อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 715

ทำไมถึงพูดว่าไท่ไท่อาวุโสจะตายแล้วกัน?

"ข้าพูดผิดตรงไหน? ไท่ไท่อาวุโสไม่ใช่ว่าใกล้จะไม่ไหวแล้วหรือ? ท่านพี่ ข้าอยากจะเข้าไปอยู่กับท่านลุง ตอนนี้เขาคงจะรู้สึกแย่มาก ข้าต้องไปอยู่ข้างกายเขา"

พี่ชายนางมองนางอย่างไม่อยากเชื่อ

อวี๋อวี่เวยตอนสิบขวบถูกส่งไปชุบเลี้ยงที่บ้านตระกูลเสิ่น เพราะพวกพี่สาวน้องสาวในบ้านนางมักจะเอาแต่ทะเลาะกัน ยิ่งไปกว่านั้นยังดูไม่สะดวกสบายนัก บ้านตระกูลเสิ่นทางนี้ยังมีเสิ่นเสวียนอยู่ คิดแล้วจะมากจะน้อยก็ยังคอยสั่งสอนนางได้ ภายหลังตอนที่พูดเรื่องญาติมิตรบอกไปว่าเติบโตมาข้างกายเสิ่นเสวียน คนอื่นก็จะมองสูงขึ้นหน่อย

แต่ตอนที่นางหมั้นปีนั้นก็อาละวาดขึ้นมา ตอนนั้นเอาแต่พูดว่าจะไม่ออกเรือน ต่อมาผู้อาวุโสที่บ้านคู่หมั้นก็เกิดเรื่องพอดี บอกว่าต้องไว้ทุกข์สามปี งานมงคลนี้จึงถูกระงับเอาไว้ก่อน

ตอนนั้นพวกเขาคิดว่าน่าจะเพราะนางอายุยังน้อย กลัวการแต่งงาน จึงไม่คิดอะไรมาก

แต่ตอนนี้ดูจากท่าทีีของนางแล้ว พี่ชายของนางใจดำดิ่งเล็กน้อย เกิดความคิดที่ไม่ค่อยจะดีนักขึ้นมา

"ไท่ไท่อาวุโสกังวลท่านลุงมาตลอด ตอนนี้ท่านลุงกลับมาแล้ว ไม่แน่ว่าสภาพจิตใจนางอาจจะดีขึ้นมาแล้ว ร่างกายเองก็ดีตามขึ้นมาด้วย ตอนนี้ในสวนจิ้งชิวต้องเงียบสงบเสียหน่อย เจ้าอย่าอยู่ที่นี่เลย รอให้ท่านลุงออกมาก่อนเถอะ แล้วพวกเราค่อยบอกลาเขา เจ้ากลับไปบ้านกับข้า"

"ที่นี่คือบ้านของข้า แล้วทำไมจะต้องไปด้วย? แล้วไหนจะที่ข้ารอท่านลุงมาแล้วครึ่งปี ข้ายังไม่ได้พูดคุยอะไรกับเขาเลย ข้าไม่ไปหรอก"

อวี๋อวี่เวยพูดพลางคิดจะไปบอกพวกของไป๋รื่อกับเฮยอวิ๋นดู ให้นางเข้าไปคนเดียว ความสัมพันธ์ของนางกับท่านลุงก็ดีมากมาโดยตลอด พวกเขาคงไม่ขวางนางไว้หรอกกระมัง

"เจ้าห้ามไป!" พี่ชายนางดึงนางไว้

ตอนนี้ในบ้านเสิ่นเสวียนเห็นพ่อกับแม่ของเขาแล้ว

ท่านพ่อนั่งอยู่ข้างเตียง กุมมือภรรยาเฒ่าของเขาที่อยู่บนเตียง พลางมองไปทางเขา

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน