อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 61

ผู้อาวุโสจี้สีหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกขึ้นมา

"เรื่องนั้น อาจารย์เป็นผู้อาวุโสในพันธมิตรโอส แต่ว่าพันธมิตรโอสถก็มีกฎเกณฑ์อยู่ คนด้วยกันเองซื้อวัตถุดิบยา สามารถลดราคาได้สองส่วน แต่เงินก็ยังต้องจ่ายอยู่"

แล้วก็วัตถุดิบยาที่นางต้องการ ก็ไม่ถูกเลย

ฟู่จาวหนิงเองก็ไม่คิดจะเอาเปรียบพันธมิตรโอสถขนาดนั้น และนางเองก็ไม่มีเงินมากเช่นกัน ดังนั้น คงต้องพึ่งพาตนเองเก็บยาสกัดยาค่อยๆ เลี้ยงตัวไปก่อน

"ไม่เช่นนั้นเดี๋ยวข้าจะไปหาเจ้าพันธมิตรดู เขาอาจจะรู้ถึงความสัมพันธ์ในอดีตของตระกูลฟู่กับอ๋องเจวี้ยน ช่วงนั้นพันธมิตรเองก็อยู่ในเมืองหลวงเช่นกัน" ผู้อาวุโสจี้เอ่ยขึ้น

"ได้เลย เช่นนั้นก็รบกวนท่านอาจารย์แล้ว"

"ไม่ต้องเกรงใจ เจ้าเรียกข้าว่าอะไรนะ?" ตาเฒ่าจี้ถลึงตาโตขึ้นฉับพลัน ตื่นเต้นขึ้นมา

"ท่านอาจารย์ ไม่ใช่บอกว่าจะรับข้าเป็นศิษย์หรือ?" ฟู่จาวหนิงกระพริบตาปริบ

เมื่อครู่ที่ผู้อาวุโสจี้บอกว่าสามารถสร้างเหตุผลพื่อมาหลอกคนเรื่องที่นางจู่ๆ ก็เป็นวิชาแพทย์ นางรู้สึกหวั่นไหวมาก ยิ่งไปกว่านั้น นางก็อยากจะเรียนรู้เกี่ยวกับวัตถุดิบยาในแคว้นเจาจากผู้อาวุโสจี้ด้วย

การเรียนรู้ไม่มีที่สิ้นสุด นางเองก็จะหยิ่งทะนงมาก แล้วคิดว่าตนเองเก่งเหนือคนอื่นที่นี่ทั้งหมดไม่ได้

"ฮ่าๆๆ! ดี! อาจารย์จะเก็บของทันทีแล้วรีบกลับไปพันธมิตรโอสถเพื่อหาข่าวให้เจ้าเลย!"

ผู้อาวุโสจี้เบิกบานเกินเหตุแล้ว ไม่สนใจอะไรอื่นอีก เขาตอนนี้คิดจะกลับไปที่สวนสมุนไพรของตนเอง เลือกวัตถุดิบยาที่ผู้เฒ่าฟู่จะได้ใช้ แล้วส่งมาให้กับศิษย์คนนี้!

ผู้เฒ่าฟู่ป่วยขนาดนี้แล้ว จะชักช้าไม่ได้

ผู้อาวุโสจี้รีบวิ่งกลับไปอย่างเร่งร้อน

ฟู่จาวหนิงคิดจะถามอีกสักหน่อยแต่ก็ไม่ทันแล้ว

บ้นหลังอื่นๆ ของตระกูลฟู่ก็เงียบกันหมด ไม่เข้ามาหาเรื่องฟู่จาวหนิงอีก

"คุณหนู พวกเขาเองก็น่าจะอดกลั้นจนจะแย่แล้วเหมือนกัน" เสี่ยวเถาดูกังวลมาก

ฟู่จาวหนิงขมวดคิ้ว "เดี๋ยวไม่กี่วันนี้ข้าจะทำของสำหรับป้องกันตัวให้พวกเจ้า"

"คุณหนูไม่กลับจวนอ๋องเจวี้ยนหรือ?"

"กลับหรือ?"

ฟู่จาวหนิงมึนงงไป ที่นี่ต่างหากถึงจะเป็นบ้านของนาง ที่จวนอ๋องเจวี้ยนนางก็เป็นแค่แขกที่มาอาศัยอยู่ในเรือนซอมซ่อชั่วคราวเท่านั้น ใช้คำว่า "กลับ" คำนี้ดูไม่ค่อยเหมาะนัก

ยิ่งไปกว่านั้น เขายังรักษาชื่อพระชายาอ๋องเจวี้ยนเอาไว้ได้ อ๋องเจวี้ยนเองก็ได้รับสิ่งของจากไท่ซ่างหวงแล้ว การที่นางจะไปอยู่ที่ไหน สำหรับเขาคงไม่สำคัญนัก

ไม่แน่ว่ารอเรื่องผ่านไปก่อน อ๋องเจวี้ยนอาจจะอยากเลิกกับนางก็ได้

เลิกหรือ?

ความคิดดี จะเลิกกันก็ห่างกันเสียหน่อย

ฟู่จาวหนิงให้เสี่ยวเถาไปป้อนอาหารม้าตัวนั้น ส่วนตนเองจะกลับเรือนของนาง ห้องของคุณหนูฟู่ นางก็เพิ่งจะได้เข้าเป็นครั้งแรก

ในห้องดูเรียบง่าย เครื่องประดับในห้องก็เหมือนจะมีอายุพอควรแล้ว รูปร่างลักษณะก็ดูธรรมดา

ตระกูลฟู่ในอดีตรุ่งเรืองอยู่พักหนึ่ง และไม่รู้ว่าเพระาอะไรจึงตกต่ำลงขนาดนี้

ฟู่จาวหนิงหยิบวัตถุดิบยา ปิดประตูเข้าไปในห้องเภสัช เริ่มสกัดยาให้กับท่านปู่

และสิ่งที่นางไม่รู้ก็คือ ฮองเฮาพอได้ยินคำพูดของหมอเทวดาหลี่ ก็เกิดความละโมบขึ้นมาต่อโสมม่วงของนาง

"ฟู่จาวหนิงต่อให้ผ่านการทดสอบ วัตถุดิบยาเหล่านั้นก็ควรจะเก็บเข้าคลังหลวง เดินมีสิ่งของสำหรับทดสอบก้ไม่ใช่สิ่งนางครอบครองเพียงคนเดียวอยู่แล้ว"

"ฮองเฮาตรัสได้ถูกต้อง"

หมอเทวดาหลี่พยักหน้าทันที

องค์จักรพรรดิทางนั้นกลับรู้สึกหงุดหงิด ถามขันทีที่อยู่ข้างๆ "คนของไท่ซ่างหวงจะไปจวนอ๋องเจวี้ยนเมื่อไร"

เขาก็อยากจะเห็น ว่าบิดาของจักรพรรดิในอดีตทิ้งอะไรไว้ให้เซียวหลันยวนกันแน่!