อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 706

"น่าเสียดาย ท้ายสุดแคว้นเจาก็ยังไม่ยอมให้เจ้าเป็นจักรพรรดิ กระทั่งว่ามีคนเปิดโปงตัวตนฐานะของแม่เจ้าออกไป ทำให้นางมีภัย และทำให้เจ้าตกอยู่ในอันตรายไปด้วย พวกเราหลบหนีจากต้าชื่อไปยังเขาอวี้เหิงอย่างยากลำบาก ร่างกายก็ติดพิษร้ายแรง เหลือเวลาอีกไม่มาก และไม่มีอะไรจะทิ้งไว้ให้เจ้าด้วย ตอนนี้เหลือเพียงสิ่งของจากตงฉิงทิ้งไว้ให้เจ้าเป็นที่ระลึกเพียงเท่านั้น"

อักษรเขียนถึงจุดนี้ก็จบลงแล้ว

แต่ว่า ก็แทบจะเล่าเรื่องราวออกมาชัดเจนทั้งหมด

ฟู่จาวหนิงมองเซียวหลันยวน

"ตอนนี้ข้าเข้าใจแล้ว ทำไมไท่ซ่างหวงที่รักท่านเอ็นดูท่านขนาดนั้น แต่กลับไม่ส่งตำแหน่งจักรพรรดิแคว้นเจาให้กับท่าน"

ดูท่า ไท่ซ่างหวงเองก็กังวลว่าหลังจากที่เขาขึ้นเป็นจักรพรรดิแคว้นเจา จะกลับไปช่วยเหลือตงฉิงฟื้นฟูแคว้น!

ยิ่งไปกว่านั้น แคว้นเจากับต้าชื่อถ้าหากแต่ก่อนเคยทำเรื่องไม่ดีกับตงฉิงไว้ ซ้ำยังยึดภูเขาสายแร่ของพวกเขามา ถ้าตงฉิงฟื้นฟูแคว้น นั่นไม่ใช่ว่าจะต้องกลับคืนสู่เจ้าของเดิมหรอกหรือ?

แคว้นเจากับต้าชื่อที่กลายเป็นสองแคว้นใหญ่ที่แข็งแกร่ง เป็นเพราะยึดครองภูเขาสายแร่ของตงฉิงมาอย่างนั้นหรือ?

แต่ไท่ซ่างหวงเองก็ยังมีความรักต่อเซียวหลันยวน ไม่เช่นนั้นคงไม่ส่งตราประทับแคว้นเจากับองครักษ์เงามังกรให้กับเขาหรอก เขาเองก็หวังว่าเซียวหลันยวนจะมีชีวิตที่ดีต่อไปกระมัง?

ฟู่จาวหนิงตอนนี้ก็จินตนาการได้เลย ว่าไท่ซ่างหวงในตอนนั้นจะต้องสับสนขนาดไหน

ตอนนั้นจะเป็นเพราะตัวตนฐานะของเซียวหลันยวนหรือไม่นะ ทำให้หลังจากที่เขาถูกวางยา ราชวงศ์เองจึงไม่ตรวจสอบให้ถึงที่สุด ไม่ใช่แค่ทำให้คนที่เกี่ยวข้องหลบหนีไปเท่านั้น แต่ยังส่งเซียวหลันยวนไปยังยอดเขาโยวชิงอีก

หลังจากนางพูดก็พบว่าเซียวหลันยวนยืนนิ่งไม่ขยับ สายตาเองก็ไม่ย้ายออกไปไหนด้วย

"เซียวหลันยวน?"

ฟู่จาวหนิงเรียกเขา

"ท่านคงไม่ได้ตกใจมากใช่ไหม?"

เซียวหลันยวนจะรับตัวตนฐานะของตนเองได้ไหมนะ?

แม้ว่าเขาจะเป็นสายเลือดของราชวงศ์ตระกูลเซียวจริง เป็นอ๋องเจวี้ยนของแคว้นเจา แต่ถ้าเป็นอย่างที่เซวียนหยวนซือเล่ามา ราชวงศ์แคว้นเจ้ากับต้าชื่อก็ล้วนเป็นศัตรูของตงฉิงทั้งสิ้น

เซวียนหยวนซือพวกนาง เหล่าองค์หญิงกับลูกๆ ของพวกนาง ล้วนถูกแคว้นเจากับต้าชื่อทำร้ายจนตาย

แม่ของเขาเองก็เช่นกัน

แล้วนี่จะให้เขาเผชิญความจริงที่ว่าตนเองมีสายเลือดครึ่งหนึ่งของศัตรูได้อย่างไรกัน?

ฟู่จาวหนิงคิดถึงจุดนี้ก็อดยื่นมือไปวางไว้บนบ่าเขาไม่ได้ คิดๆ จากนั้นจึงเอ่ยเตือนเขา "จากความหมายของนาง ไม่ได้ต้องการให้ท่านไปล้างแค้นแทนพวกนางเลย และไม่ได้ต้องการให้ท่านแบกภาระหน้าทีฟื้นฟูแคว้นอีกด้วย"

เซวียนหยวนซือน่าจะตายไปก่อนที่เขาจะติดพิษกระมัง จึงรู้เพียงการเกิดของเขาและชื่อของเขา แต่ไม่รู้ว่าเขาต่อมาเกือบจะตายตั้งแต่ยังเด็ก ไม่เช่นนั้นคงไม่ทิ้งคำพูดไว้มากขนาดนี้

"ที่นี่" เซียวหลันยวนไม่ได้ตอบคำพูดของนาง แค่ชี้ไปยังรูหินรูหนึ่งด้านบน "ลองดูว่าเอาไว้เสียบปิ่นปักเล่มนั้นใช่ไหม"

ฟู่จาวหนิงชะงักไป หยิบปิ่นปักผมเล่มนั้นออกมาลอง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน