อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 784

"ข้าจะขอเตือนพวกท่าน! ติงหรานเป็นคู่หมั้นของข้า พวกเรายังไม่รีบไสหัวไปอีกหรือ? ไม่เคยเห็นใครหน้าไม่อายเท่านี้มาก่อน ถึงกับฝ่าฝืนคำแม่สื่อของพ่อแม่ แล้วแอบมาเจอกับผู้ชายส่วนตัวแบบนี้!"

"ท่านพูดจาเกรงใจกันด้วย"

อันชิงเองก็โมโหจนลุกขึ้นยืนแล้ว

บอกว่านางหน้าไม่อาย นางทนได้ที่ไหน

"นี่อันชิงใช่ไหม?" ชายหนุ่มที่ตามเริ่นหมิ่นเซียงมาเอ่ยปากขึ้น "น้องสาวของผู้ตรวจการอันน่ะ"

เริ่นหมิ่นเซียงถลึงตาโตจ้องอันชิง

"ที่แท้ท่านก็คืออันชิง? ที่ไม่ชัดเจนกับโหวอาวุโสน้อยอี้คนนั้นน่ะหรือ?"

"เริ่นหมิ่นเซียง!" ติงหรานตวาดด้วยความโกรธ "เจ้าจะมากเกินไปแล้ว! แม่นางอันไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย แต่เป็นเพราะเจ้าสกุลอี้นั่นมันไม่เอาไหน! ถ้าเจ้ายังกล้าลบหลู่นางอีกเพียงน้อย ข้าจะไม่เกรงใจเจ้าแล้วนะ!"

"ท่านไม่เกรงใจข้าแล้วหรือ? ติงหราน เดิมทีท่านก็มาลอบนัดพบกับอันชิงใช่ไหม? ไม่ใช่หญิงสาวคนนั้น ท่านจะแต่งงานกับอันชิงหรือ? ท่านบ้าไปแล้วใช่ไหม ท่านรู้ไหมว่านางชื่อเสียงเป็นอย่างไร" เริ่นหมิ่นเซียงเห็นเขาปกป้องอันชิงเช่นนี้ก็เข้าใจขึ้นมา

"ชื่อเสียงของนางขาวบริสุทธิ์อย่างมาก! ไม่รู้ว่าดีกว่าเจ้าตั้งเท่าไร! เริ่นหมิ่นเซียง ข้าไม่เคยกักขระกับหญิงสาวมาก่อน แต่ถ้าเจ้ายังจะพูดจาเรื่อยเปื่อยอีก ข้าจะฉีกมันให้ยับ!"

อันชิงมองติงหราน

สองมือของเขากำหมัดแน่น โมโหจนตัวสั่น ขวางอยู่ด้านหน้าตลอด

"ท่านพูดอะไรน่ะ? ติงหราน ท่นาคิดจะลงมือกับข้าหรือ?"

เริ่นหมิ่นเซียงตาแดงรื้น หันหน้ากลับไปเหลือบมองชายหนุ่มคนนั้น "หวางจ่างฝู! เจ้ายังจะยืนนิ่งอีกทำไม? ลากอันชิงออกไป ถ้าติงหรานกล้าทำร้ายข้า เจ้าก็เล่นงานอันชิงเสีย!"

ฟู่จาวหนิงมองไปยังหวางจ่างฝูคนนั้น และไม่รู้ว่าทำไม พอได้ยินชื่อสกุลหวาง นางก็รู้สึกว่าเขาดูคล้ายกับเจ้าหวางต้าหลางคนนั้นเสียจริง

นี่อยู่ในเมืองหลวงนะ คงไม่ได้มีวาสนาอะไรขนาดนั้นหรอกกระมัง?

นางมองไปยังหวางจ่างฝูที่เดินเข้ามา ก็ยังถามออกมาอย่างไม่ใส่ใจว่า "หวางเก๋อเหล่าเป็นอะไรกับเจ้า?"

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน