อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 64

ฟู่จาวหนิงยืนขึ้นมา โมโหจนหน้าเขียว

"ตระกูลเจียงยังมีร้านอยู่นี่ แล้วร้านล่ะ?"

"ร้าน"

ป้าจงกับเสี่ยวเถาสบตากัน รู้สึกลำบากใจมาก

"คุณหนู ท่านช่วงนี้ไม่ค่อยรู้เรื่องการทำธุรกิจ ฮูหยินรองฮูหยินสามก็เข้ามาหาท่านผู้เฒ่าอยู่ตลอด บอกว่าส่งร้านให้พวกนางดูแลเถอะ แล้วทุกปีจะแบ่งเงินส่งมาให้"

ประหยัดคนแก่ป่วยกระเสาะกระแสอย่างท่านผู้เฒ่าไปคน แล้วก็ยังมีสาวน้อยที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยอย่างฟู่จาวหนิงอีกคน ทำเอาร้านพังป่นปี้ไปจนหมดแล้ว

"ท่านผู้เฒ่านำสัญญาของร้านส่งเป็นสินสอดให้คุณหนูแล้ว วันนั้นคุณหนูก็กอดอยู่บนเกี้ยวนี่ คุณหนูไม่รู้หรือ?"

เสี่ยวเถามองฟู่จาวหนิงอย่างประหลาด

กล่องสินสอด?

ในหัวสมองฟู่จาวหนิงเหมือนมีภาพหลายภาพแล่นปรากฎขึ้น แต่ว่าหัวของนางก็เจ็บปวดขึ้นมา

นางตอนนี้เพิ่งคิดออกถึงปัญหาหนึ่ง คุณหนูฟู่ออกจากบ้านวันนั้น ขึ้นเกี้ยว แล้วตายในเกี้ยวอย่างไรกัน ความทรงจำสั้นๆ ช่วงนี้เหมือนจะไม่มีอยู่เลย

ความทรงจำสุดท้าย ก็คือนางนั่งอยู่หน้าโต๊ะแต่งหน้าในห้องนี้ หยิบผ้าคลุมแดงลงมาคลุมด้วยตนเอง จากนั้น

หลังจากที่ตื่นมา นางก็ข้ามมิติมาแล้ว

"ข้าวันนั้นออกไปขึ้นเกี้ยวด้วยตนเองเลยหรือ" ฟู่จาวหนิงถาม

เสี่ยวเถาตกตะลึง ลนลานขึ้นมา "คุณหนู ท่านเป็นอะไรไป? ท่านลืมเรื่องวันนั้นไปแล้วหรือ?"

ฟู่จาวหนิงทำได้แค่สร้างเหตุผลขึ้นมา "วันนั้นบนถนน หลี่จื่อเหยากระแทกเกี้ยวอย่างแรง คนแบกเกี้ยวเองก็ตกใจมาก เกี้ยวโยกขึ้นอย่างแรง ข้าเองก็ตัวสั่นไหวจนไปโขกเข้ากับขอบเกี้ยวเข้า จนบนหัวปูดเป็นซาลาเปาลูกหนึ่ง"

นางพูดพลางยื่นมือไปลูบที่หัว แล้วก็ลูบเจอซาลาเปาลูกหนึ่งจริงๆ

นางลูบเจอตั้งแต่คืนนั้นแล้ว ตอนนั้นกำลังคิดว่าคุณหนูฟู่น่าจะกระแทกเข้ากับอะไร ทว่าตอนนี้พอมาคิดอีกที กระแทกครั้งนั้นรุนแรงมากเลย

ถ้ารู้แต่แรกนางควรจะตรวจสอบเกี้ยวคันนั้นเสียหน่อย!