หลังฟู่จาวหนิงออกจากห้องของท่านผู้เฒ่าก็ยืนอยู่ในลานมองท้องฟ้า
นางกลัดกลุ้มอย่างมาก
เมื่อครู่นางเห็นใบหน้าเจ็บป่วยของท่านผู้เฒ่า จึงตกปากรับคำคำขอของเขา
ผู้เฒ่าฟู่เข้าใจว่าที่อ๋องเจวี้ยนมาแต่งงานกับนางก็เพื่อล้างแค้นนาง คิดจะทรมานนาง คิดจะเอาความชิงชังต่อบิดามารดานางมาลงที่ตัวนาง ไม่มีทางดีกับนางแน่นอน
ดังนั้น ต่อให้กังวลถึงชื่อเสียงหลังจากฟู่จาวหนิงหย่าร้าง แต่ก็กังวลถึงที่พึ่งพิงของนางหลังจากนี้ด้วย เขาจึงยังต้องการให้นางหย่าร้างอย่างแรงกล้า
แต่เมื่อวานหลังจากรู้ความคิดของเซียวหลันยวน ฟู่จาวหนิงก็สงสัยว่าชายหนุ่มคนนี้จะยอมหย่าร้างไหม
นางเอาความกลัดกลุ้มนี้โยนออกไป ขอตัวไปนอนเพิ่มอีกหน่อยดีกว่า
เพิ่งนอนไปได้ไม่นาน ก็มีคนมาเคาะประตูนางจากด้านนอก
"ฟู่จาวหนิง รีบตื่นเร็ว"
เสี่ยวเถาถลึงตามองไห่ฉางจวิ้นที่กำลังออกแรงเคาะประตูห้องของคุณหนูอย่างเคืองๆ หญิงสาวคนนี้มาอีกแล้ว!
นางคิดจะขวางไห่ฉางจวิ้น แต่ไห่ฉางจวิ้นก็โบกมือตบลงไปบนบ่านาง นางก็ขยับตัวไม่ได้เสียแล้ว
"ฟู่จาวหนิง รีบลุกขึ้นมา เมื่อวานนี้อ๋องเจวี้ยนให้เจ้าพาข้าไปเที่ยวที่จวนอ๋องเจวี้ยนวันนี้!"
ฟู่จาวหนิงพอได้ยินประโยคนี้ ก็นั่งขึ้นมาบนเตียง
นางเดิมทีก็ไม่สนใจจะพาไห่ฉางจวิ้นไปจวนอ๋องเจวี้ยนอยู่แล้ว แต่นางรับปากท่านปู่ว่าจะไปหาเซียวหลันยวนเพื่อถอนหมั้น เช่นนั้นก็พาไหฉางจวิ้นไปก็แล้วกัน เมื่อวานเห็นเซียวหลันยวนดูจะสนใจไห่ฉางจวิ้นอยู่ บางทีไห่ฉางจวิ้นอาจจะช่วยนางได้บ้างก็ได้
"ข้าจะพาเจ้าไปเดี๋ยวนี้"
ฟู่จาวหนิงเปลี่ยนเสื้อผ้า หยิบของส่วนหนึ่งจากนั้นก็เปิดประตูเดินออกไป
ผลลัพธ์คือพอออกมาก็เห็นเสี่ยวเถาที่ยืนถลึงตาโตไม่ขยับเขยื้อนอยู่ตรงนั้น นางก็สีหน้าขรึมลง "เจ้าทำอะไรกับเสี่ยวเถา?"
ไห่ฉางจวิ้นวันนี้เปลี่ยนเป็นชุดกระโปรงสีฟ้าอ่อน ดูแล้วเหมือนจะแต่งหน้าอย่างตั้งใจด้วย งดงามเสียเหลือเกิน
เอาจริงๆ ไห่ฉางจวิ้นเองก็สวยมากจริงๆ
นางหัวเราะ หยิบขวดเล็กออกมาเปิดฝาแล้วโบกแกว่งที่ใต้จมูกเสี่ยวเถา จากนั้นก็ตบลงไปบนบ่านาง "ใครให้นางเมื่อครู่เข้ามาขวางตอนข้ามาเรียกเจ้ากันล่ะ? ในเมื่อเจ้ารับปากจะพาข้าไปจวนอ๋องเจวี้ยนแล้ว เช่นนั้นข้าจะปล่อยนางไป ไม่เป็นไรแล้ว"
ฟู่จาวหนิงยกมือ ตบฉาดไปที่หน้าของนางทีหนึ่ง
รอยยิ้มบนหน้าไห่ฉางจวิ้นถูกนางตบหายไปทันที สีหน้านางก็เคร่งขรึมขึ้นมา ขบเขี้ยวเคี้ยวฟันจ้องเขม็งฟู่จาวหนิง
"เจ้ากล้าตีข้าหรือ?"
สาวใช้สองคนข้างๆ ก็ตกตะลึงขึ้นมา
ฮูหยินสามฟู่รีบพาคนตรงเข้ามา และเห็นเข้ากับฉากนี้พอดี นางร้องเสียงแหลมขึ้น "จาวหนิงเจ้าบ้าไปแล้วหรือ?!"
นี่ถึงกับกล้าลงมือกับนักบุญหญิงเลยหรือ?
นักบุญหญิงล้วนถูกยกย่องเชิดชูเป็นดั่งสมบัติตั้งแต่เล็กจนโต หัวหน้าเผ่าเองก็ยังไม่กล้าพูดอะไรกับนางเลยด้วยซ้ำ แต่ฟู่จาวหนิงกลับตบฉาดนางไปแล้ว
ฟู่จาวหนิงน้ำเสียงเย็นชา "ตีแล้วก็ตีไป เจ้าคงจะยังไม่ชัดเจนนัก ที่นี่คือบ้านตระกูลฟู่ ต่อให้สาวใช้ของตระกูลฟู่ก็เป็นคนของที่นี่ และเจ้าเป็นแค่คนนอก ในกฎเกณฑ์ของฟู่จาวหนิงอย่างข้า ไม่เคยยอมให้กับเรื่องที่คนภายนอกมารังแกคนของตนเองในบ้าน"
เสี่ยวเถาสองตาแดงรื้นมองนาง "คุณหนู"
ความรู้สึกถูกปกป้องเช่นนี้ช่างดีเสียเหลือเกิน เสี่ยวแทบจะร้องไห้อยู่แล้ว
"แล้วข้าไม่ใช่คนของตระกูลฟู่หรือ? ฉางจวิ้นเป็ฯคนจากบ้านข้า นางจะเป็นคนนอกได้อย่างไรกัน? ฟู่จาวหนิงอย่าคิดว่าเจ้าตอนนี้กลายเป็นพระชายาอ๋องเจวี้ยนแล้วจะทำอะไรก้ได้นะ!" ฮูหยินสามฟู่ร้องขึ้นมาอย่างโกรธเคือง
"ท่านมันสกุลฟู่หรือ?"
ฟู่จาวหนิงมองนาง "เป็นเพราะพวกเรายอมมานาน ให้พวกเจ้ามีความคิดที่ไม่ควรมีขึ้นมาใช่ไหม? ตอนนี้ข้าจะบอกกับท่านไว้ ฟู่เป่าเจินหลังจากกลับมาข้าจะตามไปคิดบัญชีด้วย ถ้ามีฝีมือก็อย่าให้นางกลับมาตลอดกาลเสียเถอะ"
"เป่า เป่าเจินไม่ได้ทำอะไรเจ้าเสียหน่อย" ฮูหยินสามฟู่พูดออกมาอย่างกระวนกระวาย ภายใต้สายตาของฟู่จาวหนิงกลับพูดต่อไปไม่ได้
ไห่ฉางจวิ้นลูบหน้า สูดลมหายใจลึก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส
เนื้อหาน่าติดตาม สนุกมากค่ะ รออยู่นะคะ🫰🫰...
ว้าวกำลังอ่านเพลินๆเลย มาไวๆนะคะแอด❤️❤️❤️...
เอ็นดูกระบี่ชิงอีกลายเป็นมีดหั่นผัก5555 ไม่รู้ว่ากว่าจะจบจะถูกพระชายาแย่งดาบในมืไปกี่ครั้ง😂😂😂😂...
ใครมาอีกละนั่น...
พวกเหลือบไร ริ้น ทั้งหลายในจวนฟู่ เมื่อไรนางเอกจะกำจัดให้สิ้นซากเสียที ปล่อยให้เขารักแกท่านปู่อยู่ได้...
นางเอกไม่รักษาให้สามีล่ะ หรือรักษาไม่ได้กัน...
ไห่ฉางจวิ้นเหมือนจะฮาอยู่นะ นางชอบแต่คนหล่อๆ ฮ่าๆๆ...
สนุกมากค่าาาาา รอตอนต่อไปอย่างจดจ่อเลย...