อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 62

สิ่งที่ไท่ซ่างหวงเหลือไว้ให้อ๋องเจวี้ยนครั้งนั้น ตัวกุญแจกับสถานที่ล้วนส่งมอบให้กับคนสามคน ในมือพวกเขาทั้งสามคนล้วนมีสิ่งยืนยันอยู่คนละชิ้น มีเพียงทั้งสามคนมาอยู่พร้อมกันเท่านั้น นำเอาของทั้งสามอย่างออกมาจึงจะใช้ได้

แต่ว่าสามคนนี้คือใคร กระทั่งองค์จักรพรรดิเองก็ยังไม่รู้

องค์จักรพรรดิกับฮองเฮาก็คอยเลียบๆ เคียงๆ หาข่าวจากไทเฮาอยู่ แต่ผลลัพธ์คือไทเฮาเองก็ไม่รู้เหมือนกัน

นี่เป็นปมในใจปมหนึ่งขององค์จักรพรรดิ

เห็นๆ อยู่ว่าเขาต่างหากที่เป็นคนที่มีคุณสมบัติสืบทอดการปกครองมากที่สุด ตำแหน่งจักรพรรดิท้ายสุดก็ยังส่งมาให้เขา แต่ไท่ซ่างหวงกลับรู้สึกชอบไปทางอ๋องเจวี้ยนมากกว่าอย่างชัดเจน

เสด็จแม่ของเขาต่างหากที่เป็นฮองเฮาลำดับหนึ่ง ไทเฮาคนปัจจุบันเข้าวังมาทีหลังด้วยซ้ำ แต่พอเข้าวังก็ไม่ต้องไปตบตีแย่งชิงกับนางสนมเลย ขึ้นแท่นนั่งบัลลังก์ไปเลยทันที

แล้วยังอ๋องเจวี้ยนที่เกิดออกมาภายนอกนั่นอีก ถ้าหากในบ้านปกติ ก็นับเขาว่าเป็นลูกนอกสมรสได้แล้ว ไท่ซ่างหวงแอบไปลูกที่นอกวัง รอจนสองขวบจึงรับกลับเข้ามา ด้านบนก็มีพระโอรสอยู่ตั้งหลายคนแล้ว แต่ก็ยังรักเจ้าคนที่มาทีหลังนี่อย่างกับสมบัติล้ำค่า

องค์จักรพรรดิกับฮองเฮารู้สึกว่าพวกเขาตรวจจนพบความจริงแล้ว รู้ว่าไทเฮาถูกบังคับให้ยอมรับลูกชายคนนี้อย่างจำใจ ตอนนี้สำหรับภายนอกล้วนพูดกันว่านี่เป็นลูกชายแท้ๆ ของไทเฮา อันที่จริงไทเฮาก็ไม่รู้ว่ารังเกียจเขาขนาดไหน

"พวกเขาอีกไม่นานคงจะรู้ว่าฟู่จาวหนิงผ่านการทดสอบแล้ว" ขันทีอยู่กับองค์จักรพรรดิมานาน และรู้ว่าในใจองค์จักรพรรดิกำลังคิดอะไร พอขบคิดก็เอ่ยขึ้นกับองค์จักรพรรดิว่า "เพียงแต่พวกเขาจะปรากฎตัวขึ้นเมื่อไรก็ยังไม่มีใครรู้ ไม่อย่างนั้น ส่งคนไปจับตาดูที่จวนอ๋องเจวี้ยนเสียหน่อยเป็นอย่างไร?"

ทั้งสามคนนั้นก็ไม่รู้ว่าจะปรากฎตัวขึ้นเมื่อไร องค์จักรพรรดิถ้าอยากรู้ว่าไท่ซ่างหวงทิ้งอะไรเอาไว้ให้กับอ๋องเจวี้ยน แน่นอนว่าต้องส่งคนไปจับตาดูเสียหน่อย

"อืม ควรจะส่งคนไปเสียหน่อย อ๋องเจวี้ยนไม่ใช่ว่าไม่ค่อยสบายหรอกหรือ ข้ารู้สึกเป็นห่วงแล้วส่งหมอหลวงเฉินไปจวนอ๋องเจวี้ยนก็แล้วกัน พักที่นั่นเสียเลย จะได้คอยดูอาการให้อ๋องเจวี้ยนตลอดเวลาด้วย" องค์จักรพรรดิพยักหน้า

อันที่จริงคือจะให้หมอหลวงเฉินไปจับตาดูนั่นเอง พูดเสียน่าฟังเชียว

ฮองเฮาทางนั้นเองก็มีความคิดขึ้นมา

"ฟู่จาวหนิงคุณหนูตกอับคนหนึ่ง เกี่ยวกับมารยาทในราชวงศ์คงจะไม่รู้อะไรนัก นางในเมื่อกลายเป็นพระชายาอ๋องเจวี้ยนแล้ว กลายเป็นคนในราชวงศ์ มารยาทกฎเกณฑ์ในวังก็ต้องเรียนรู้เสียหน่อย ดังนั้นข้าก็ส่งมามาอบรมมารยาทที่มีความสามารถหน่อยไปยังจวนอ๋องเจวี้ยนแล้วกัน จะได้คอยสอนนางด้วย"

หมอเทวดาหลี่รู้สึกว่าความคิดนี้ของฮองเฮาดีมาก มามาอบรมมารยาทเองก็ยังคอยกลั่นแกล้งฟู่จาวหนิงได้ ให้นางได้เจอความลำบากเสียบ้าง!

"ฮองเฮาใจกว้างเสียจริง ยังคิดเพื่ดตัวฟู่จาวหนิงด้วย"