อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 71

อ๋องเจวี้ยนมาเองแล้ว นางยังจะกล้าพูดอะไรได้อีกกัน?

"ได้ ข้าน้อยจะกลับเดี๋ยวนี้แล้ว ขอให้อ๋องเจวี้ยนและพระชายาโปรดให้อภัยข้าน้อยครั้งนี้ด้วย ข้าน้องกลับไปอธิบายกับฮองเฮาก็พอ อ๋องเจวี้ยนโปรดอย่าส่งคนเข้าไปอธิบายในวังเลย"

ซุนมามาตอนนี้ทั้งโกรธทั้งกลัว

หลังจากกลับไปถ้าฮองเฮารู้ว่านางเพิ่งจะมา พอเจอหน้ากับฟู่จาวหนิงก็ถูกไล่กลับไปแล้ว จะต้องโกรธกริ้วอย่างแน่นอน

"ซุนมามากำลังสอนงานข้ากับอ๋องเจวี้ยนหรือ?"

สายตาฟู่จาวหนิงตอนนี้เพิ่งจะย้ายออกมาจากตัวอ๋องเจวี้ยน

นางเองก็รู้สึกตกตะลึงมาก คิดไม่ถึงว่าอ๋องเจวี้ยนจะมาที่บ้านตระกูลฟู่ด้วยตนเอง พอมองพวกฮูหยินสามฟู่อีกครั้ง แต่ละคนล้วนถลึงตามองเขา ตะลึงงันไปนานแล้ว

"ข้าน้อยมิกล้า!"

"ไสหัวไป" อ๋องเจวี้ยนเอ่ยขึ้นเสียงเรียบ

ซุนมามาจึงงุดหน้าออกไปเช่นนี้ ตอนเข้ามาวางก้ามเต็มประดา ขากลับอย่างกับเป็นไก่ที่สู้แพ้อย่างไรอย่างนั้น ก้มหน้าลงหดหู่

ฮูหยินสามฟู่ตอนนี้ก็ตกตะลึงต่อการเปลี่ยนแปลงของฟู่จาวหนิง

นางตอนนี้เชื่อคำพูดของสะใภ้รองแล้ว! ฟู่จาวหนิงเปลี่ยนไปแล้วจริงๆ

แต่ว่าเขาเองก็ตกตะลึงกับอ๋องเจวี้ยนด้วยเช่นกัน

นี่คืออ๋องเจวี้ยนสินะ!

หางตานางกวาดมองไปยังไห่ฉางจวิ้น กลับพบว่าไห่ฉางจวิ้นก็กำลังตะลึงจ้องมองอ๋องเจวี้ยน ประกายในดวงตาซ่อนปิดไว้ไม่มิดเลย ความเคลิบเคลิ้มบนใบหน้านั้น

ฮูหยินสามฟู่รู้สึกไม่ดีแล้วขึ้นมาทันที

สภาพเช่นนี้ของไห่ฉางจวิ้น เห็นได้ชัดว่าต้องตาอ๋องเจวี้ยนเข้าแล้ว!

แต่ว่าอ๋องเจวี้ยนยังใส่หน้ากากครึ่งหน้าอยู่เลย ดวงตาหน้าผากจมูกยังไม่ทันเห็นเลย เห็นแต่ริมฝีปากกับคาง แค่นี้ก็ทำให้ไห่ฉางจวิ้นเคลิ้มได้ขนาดนี้แล้วหรือ?