อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 735

ลู่ทงกับเจิ้งหยางวิ่งจนกระหืดกระหอบ

พวกเขาเองก็เห็นองครักษ์จวนอ๋องที่เข้ามารับแล้ว ขณะเดียวกันก็ผ่อนใจโล่งออกมา โค้งเอวเอามือยันหัวเข่าไว้ หอบหายใจหนัก

พอได้ยินประโยคนี้ของฟู่จาวหนิง ลู่ทงรู้สึกว่าหัวใจของตนเองแทบจะเต้นผางออกมาแล้ว

"ลูก ลูกพี่หนิง ท่านทำเช่นนี้ไม่ได้นะ น้ำเสียงของท่านทำไมฟังแล้วเหมือนรู้สึกอย่างนั้นล่ะ?"

พวกเขาไม่ใช่ว่ารอดจากอันตรายแล้วหรือ?

ฟู่จาวหนิงเสียดายหน่อยๆ ที่ไม่มีใครตามมา

"ก็เสียดายหน่อยๆ จริงๆ" ฟู่จาวหนิงเอ่ยเสียงต่ำ "อันที่จริงข้ายังมีของอีกไม่น้อยที่จะออกมาทดสอบเสียหน่อย ไม่ได้ฝึกฝีมือเลย"

ส่วนพลานุภาพของลูกกลอนพิษนั่น ฟู่จาวหนิงก็ดูพึงพอใจอยู่

เพียงแต่ที่นางสกัดขึ้นระหว่างทางนี้ใช้หมดไปแล้ว รู้สึกปวดใจบ้างเหมือนกัน บัญชีนี้ถูกจดเอาไว้บนตัวเจ้านายที่อยู่เบื้องหลังคนพวกนั้นแล้ว

ลู่ทงกับเจิ้งหยางพอได้ยินคำพูดนางกลับตาเป็นประกายขึ้นมา

"ลูกพี่หนิง อาวุธลับที่ท่านใช้เมื่อครู่คืออะไร? ร้ายการมากเลย ให้พวกเราดูหน่อยได้ไหม?"

"ใช่เลยลูกพี่หนิง"

"เพิ่งใช้หมดไปน่ะ ของเล่นที่สร้างมาระหว่างทาง แต่เวลาไม่พอเลยทำมาไม่เท่าไร" ฟู่จาวหนิงผายมือออก

"หา?" ลู่ทงคว่ำหน้าลงทันที แต่พอคิดถึงสิ่งที่ฟู่จาวหนิงพูดเมื่อครู่ ยังมีของอีกเยอะที่ยังไม่หยิบออกมา เขาก็ตื่นเต้นแล้ว

"ยังมีของอย่างอื่นอยู่อีกใช่ไหม?"

ฟู่จาวหนิงเดินไปยังโรงเตี๊ยมข้างหน้า เอียงตามองเขา

"จุดสนใจของพวกเจ้าไม่ถูกต้องนะ ตอนนี้ยังมีเวลามาสนใจของที่ข้าทำอีกหรือ? มือสังหารพวกนั้นเข้ามาสังหารพวกเจ้านะ ลองสนใจชีวิตของตนเองก่อนดีไหม"

"พระชายา"

องครักษ์ของจวนอ๋องเห็นนางปลอดภัยกลับมาก็โล่งใจ

"ท่านอ๋องอยู่ที่ห้องเจี่ยชั้นสอง สั่งให้คนต้มน้ำยกเข้าไปแล้ว พระชายาจะเข้าไปพักผ่อนเลยไหม?"

"พวกเจ้าเอาของกลับมาหมดแล้วหรือ?"

"ขอรับ"

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน