อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 761

รถม้าของจวนอ๋องเจวี้ยนเดินหน้าต่อ

เข้าไปในเมืองหลวง

ผ่านถนนยาวอย่างเอิกเกริก ควบตรงไปยังจวนอ๋องเจวี้ยน

อ๋องเจวี้ยนกลับเมืองหลวงแล้ว!

ข่าวนี้เพียงไม่นานก็ลือไปทั่วทั้งเมือง

ในวังหลวง องค์จักรพรรดิไม่ได้ลับการตอบกลับจากองครักษ์ลับมาโดยตลอด พอได้ยินว่าอ๋องเจวี้ยนเดินทางกลับมาจวนอ๋องเจวี้ยนแล้ว ก็โมโหจนแทบลมจับ

เขาส่งคนไล่ไปตามทางเพื่อออกหาองครักษ์ลับเหล่านั้นทันที ผลคือวันที่สองจึงพบพวกเขาบนหาดริมน้ำข้างทาง

คนเหล่านี้บางคนก็ฟื้นขึ้นมาแล้ว แต่ก็จับไข้ตัวร้อน มึนๆ งงๆ แค่แรงจะแก้มัดก็ยังไม่มี

เป็นถึงองครักษ์ลับของจักรพรรดิ นอนอยู่ที่หาดริมน้ำเหมือนคนพิการถึงสองวันเต็ม！ เกือบจะสามวัน!

ถ้าไม่ใช่ข้างทางมีแม้น้ำ พวกเขายังพอคลานไปกินน้ำกันได้ ไม่เช่นนั้นคงกระหายน้ำตายกันหมดแล้ว

ข่าวนี้ส่งมาถึงในหูองค์จักรพรรดิ ภาพตรงหน้าเขากลับไปหมด เซนั่งลงบนเก้าอี้ ริมฝีปากสั่นระริก ไม่พูดไม่จาไปครึ่งวัน

องครักษ์ลับเหล่านั้นแม้จะยังมีชีวิตอยู่ แต่ปราณชี่ก็บาดเจ็บหนัก ยังไม่รู้ว่าต้องพักฟื้นนานเท่าไรจะจึงกลับมาใช้ได้อีก

หรือก็คือในช่วงนี้เขาขาดลูกมืออย่างจริงจังแล้ว

เว้นเสียแต่เขาจะส่งราชองครักษ์ออกไป!

"น่า น่าโมโหเสียจริง"

องค์จักรพรรดิหลังจากใจเย็นลงมาแล้วจึงกัดฟันเอ่ยขึ้น

"เซียวหลันยวน!"

เขาตอนนี้กำเริบเสิบสานเสียจริง!

องค์จักรพรรดิรับไม่ได้ จึงเรียกขันทีเข้ามาทันที "ไป เรียกให้อ๋องเจวี้ยนเข้าวัง! แล้วให้เขานำสิ่งของที่ไท่ซ่างหวงมอบไว้มาให้ข้าดูด้วย!"

ถ้าในที่มืดไม่ได้ ก็ต้องเล่นในที่แจ้งแล้ว!

เขาเองก็เป็นลูกของไท่ซ่างหวง ยิ่งไปกว่านั้นยังเป็นองค์จักรพรรดิด้วย สิ่งของที่ไท่ซ่างหวงทิ้งไว้ เข้าทำไมจะดูไม่ได้?

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน