อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 71

อ๋องเจวี้ยนมาเองแล้ว นางยังจะกล้าพูดอะไรได้อีกกัน?

"ได้ ข้าน้อยจะกลับเดี๋ยวนี้แล้ว ขอให้อ๋องเจวี้ยนและพระชายาโปรดให้อภัยข้าน้อยครั้งนี้ด้วย ข้าน้องกลับไปอธิบายกับฮองเฮาก็พอ อ๋องเจวี้ยนโปรดอย่าส่งคนเข้าไปอธิบายในวังเลย"

ซุนมามาตอนนี้ทั้งโกรธทั้งกลัว

หลังจากกลับไปถ้าฮองเฮารู้ว่านางเพิ่งจะมา พอเจอหน้ากับฟู่จาวหนิงก็ถูกไล่กลับไปแล้ว จะต้องโกรธกริ้วอย่างแน่นอน

"ซุนมามากำลังสอนงานข้ากับอ๋องเจวี้ยนหรือ?"

สายตาฟู่จาวหนิงตอนนี้เพิ่งจะย้ายออกมาจากตัวอ๋องเจวี้ยน

นางเองก็รู้สึกตกตะลึงมาก คิดไม่ถึงว่าอ๋องเจวี้ยนจะมาที่บ้านตระกูลฟู่ด้วยตนเอง พอมองพวกฮูหยินสามฟู่อีกครั้ง แต่ละคนล้วนถลึงตามองเขา ตะลึงงันไปนานแล้ว

"ข้าน้อยมิกล้า!"

"ไสหัวไป" อ๋องเจวี้ยนเอ่ยขึ้นเสียงเรียบ

ซุนมามาจึงงุดหน้าออกไปเช่นนี้ ตอนเข้ามาวางก้ามเต็มประดา ขากลับอย่างกับเป็นไก่ที่สู้แพ้อย่างไรอย่างนั้น ก้มหน้าลงหดหู่

ฮูหยินสามฟู่ตอนนี้ก็ตกตะลึงต่อการเปลี่ยนแปลงของฟู่จาวหนิง

นางตอนนี้เชื่อคำพูดของสะใภ้รองแล้ว! ฟู่จาวหนิงเปลี่ยนไปแล้วจริงๆ

แต่ว่าเขาเองก็ตกตะลึงกับอ๋องเจวี้ยนด้วยเช่นกัน

นี่คืออ๋องเจวี้ยนสินะ!

หางตานางกวาดมองไปยังไห่ฉางจวิ้น กลับพบว่าไห่ฉางจวิ้นก็กำลังตะลึงจ้องมองอ๋องเจวี้ยน ประกายในดวงตาซ่อนปิดไว้ไม่มิดเลย ความเคลิบเคลิ้มบนใบหน้านั้น

ฮูหยินสามฟู่รู้สึกไม่ดีแล้วขึ้นมาทันที

สภาพเช่นนี้ของไห่ฉางจวิ้น เห็นได้ชัดว่าต้องตาอ๋องเจวี้ยนเข้าแล้ว!

แต่ว่าอ๋องเจวี้ยนยังใส่หน้ากากครึ่งหน้าอยู่เลย ดวงตาหน้าผากจมูกยังไม่ทันเห็นเลย เห็นแต่ริมฝีปากกับคาง แค่นี้ก็ทำให้ไห่ฉางจวิ้นเคลิ้มได้ขนาดนี้แล้วหรือ?

"ท่านคืออ๋องเจวี้ยนหรือ?" ไห่ฉางจวิ้นจู่ๆ ก็เอ่ยขึ้น

อ๋องเจวี้ยนเหลือบมองนาง

"ใช่"

"อ๋องเจวี้ยน ท่านหน้าตาดีเสียจริง! ท่านเป็นชายหนุ่มที่ดีที่สุดที่ข้าเคยเห็นมา ข้าชื่อว่าไห่ฉางจวิ้น พรุ่งนี้พวกเราออกไปเที่ยวกันดีไหม?" ไห่ฉางจวิ้นมองอ๋องเจวี้ยนตาเป็นประกาย

ตาของนางดุร้ายมาก เหมือนกับจมูกของนางไม่ผิดเพี้ยน!

ถึงแม้ชายคนนี้จะสวมหน้ากาก แต่นางก็ยืนยันแล้ว ว่าชายหนุ่มจะต้องหน้าตาดีแน่!

แม้ตอนนี้จะมองไม่เห็นหน้าค่าตาของเขา แต่หน้ากากเองก็มีอาการกระเพื่อม รูปร่างสันจมูกอันที่จริงก็ขับวาดออกมาแล้ว จมูกสูงโด่ง สันจมูกตรง ยิ่งไปกว่านั้น่ริมฝีปากก็สมบูรณ์มาก หนากำลังดี เส้นช่วงคางก็งดงามราวกับศิลปินที่ยอดเยี่ยมที่สุดก็ยังวาดออกมาไม่ได้

นอกจากหูตาจมูกปากบนหน้าแล้ว รูปร่างของชายคนนี้ก็ยอดเยี่ยม สูง อกผายไหล่ผึ่ง ไม่ผอมไม่บาง สมบูรณ์แบบมาก

ในเผ่าพวกเขาก็แปลกใจมาก ว่าหญิงสาวหน้าตาดีขนาดนี้ แต่ทำไมผู้ชายจึงหาดีดีได้น้อยเหลือเกิน

ที่หน้าตาดีหน่อยก็เตี้ย ยิ่งไปกว่านั้นสัดส่วนก็ไม่ค่อยดี

รูปร่างที่ดีหน่อย หน้าตาก็ไม่ดีอีก

ไม่เช่นนั้นทำไมนางจะต้องลงจากเขาเพื่อมาหาผู้ชายกัน?

หัวหน้าเผ่ากับเหล่าผู้อาวุโสเองก็มองเห็นปัญหานี้ บอกว่าจะเลือกผู้ชายที่ดีหน่อยจากภายนอก พอเด็กคลอดก็ส่งกลับมาที่เผ่า หลังจากนี้เด็กในเผ่าก็จะยิ่งหน้าตาดีขึ้นเรื่อยๆ

นางเองก็มาด้วยภารกิจบนบ่าของนาง

เสี่ยวเถาเองจู่ๆ ก็ได้สติกลับมาจากความตกตะลึงที่อ๋องเจวี้ยนปรากฎตัวขึ้นกะทันหัน พอได้ยินคำพูดนี้ของนาก็คิดจะเลิกเสื้อเข้าทะเลาะด้วยทันที

นี่มันแม่นางจากที่ไหนกันน่ะ?

ทำไมถึงได้มีหญิงสาวที่หน้าไม่อายเช่นนี้ด้วย ไม่ทันได้รู้จักมักจี่ก็เอ่ยปากชวนผู้ชายออกไปเที่ยวแล้ว

แต่ว่าเขาเป็นสามีของคุณหนูบ้านนางนะ!

เสี่ยวเถาโมโหจนไม่ไหวแล้ว อ๋องเจวี้ยนเองก็คงไม่ตอบรับคำหรอกกระมัง ไม่มีทางตอบรับแน่!