อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 724

ถึงอย่างไรพวกเขาก็ยังรอนางที่นี่กว่าครึ่งเดือน คงจะว่างเอามากๆ

"เจ้าเข้าไปเถอะ เดี๋ยวข้าจะเฝ้าด้านนอกให้ ให้พวกเขาออกไปหมดแล้ว" เซียวหลันยวนเอ่ยขึ้นเสียงต่ำ

ฟู่จาวหนิงมองไปรอบๆ แล้วก็พบว่าไม่เห็นใครแล้ว

อันที่จริงนางอาบน้ำอยู่ด้านในก็มองไม่เห็นอยู่แล้ว แต่เซียวหลันยวนให้พวกเขาทั้งหมดถอยออกไป กระทั่งเสียงน้ำที่นางอาบพวกเขาก็ไม่ได้ยิน

อันที่จริงก็ไม่จำเป็นต้องขนาดนี้ แต่เขามีความคิดเช่นนี้ ฟู่จาวหนิงเองก็ไม่พูดอะไรอีก รีบเข้าไปอาบน้ำ

เซียวหลันยวนคอยเฝ้าอยู่ไม่ห่าง

ได้ยินเสียงน้ำรางๆ อารมณ์ก็ซับซ้อนขึ้นมา

ฟู่จาวหนิงไม่นานก็อาบเสร็จเดินออกมา "ข้าจะไปนอนก่อนนะ"

"ได้"

นางเข้าไปในกระโจม พอทิ้งตัวลงนอนก็ได้กลิ่นของเซียวหลันยวน

ฟู่จาวหนิงเข้าใจขึ้นทันที นี่คือกระโจมที่เซียวหลันยวนนอน พวกเขาน่าจะยังไม่ได้เตรียมให้นางโดยเฉพาะกระมัง?

ดูจากที่นี่แล้ว มีหมอนสองใบ นางนิ่งงัน

พรุ่งนี้ต้องรีบเก็บกวาดแล้วเดินทาง

นางเองก็เหนื่อยแล้วจริงๆ เพียงครู่เดียวก็หลับปุ๋ยไป

ผ่านไปพักหนึ่ง ชิงอีพวกเขาจึงกลับเข้ามา พวกของไป๋หู่เองก็ไปนอนแล้ว พวกของชิงอีก็ไปเตรียมอาหารค่ำกัน

"ท่านอ๋อง ท่านจะเข้าไปพักผ่อนสักหน่อยไหม? เมื่อคืนท่านเองก็ไม่ได้นอนดีดี" ชิงอีเข้ามากระซิบกับเขา

เอาจริงๆ ตอนที่พระชายาขึ้นเขาไปกว่าครึ่งเดือน ท่านอ๋องทุกวันก็ล้วนเอาแต่กังวล ไม่ได้นอนดีดีเลย

"ไม่ต้อง ตอนนี้ยังไม่ง่วง ตอนกลางคืนข้าจะวนกะดึกกับเจ้าด้วย" เซียวหลันยวนเอ่ยขึ้น

ชิงอีถลึงตาโต "ท่านจะบอกว่าตอนกลางคืนก็จะไม่เข้าไปอยู่กับพระชายาหรือ?"

ท่านอ๋องเช่นนี้ไม่ไหวนะ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน