี้กลับว่าฟู่จาวหนิงจะเสียใจ จึงเอ่ยปลอบขึ้นว่า "ศิษย์เอ๋ย เจ้าอย่าเสียใจนักเลย ถ้าไม่ไหวจริงๆ พวกเราก็ใช้ยาคอยบำรุงท่านปู่เจ้าได้! เจ้าต้องการยาอะไร ข้ากลับพันธมิตรโอสถแล้วจะมอบให้เจ้าเอง!"

"ต้องจ่ายเงินไหม?" ฟู่จาวหนิงถาม

"เอ่อ"