อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 736

ฟู่จาวหนิงเดินมาข้างโต๊ะ เทน้ำใส่แก้วแล้วดื่ม

พอเห็นเขายังไม่ปลดหมวกลง นางก็เลิกคิ้วเล็กน้อย "ใส่แล้วสบายหรือ?"

"อื๋อ?" เซียวหลันยวนหลังจากมีปฏิกิริยาก็แข็งทื่อไปเล็กน้อย แต่ก็ยังยื่นมือปลดหมวกลงมา

เขาเดิมทีคิดว่าถ้าไม่ปลดลงมาล่ะก็ เขายังมองนางได้ ประจันหน้ากับนางตรงๆ ได้

หลังจากปลดลงมาเขาก็เอียงหน้าออกเล็กน้อย

"ข้าให้คนไปตรวจสอบแล้ว คนที่มาครั้งนี้ไม่ได้ลงมือสังหารทันทีหรือ?"

"อืม ดูเหมือนคิดจะมาจับตัวข้า"

"เจ้าใช้อาวุธลับที่ทำขึ้นใหม่ด้วย?" เซียวหลันยวนถาม

ดูท่าเขาเมื่อครู่จะได้ยินบทสนทนาระหว่างนางกับลู่ทงเข้าแล้ว

"ลูกกลอนพิษน่ะ ด้านในมีส่วนประกอบบางอย่าง หลังจากที่โดนแรงกระแทกภายนอกจะเกิดปฏิกิริยาแล้วระเบิดเบาๆ แล้วด้านในก็ซ่อนของเหลวพิษที่มีฤทธิ์กัดกร่อนบางส่วนไว้ หลังจากระเบิดกระเด็นไปโดนคนก็จะกัดกร่อนจนเกิดแผลอย่างรวดเร็ว ความเจ็บปวดยังรุนแรงยิ่งกว่าถูกไฟลวกเสียอีก"

ฟู่จาวหนิงอธิบายคำหนึ่ง

เซียวหลันยวนตาเป็นประกายเล็กน้อย เขาอดมองไปทางฟู่จาวหนิงไม่ได้

ตอนที่นางมองมาก็เอียงหน้าออกอีก

"ลูกกลอนพิษนี้เสียเวลาทำมากไหม?"

"ขอแค่มีวัสดุพอก็ได้แล้ว แต่ว่า วิธีทำค่อนข้างพิถีพิถัน" ฟู่จาวหนิงคิดคิดแล้วเอ่ยขึ้น "หลังจากนี้ข้าจะเตรียมวัสดุไว้มากหน่อย แล้วสอนพวกท่านทำ แต่ว่าระหว่างขั้นตอนก็มีอันตรายอยู่ เพราะตอนที่ผนึกของเหลวพิษไว้ด้วยกันวิธีการต้องรวดเร็วและแม่นยำ แรงที่ใช้ก็ต้องพอดี ไม่เช่นนั้นของเหลวพิษจะทำให้มือบาดเจ็บได้"

"อันตรายหรือ?" เซียวหลันยวนเลิกคิ้วขึ้นทันที เครียดขึ้นมาแล้ว "หลังจากนี้ก็ใช้คนอื่นทำเถอะ เจ้าไม่ต้องลงมือทำแล้ว"

ฟู่จาวหนิงหัวเราะออกมาอย่างอดไม่อยู่

"ข้าทำน่ะไม่เป็นไรหรอก เพราะข้าเก่งอยู่ ข้าหลับตาทำยังได้เลย ข้าแค่บอกว่าถ้าพวกเขาจะเรียนรู้น่ะมันอันตราย"

นางทำไมถึงได้กำเริบเสิบสานเสียขนาดนี้กันนะ

นางนอกจากวิชาแพทย์แล้วทำไมถึงยังทำอาวุธลับที่ร้ายกาจออกมาได้อีก?

ทำเอาเขาใจเต้นระรัว จนอยากจะบินเข้าไปบนร่างนางจริงๆ

เซียวหลันยวนกดหัวใจไว้เบาๆ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน