อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 783

"เดิมทีมันก็ใช่! ข้าตอนนั้นบอกว่าจะพาแม่ของข้าไปใช้ชีวิตด้วยกัน พวกท่านก็ตอบรับแล้วนี่ ข้าบอกให้พ่อกับแม่เขาย้ายออกไป ทิ้งบ้านตระกูลติงไว้ให้พวกเราอยู่ พวกท่านก็รับปากแล้ว!"

เริ่นหมิ่นเซียงจ้องติงหราน

"นั่นเป็นเพราะบ้านตระกูลติงของพวกเราอยากให้ติงหรานแต่งงานอย่างราบรื่น พอคิดถึงความกตัญญูของท่านที่คิดจะพาแม่มาอยู่ด้วยกัน อันนี้ก็ยังเข้าใจได้ พวกท่านชอบบ้านตระกูลติง พี่ใหญ่กับพี่สะใภ้ใหญ่ข้างยังคิดว่าพวกเขายังมีเรือนเล็กอยู่ สามารถย้ายออกไปได้ พวกเขายอมถอยให้ก้าวแล้วก้าวเล่า เพราะหวังว่าท่านกับติงหรานจะมีวันคืนที่ดีร่วมกัน"

สะใภ้รองติงตอนนี้ใบหน้าโกรธเคืองขึ้นแล้วจริงๆ

นางคิดไม่ถึงเลยว่าเริ่นหมิ่นเซียงตอนนี้ยังมีหน้ากระโจนเข้ามาอีก ยิ่งไปกว่านั้นยังมาอาละวาดแบบนี้ อาละวาดต่อหน้าพระชายาอ๋องเจวี้ยนก็เรื่องหนึ่ง แต่ถ้ามาทำให้แม่นางอันโกรธจนออกไป พังงานดูตัวของติงหรานเข้าล่ะ นางอยากจะฉีกเริ่นหมิ่นเซียงเป็นชิ้นๆ จริงๆ

"เดิมทีบ้านของพวกเราก็อยากให้พวกท่านได้มีชีวิตที่ดี แต่ใครจะรู้ว่าพูดกันไว้ดิบดี ท่านกลับเอาแต่จะถอนหมั้น ไม่เช่นนั้นจะแฉความลับข้อบกพร่องอะไรของติงหรานออกมา ติงหรานของพวกเรามีความลับมีข้อบกพร่องตรงไหนกัน?"

"แม่ข้าบอกไว้ว่า เงื่อนไขที่พวกเราเสนอไปเช่นนี้ คนปกติไม่มีทางยอมรับกัน!"

เริ่นหมิ่นเซ๊ยงกระทืบเท้า จ้องเขม็งไปที่ติงหราน

"แต่พวกท่านล้วนยอมรับมาทั้งหมด เช่นนั้นก็ต้องเป็นเขาที่มีปัญหา!"

นางชี้นิ้วไปทางติงหราน

ติงหรานหน้าแดงเถือก

"แม่นางเริ่น ท่านเอาแต่พูดว่าข้ามีปัญหา ได้ เช่นนั้นพวกเราก็รับปากถอนหมั้นกันแล้ว สิ่งยืนยันอะไรก็ล้วนเป็นของอีกฝ่าย เรื่องมงคลของทั้งสองฝ่ายถือเป็นโมฆะ พูดกันจบแล้วว่านับจากนี้ชายหญิงคู้นี้จะไม่ได้แต่งงานกัน แล้วตอนนี้ท่านมาที่นี่ทำไม?"

"ข้าคิดจนเข้าใจแล้ว!" เริ่นหมิ่นเซียงพูด "ถ้าหากท่านมีข้อบกพร่องจริง ข้าก็จะพาไปรักษา! พระชายาอ๋องเจวี้ยนมีวิชาการแพทย์ดีมาก พวกเราจะไปจวนอ๋องเจวี้ยนพบนาง ให้นางรักษาท่านให้!"

"แม่นางเริ่น!"

ติงหรานตะคอกขึ้นมา ยอมรับไม่ได้แล้วจริงๆ มันน่าอับอายจนเขาแทบจะแทรกแผ่นดินหนีอยู่แล้ว

พระชายาอ๋องเจวี้ยนก็อยู่ที่นี่ไง! นี่นางกำลังพูดเรื่องบ้าบออะไรออกมา?

เรื่องนี้มันพูดได้ด้วยหรือ?

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน