อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 78

"อ๊า! ลูกของข้า! ใครก็ได้ ช่วยลูกของข้าที!"

เสียงร้องแหลมของหญิงสาวอายุน้อยคนหนึ่งร้องดังตามเข้ามา

ด้านนอกมีเสียงเอะอะจอแจ

"พระชายา รถม้าของพวกเราชนเข้ากับรถม้าด้านหน้าเสียแล้ว แต่น่าจะเพราะด้านหน้าเกิดเรื่องขึ้นจนขวางทางไว้" เสียงของคนขับรถดังลอดเข้ามา

ไห่ฉางจวิ้นเอ่ยขึ้นมาอย่างที่สมควรจะเป็น "อ้อมไปสิ อ้อมไปเลย"

นางไม่สนใจเลยว่าด้านนอกเกิดเรื่องอะไรขึ้น นางต้องรีบไปที่จวนอ๋องเจวี้ยน นับตั้งแต่ที่เห็นอ๋องเจวี้ยนเมื่อวานนี้ นางก็ฝันถึงแต่ชายคนนั้น ทั้งคืนเอาแต่คิดว่าจะปลดหน้ากากเขาลงอย่างไร เพื่อจะได้เห็นใบหน้าเต็มของเขา

ฟู่จาวหนิงกลับเลิกม่านรถแล้วกระโดดลงมารถม้าทันที

ข้างหน้ารถม้าพวกเขามีรถม้าอยู่คันหนึ่งจริงๆ แต่ถูกชนไม่รุนแรงมาก เพราะรถม้าด้านหน้าหยุดรถกะทันหัน พวกเขาทางนี้จึงหยุดไม่ทันแล้วชนเข้า จนทำให้ม้าที่ลากรถจวนอ๋องเจวี้ยนมึนจนเปลี่ยนทิศทางไป

และด้านหน้ายังมีรถม้าอีกคันหนึ่ง ข้างๆ รถม้ามีคนล้มกลิ้งอยู่หลายคน ในนี้มีฮูหยินอายุน้อยคนหนึ่งกำลังกอดเด็กอายุราวสามสี่ขวบกำลังร้องไห้จ้า เด็กคนนั้นครึ่งตัวอยู่ในอ้อมกอดนาง ขาเล็กข้างหนึ่งกลับบิดเบี้ยวประหลาดผิดมุม

รอบๆ มีคนไม่น้อยกำลังเดินเข้ามา

"เกิดอะไรขึ้น?"

"เหมือนว่าม้าของรถม้าคันนี้จู่ๆ ก็ล้มลง เด็กคนนี้ก็กลิ้งตกออกมาจากรถม้า จนล้มไปโดนขาเข้า"

"ตอนที่ม้าล้มก็ชนเข้ากับคนไปหลายคน ตอนที่เด็กกลิ้งลงมาก็ถูกลุงสองคนทับลงไปที่ขา"

ฟู่จาวหนิงรีบเดินเข้าไปข้างๆ เด็กคนนั้น ยื่นมือจะเข้าไปจับขาของเขา

ฮูหยินอายุน้อยก็เงยหน้าขึ้นมองนางทันที พอเห็นว่าเป็นหญิงสาวสะสวยอายุน้อยคนหนึ่ง นางก็รีบเข้าขวางมือของฟู่จาวหนิงไว้ "แม่นาง! เจ้าคิดจะทำอะไร?"

"ฮูหยิน ให้ข้าดูลูกของท่านเถิด" ฟู่จาวหนิงเอ่ยขึ้น

เด็กคนนี้หลับตาสนิท ใบหน้าขาวซีด สลบเหมือดไปแล้ว ดูท่าจะไม่ใช่แค่ล้มขาหัก

"แม่นางเจ้าอย่ามาเพิ่มความวุ่นวายได้ไหม? ลูกของข้าเป็นขนาดนี้แล้ว รีบเรียกหมอมาเร็ว!" ฮูหยินอายุน้อยกลับไม่ยอมให้ฟู่จาวหนิงเข้าไปดูเด็ก

คนข้างๆ ก็สอดปากสอดคำขึ้นมา

"แม่นางจากไหนเนี่ย ทำไมไม่รู้ความเสียเลย?"

"จริงด้วย อายุแค่นี้ทำไมไม่เย็บผ้าอยู่ที่บ้าน ออกมาดูมหรสพทำไมกัน?"

"แม่นางรีบหลีกทางเถิด มีคนไปตามหมอแล้ว"

ฟู่จาวหนิงเห็นว่าลมหายใจของเด็กหอบถี่ สีหน้าเองก็เริ่มเขียวคล้ำ ใจก็สั่นวาบ พลิกจับข้อมือของฮูหยินอายุน้อย "ฮูหยิน ถ้าช้าไปจะไม่ทันการ! หัวใจของเด็กมีปัญหา ไม่ใช่แค่หกล้มบาดเจ็บ! ท่านรีบให้ข้าดูเถิด!"

"เจ้ากำลังพูดเหลวไหลอะไร" ฮูหยินอายุน้อยคิดจะถามฟู่จาวหนิงว่ากำลังพูดเหลวไหลอะไร แต่ว่าพอเจอกับสีหน้าความเคร่งขรึมตั้งใจและสายตาที่ดุดันของฟู่จาวหนิง คำพูดของนางก็พูดต่อไปไม่ได้แล้ว

ฟู่จาวหนิงจึงรัรบตัวเด็กออกมาจากอ้อมกอดนางในตอนนี้ วางราบลงกับพื้น กระชากเสื้อของเด็กออก

"พวกเจ้าถอยออกไป! อย่ามาล้อมกันอยู่ที่นี่!" นางไม่เงยหน้าด้วยซ้ำ ตะโกนเสียงขรึมออกมาคำหนึ่ง

คนขับรถของจวนอ๋องก็ตามเข้ามาแล้วในตอนนี้ พอได้ยินคำพูดของฟู่จาวหนิง ก็รีบช่วยไล่คนที่ล้อมอยู่ออกไปทันที

"หลีกหลีก ถอยไปถอยไป"

แต่ว่าเขาคนเดียวก็ไล่คนไม่ได้มากนัก ยังคงมีคนบางส่วนที่เบียดเสียดกันเข้ามาดูว่าฟู่จาวหนิงทำอะไรกันแน่ ยังคิดจะเบียดล้อมเข้ามาดู

ตอนนี้เอง มีคนสองคนที่เหมือนเป็นผู้ติดตามเดินเข้ามา ช่วยกันคนที่ล้อมอยู่ออกไป

เงาร่างหนึ่งยืนอยู่ด้านหลังฟู่จาวหนิง ช่วยนางขวางคนเดินถนนที่เบียดตัวกันเข้ามา

และฟู่จาวหนิงก็รู้สึกได้ว่าด้านหลังโล่งขึ้นมาแล้ว เพราะว่าด้านหลังคนเอะอะกันเหลือเกิน นางสัมผัสได้ และเป็นไปได้ว่าจะส่งผลกระทบถึงนาง

"ข้าคุ้มกันไว้แล้ว จะไม่มีคนมารบกวนเจ้า" เสียงอบอุ่นเสียงหนึ่งดังขึ้น