อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 718

เสิ่นเสวียนหันหน้ามองเขาฉับพลัน

ทำไมจึงบังเอิญขนาดนี้?

"หลิวหั่ว!"

"ขอรับ!" หลิวหั่วเข้ามาอย่างรวดเร็ว

"ไปเชิญหมอหวังมา เจ้าไปเชิญด้วยตัวเอง"

ท่านผู้เฒ่าตกตะลึงไป "หมอหวังอยู่ห่างจากนี่มาก จะไม่ทันกาลเอา"

เพราะเสิ่นเสวียนหลายปีนี้ป่วยจนต้องหาหมออยู่ตลอด ดังนั้นหมอเลื่องชื่อในต้าชื่ออันที่จริงพวกเขาก็ล้วนรุ้จักและเรียกมาหมดแล้ว หมอหวังคนนี้วิชาแพทย์ดีจริง แต่ว่าอยู่ห่างจากพวกเขามาก ไม่ได้อยู่ในเมืองจักรพรรดิ แต่อยู่ที่เมืองข้างๆ

ไปกลับต้องใช้เวลาสามวัน แล้วจะทันการหรือ?

"ขอรับ!"

หลิวหั่วพอได้ยินคำพูดของเสิ่นเสวียนก็รีบเดินออกไป พุ่งตัวไปที่รถม้า พยักหน้ากับองครักษ์ให้เดินทางไปด้วยกัน

"หลิวหั่ว เจ้าจะไปที่ไหน? จะทำอะไร?" สะใภ้รองเสิ่นร้องเรียกเขา หลิวหั่วก็รีบเดินออกไปเหมือนไม่ได้ยินเสียงนาง

"พวกเขาจะไปเชิญหมอกระมัง?"

"คิดแล้วก็น่าจะใช่ แต่สภาพเช่นนั้นของไท่ไท่อาวุโสยังต้องเรียกหมออีกหรือ?" อาสะใภ้สามเสิ่นส่ายหัว "ก่อนหน้านี้ก็เหมือนจะไม่มีลมหายใจแล้วด้วย เชิญมาจะมีประโยชน์อะไร"

พวกเขาเดินออกจากประตูนอกสวนจิ้งชิว เตรียมจะกลับไปโถงหน้าแล้วปรึกษาหารือ

ท่านลุงรองเสิ่นถอนใจหาย "อาเสวียนนี่ไม่ใช่เพิ่งกลับมาหรือ? กลับมาคงจะรับความจริงไม่ไหว ต่อให้เขาทำสุดกำลังแค่ไหน จิตใจก็จะเข้าใจได้เอง พวกเราเองก็อย่าไปขวางเลย"

"ท่านลุง ท่านกำลังเอ็นดูเขา"

ทุกคนล้วนทยอยกันส่ายหัว

"บ้านของพี่ใหญ่หลายปีนี้มีเรื่องเกิดขึ้นบ่อยครั้ง พี่ใหญ่เองก็อายุมากแล้วยังเสียขาไปอีก ขนาดสวนจิ้งชิวก็ยังออกมาน้อย ลูกคนหนึ่งก็หายไปคนหนึ่งก็ตายไปตั้งแต่เด็ก แล้วยังมีอีกคนถูกกักบริเวณจนป่านนี้ก็ยังไม่ได้พบหน้ากัน บวกกับอาเสวียนไปอีกคน"

ท่านลุงรองถอนหายใจออกมาอีกครั้ง "แล้วข้าไม่ควรจะปกป้องเขาเสียหน่อยหรือ?"

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน