อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 68

และพอดีว่ามีลมพัดเข้ามาจากทางฟู่จาวหนิงพอดี

ไห่ฉางจวิ้นจมูกฟุดฟิด ดวงตาเป็นประกาย จ้องเขม็งไปทางฟู่จาวหนิง

"นางคือใครหรือ?"

น้ำเสียงนางดูตื่นเต้นเล็กน้อย

ฮูหยินสามฟู่พอเห็นฟู่จาวหนิงก็ตะลึงงันไป ก่อนหน้านี้ได้ยินพี่สะใภ้รองบอกว่าฟู่จาวหนิงเหมือนเปลี่ยนไปเป็นอีกคน ดุร้ายขึ้นมา หลายวันนี้เพื่อรอไห่ฉางจวิ้น นางก็ไม่คิดจะปะทะกับฟู่จาวหนิง คิดไม่ถึงว่าครั้งนี้จะมาเจอกันที่นี่

"นางคือฟู่จาวหนิง เป็นหลานสาวคนโตของท่านผู้เฒ่าของตระกูลฟู่เรา" ฮูหยินสามฟู่พอเห้นท่าทางของฟู่จาวหนิงก็รู้สึกลางไม่ค่อยดี "ฉางจวิ้น พวกเราเดินทางอื่นเถิด จาวหนิงนางนิสัยไม่ค่อยดีนัก"

"ไม่ บนตัวนางมีกลิ่นของวัตถุดิบยาที่ข้าต้องการอยู่!"

ไห่ฉางจวิ้นกลับรีบสาวเท้าเดินเข้าไปหาฟู่จาวหนิง

"ฟู่จาวหนิง!"

"ใครน่ะเจ้า?"

ในความทรงจำฟู่จาวหนิงไม่มีคนนี้อยู่ แต่หญิงสาวที่แต่งตัวชุดกระโปรงดำคนหนึ่งจู่ๆ ก็เรียกชื่อนางขึ้นมา สายตาที่มองนางเปล่งประกาย นางก็รู้สึกขนลุกเล็กๆ

คนผู้นี้โผล่มาจากไหนกันนะ?

"ข้าชื่อว่าไห่ฉางจวิ้น บนตัวเจ้ามีกลิ่นของบุปผาล้างราตรีอยู่ เจ้ามีบุปผาล้างราตรีอยู่ใช่หรือไม่?" ไห่ฉางจวิ้นเองก็ตรงไปตรงมา

ฟู่จาวหนิงรู้สึกตกตะลึง

นางมีบุปผาล้างราตรีอยู่จริงๆ นั่นล่ะ แต่นางไม่ได้พกติดตัวไว้ แต่ก่อนหน้านี้ตอนสกัดยาอยู่ในห้องเภสัชมือกับชายเสื้อเปื้อนมานิดหน่อย ผ่านมากว่าค่อนชั่วยามแล้ว แม่นางคนนี้ยังได้กลิ่นอีก ยิ่งไปกว่านั้นยังได้กลิ่นมาตั้งไกลขนาดนั้นเลยหรือ?

นี่มันจมูกอะไรเนี่ย!

ทว่าบุปผาล้างราตรีหายากมาก ต่อให้มี นางก็ไม่ยอมรับหรอก

"ไม่มี"