อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 78

"อ๊า! ลูกของข้า! ใครก็ได้ ช่วยลูกของข้าที!"

เสียงร้องแหลมของหญิงสาวอายุน้อยคนหนึ่งร้องดังตามเข้ามา

ด้านนอกมีเสียงเอะอะจอแจ

"พระชายา รถม้าของพวกเราชนเข้ากับรถม้าด้านหน้าเสียแล้ว แต่น่าจะเพราะด้านหน้าเกิดเรื่องขึ้นจนขวางทางไว้" เสียงของคนขับรถดังลอดเข้ามา

ไห่ฉางจวิ้นเอ่ยขึ้นมาอย่างที่สมควรจะเป็น "อ้อมไปสิ อ้อมไปเลย"

นางไม่สนใจเลยว่าด้านนอกเกิดเรื่องอะไรขึ้น นางต้องรีบไปที่จวนอ๋องเจวี้ยน นับตั้งแต่ที่เห็นอ๋องเจวี้ยนเมื่อวานนี้ นางก็ฝันถึงแต่ชายคนนั้น ทั้งคืนเอาแต่คิดว่าจะปลดหน้ากากเขาลงอย่างไร เพื่อจะได้เห็นใบหน้าเต็มของเขา

ฟู่จาวหนิงกลับเลิกม่านรถแล้วกระโดดลงมารถม้าทันที

ข้างหน้ารถม้าพวกเขามีรถม้าอยู่คันหนึ่งจริงๆ แต่ถูกชนไม่รุนแรงมาก เพราะรถม้าด้านหน้าหยุดรถกะทันหัน พวกเขาทางนี้จึงหยุดไม่ทันแล้วชนเข้า จนทำให้ม้าที่ลากรถจวนอ๋องเจวี้ยนมึนจนเปลี่ยนทิศทางไป

และด้านหน้ายังมีรถม้าอีกคันหนึ่ง ข้างๆ รถม้ามีคนล้มกลิ้งอยู่หลายคน ในนี้มีฮูหยินอายุน้อยคนหนึ่งกำลังกอดเด็กอายุราวสามสี่ขวบกำลังร้องไห้จ้า เด็กคนนั้นครึ่งตัวอยู่ในอ้อมกอดนาง ขาเล็กข้างหนึ่งกลับบิดเบี้ยวประหลาดผิดมุม

รอบๆ มีคนไม่น้อยกำลังเดินเข้ามา

"เกิดอะไรขึ้น?"

"เหมือนว่าม้าของรถม้าคันนี้จู่ๆ ก็ล้มลง เด็กคนนี้ก็กลิ้งตกออกมาจากรถม้า จนล้มไปโดนขาเข้า"

"ตอนที่ม้าล้มก็ชนเข้ากับคนไปหลายคน ตอนที่เด็กกลิ้งลงมาก็ถูกลุงสองคนทับลงไปที่ขา"

ฟู่จาวหนิงรีบเดินเข้าไปข้างๆ เด็กคนนั้น ยื่นมือจะเข้าไปจับขาของเขา

ฮูหยินอายุน้อยก็เงยหน้าขึ้นมองนางทันที พอเห็นว่าเป็นหญิงสาวสะสวยอายุน้อยคนหนึ่ง นางก็รีบเข้าขวางมือของฟู่จาวหนิงไว้ "แม่นาง! เจ้าคิดจะทำอะไร?"

"ฮูหยิน ให้ข้าดูลูกของท่านเถิด" ฟู่จาวหนิงเอ่ยขึ้น