อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 738

หลังจากนี้นาง่จะไม่คิดเข้าข้างตัวเองอีกแล้ว!

ลู่ทงพวกเขาเองก็ย้ายเข้ามาเรียบร้อย

เดิมทีคิดจะให้ขึ้นมากินข้าวด้วยกันกับฟู่จาวหนิง แต่ระหว่างทางก็ถูกองครักษ์จวนอ๋องขวางไว้

"ท่านอ๋องให้พวกเจ้าไปกินข้าวกับเขา"

ลู่ทงกับเจิ้งหยางสบตากัน

กินข้าวกับอ๋องเจวี้ยน? พวกเขาจะกินกันลงไหม?

แต่พวกเขาก็ไม่กล้าปฏิเสธ ก็เลยตามไปในห้องเซียวหลันยวน คิดๆ แล้วก็รู้สึกแปลกหน่อยๆ

"อ๋องเจวี้ยนไม่ใช่ว่าต้องไปกินข้าวเย็นกับลูกพี่หนิงของพวกเราหรือ" ลู่ทงถามออกมาตรงๆ

เขาเองก็รู้สึกแปลกหน่อยๆ

ทำไมสามีภรรยาถึงแยกห้องกันกินล่ะ?

ยิ่งไปกว่นั้นยังนั่งอยู่ในห้องด้วย แล้วทำไมอ๋องเจวี้ยนยังสวมหมวกดำอยู่ด้วยล่ะ? พวกเขามองไม่เห็นหน้าของเขาเลย

แต่ก็รู้สึกเหมือสายตาของอ๋องเจวี้ยนกลายเป็นวัตถุจริงๆ จับจ้องมาบนตัวพวกเขา ทำให้พวกเขานั่งกันไม่เป็นสุข

บนโต๊ะมีกับข้าววางไว้แล้ว ดูแล้วครบรสกลิ่นสีเลยทีเดียว

"พวกเจ้า ลูกพี่หนิงหรือ?"

เซียวหลันยวนทวนคำเรียกนี้ขึ้นมาอีกครั้ง

ลูกพี่หนิงก็คือลูกพี่หนิง แล้วยังมี "ของพวกเจ้า" ด้วย?

ฟู่จาวหนิงเป็นของพวกเจ้าหรือ?

ลู่ทงกับเจิ้งหยางรู้สึกเหมือนมีมีดมาจอคอในพริบตา ความรู้สึกนั้นเย็นวาบขึ้นมา

พวกเขาก็เฉลียวฉลาด รีบแก้คำเรียกขึ้นมาทันที

"พระชายาอ๋องเจวี้ยน!"

"ใช่แล้ว ความหมายของพวกเราก็คือ ท่านอ๋องทำไมจึงไม่ไปกินข้าวด้วยกันกับพระชายา"

"ต้องมาอธิบายกับพวกเจ้าด้วยหรือ?" เซียวหลันยวนถามขึ้นเนิบๆ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน