อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 733

"ไป พุ่งออกไป" ฟู่จาวหนิงออกแรงเอ่ยเสียงต่ำ

นางมองออกในพริบตา คนที่จะเข้ามาสังหารลู่ทงกับเจิ้งหยางเหล่านั้น วิชาแย่มาก

ถึงอย่างไรก็ยังแย่กว่าพวกตรงปากซอยที่เข้ามาหานางพอสมควร ไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกันเลย ดังนั้นใช้ลูกกลอนพิษที่นางสกัดขึ้นจึงสามารถเปิดทางออกพุ่งออกไปได้

"ไป!"

ลู่ทงกับเจิ้งหยางให้ความสำคัญกับคำพูดของฟู่จาวหนิงแบบเดียวกับพระราชโองการเลยทีเดียว

ขอแค่นางพูดมา นางไม่ลังเลเลย ไม่คิดด้วยซ้ำว่าถูกหรือไม่ถูก ฟังคำสั่งไปก็พอ

ไป๋หู่คอยขวางคนด้านหลัง

ฟู่จาวหนิงโยนลูกกลอนพิษอีกกำหนึ่งไปบนต้นไม้ด้านหน้า

นางเองก็ลงมือฉับไว ยิ่งไปกว่านั้นลางสังหรณ์นางเองก็ยังเฉียบคมมาก ขว้างออกไปอย่างไม่มีผิดพลาด หลักๆ เข้าเป้าไปยังจุดที่พวกมือสังหารซ่อนตัวอยู่

นางโต้กลับเช่นนี้ ทำให้มือสังหารต้องลงมือทันทีโดยไม่สนอะไรอีก เพราะยาลูกกลอนพิษเหล่านั้นทำให้พวกเขาไม่เข้าใจเลย ว่าพอระเบิดออกมาจะเป็นของเหลวพิษ ของเหลวพิษถูกระเบิดกระเซ็นไปรอบด้าน เดิมทีคิดว่าจะกระเซ็นแค่หยดสองหยดยังไม่น่าเป็นห่วง ถึงอย่างไรก็ยังมีเสื้อผ้าอยู่

แต่ไม่รู้เลยว่าพลานุภาพของเหลวพิษพวกนี้ร้ายกาจกว่าที่พวกเขาจินตนาการ พอเปื้อนมาบนตัวก็กัดกร่อนเสื้อผ้าลงในพริบตา กร่อนเข้าไปในผิวหนัง บนตัวเกิดบาดแผลขึ้นมาในพริบตา เจ็บปวดจนพวกเขาทนไม่ไหวราวกับไฟลวก

"อ๊า!"

"ซี๊ด!"

พวกเขาล้วนทยอยกันติดกับ มีคนยังไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น ถูกความเจ็บปวดเล่นงานจนทนไม่ไหวร่วงลงมาจากต้นไม้

และในช่องว่างนี้ พวกลู่ทงกับเจิ้งหยางก็พุ่งออกไปแล้ว

ฟู่จาวหนิงพลิกมือขว้างออกไปอีกกำใส่กลุ่มที่ไล่ตามมา

พอเทียบกับลูกกลอนควันของพวกเขา สิ่งนี้ของนางทำให้พวกเขาป้องกันกันไม่ทันเลยทีเดียว

เสียระเบิดปึงปังดังขึ้น กระทั่งมีคนยังไม่รู้ด้วยว่ามีพลานุภาพอะไร โบกกระบี่ฟันลูกกลอนพิษเม็ดหนึ่งทิ้ง ผลคือพอกระบี่ฟัน ลูกกลอนพิษก็ระเบิดขึ้นบนหัวพวกเขา ของเหลวพิษสาดลงมาเหมือนหยาดฝน

"ซี๊ด! นี่มันอะไรกัน!"

"อ๊า! ปวดจะตายอยู่แล้ว!"

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน