อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 711

เสิ่นเสวียนมองหญิงสาวตรงหน้า

นี่คือลูกสาวของพี่สาวเขา ตอนอายุราวสิบขวบก็เข้ามาที่บ้านตระกูลเสิ่น เรียกได้ว่าหลังจากสิบขวบก็ถือว่าเขาเห็นนางเติบโตขึ้นที่นี่

เพราะน้องสาวเขาหายสาบสูญไป เสิ่นเสวียนดีต่อเหล่าพี่สาวมาก กระทั่งดีกับเหล่าหลานสาวมากอีกด้วย

แต่ว่าหลานสาวที่ชื่ออวี๋อวี่เวยคนนี้ เป็นคนที่เขาเคยเอ็นดูมากที่สุด เพราะตอนนางยังเล็กหน้าตาคล้ายกับเสิ่นเชี่ยวมาก และดูสอดคล้องกับภาพเสิ่นเชิี่ยวตอนโตที่เขาวาดออกมาภายหลังมากที่สุด

เห็นใบหน้านางแล้ว เสิ่นเสวียนก็อดใจอ่อนกับนางไม่ได้

แต่ไม่รู้เพราะอะไร ครั้งนี้ที่ไปยังแคว้นเจา พอพบกับฟู่จาวหนิง หลังจากกลับมาพอมองอวี๋อวี่เวย เสิ่นเสวียนก็รู้สึกว่านางไม่ค่อยคล้ายกับเสิ่นเชี่ยวเลย

ฟู่จาวหนิงทางนั้นถึงจะคล้าย

ยิ่งไปกว่านั้น พออยู่กับฟู่จาวหนิงที่นิสัยคล่องแคล่วตรงไปตรงมาจนชิน เขาก็พบว่า ตนเองอันที่จริงไม่ค่อยชอบกับนิสัยออดอ้อนไม่รู้กาลเทศะของอวี๋อวี่เวยสักเท่าไร

"อวี่เวย เจ้าอายุสิบเจ็ดแล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะที่บ้านคู่หมั้นเกิดเรื่องจนต้องไว้ทุกข์สามปี ตอนนี้เจ้าคงแต่งเป็นภรรยาคนอื่นไปแล้ว ทำไมถึงยังทำตัวไม่งามแบบนี้กัน?"

อวี๋อวี่เวยมองเสิ่นเสวียนอย่างไม่อยากเชื่อ

ถ้าเป็นก่อนหน้านี้ เขาถึงแม้จะเบี่ยงหลบ แต่ก็อย่างน้อยก็ต้องยื่นมือมาประคองนางบ้าง เพื่อไม่ให้นางล้มลง ยิ่งไปกว่านั้นอย่างมากก็พูดแค่ว่าอย่าทำตัวบุ่มบ่ามนัก

ครั้งนี้กลับมากล่าวโทษนาง? แล้วยังด้วยน้ำเสียงเย็นชาอีก！

อวี๋อวี่เวยสังเกตได้ว่าเสิ่นเสวียนเปลี่ยนไปแล้ว

"ท่านลุง อวี่เวยคิดถึงท่านมาก ตอนนี้พอเห็นท่านกลับบ้าน ก็เลยคุมความรู้สึกไม่ไหว"

"อย่าใช้คำพูดเรื่อยเปื่อย ถึงแม้เจ้าจะเป็นหลานสาวข้า คำพูดจาก็จะเหลวไหลเรื่อยเปื่อยไม่ได้ ต้องเคารพยำเกรงลุงด้วย"

เสิ่นเสวียนเอ่ยขึ้นเสียงเย็นชาอีกครั้ง

นี่เหมือนกับตบฉาดเข้าที่หน้านางเลย และเป็นการปฏิเสธความใกล้ชิดของนางด้วย!

อวี๋อวี่เวยถลึงตาโต

แต่เสิ่นเสวียนก็เดินผ่านข้างตัวนางไปแล้ว

อวี๋อวี่เวยเองก็สังเกตเห็นแล้วว่าการกลับมาครั้งนี้ของเสิ่นเสวียน ใบหน้ากับสีหน้าดีขึ้นมาเลยทีเดียว!

ยิ่งไปกว่านั้น เขาก็ไม่ได้ดูผอมอ่อนแอดังเช่นในอดีตแล้ว!

"ท่านลุง..."

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน