อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 785

คำพูดที่ติงหรานพูดกับเริ่นหมิ่นเซียง กดเสียงลงต่ำแล้ว

แต่ฟู่จาวหนิงก็หูดีเกิน ฟังครบทุกถ้อยคำไม่ขาดตกบกพร่อง

นางรู้สึกว่าโลกใบนี้เล็กจริงๆ ทำไมแค่มาร้านอาหารชิงเว่ยนี่ แค่อยากจะมาพบติงหรานกับอันชิง ก็ยังลากไปเกี่ยวข้องกับองค์หญิงหนานฉืออีก

"ใช่ ท่านรู้ก็ดีแล้ว พ่อของข้าพูดไว้ ครั้งนี้ ฮองเฮารับสั่ง ว่าคนในเมืองหลวงที่พูดภาษาหนานฉือได้ล้วนให้เข้าวังไปร่วมงานเลี้ยง ถึงตอนนั้นแม่ข้าจะไปขอความดีความชอบต่อหน้าฮองเฮา ไม่แน่อาจจะขอให้ข้าขึ้นเป็นท่านหญิงคนหนึ่งด้วยก็ได้"

เริ่นหมิ่นเซียงสมองร้อนวาบขึ้นมา นางจมอยู่กับความเป็นไปได้นี้ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว รู้สึกว่าตนเองกำลังจะล่องลอย

"ดังนั้นท่านก็คิดให้ดี ถือโอกาสตอนนี้ที่ข้ายังอยากแต่งงานกับท่าน ไม่พลาดโอกาสนี้ไป รอให้ข้าได้รับความดีความชอบ ถึงตอนนั้นมาคุกเข่าร้องไห้อ้อนวอนข้า ข้าก็จะไม่เหลียวมองท่านอีกเลย"

ติงหรานโมโหจริงจังแล้ว

"วางใจได้เลย ไม่มีทางมีวันนั้นแน่นอน ข้าทางนี้ก็จะบอกกับเจ้าให้ชัดเจนอีกครั้ง พวกเราก่อนหน้านี้ตอนที่ยังหมั้นกันก็เจอกันแค่ไม่กี่ครั้ง ข้าไม่ได้รู้สึกอะไรกับเจ้าเลย แค่อยากจะมีงานหมั้น หลังจากแต่งงานก็จะทำหน้าที่สามีให้เต็มที่เท่านั้น"

"ตอนที่หารือเรื่องงานแต่งพอได้เห็นเจ้า ข้าก็รู้สึกแย่แล้ว โชคดีที่เจ้าเป็นฝ่ายขอถอนหมั้น จึงถอนหมั้นได้ ในใจข้าดีใจมาก เพราะข้าจะไม่ยอมอยู่กับภรรยาที่เป็นคนแบบเจ้าไปทั้งชีวิตแน่นอน เดิมทีคำพูดพวกนี้ข้าไม่ควรพูด แต่ถ้าไม่พูดให้ชัดเจน เจ้าก็เหมือนจะไม่เข้าใจ!"

ติงหรานกัดฟัน "ข้าจะบอกกับเจ้า ถอนหมั้นแล้วก็คือถอนหมั้น นับตั้งแต่วันที่ถอนหมั้นก็ไม่มีความเกี่ยวข้องใดกันอีก! ขอให้เจ้าหลังจากนี้ไม่ต้องมาปรากฎตัวต่อหน้าข้าอีก ข้าเห็นเจ้าก็จะพยายามอ้อมไปอีกทางให้มากที่สุด! แม่นางเริ่น ไม่ว่าภรรยาของข้าหลังจากนี้จะเป็นใคร แต่ก็ไม่มีทางเป็นเจ้า"

เริ่นหมิ่นเซียงยกมือ ฟาดไปที่หน้าของเขาอย่างรวดเร็ว

"เพียะ!"

ใบหน้าติงหรานถูกนางตบฉาดอย่างแรง

คนทั้งหมดล้วนตะลึงงัน อันชิงถลึงตาโตมองติงหราน

เขากำสองมือแน่น สูดลมหายใจลึก

"ได้ ถือว่าตบฉาดนี้เป็นการชดใช้ต่อคำพูดที่มากเกินไปของข้าก็แล้วกัน แล้วก็ ถือว่าเป็นการตัดขาดอย่างหมดจดระหว่างพวกเรา ข้า และบ้านตระกูลติงของข้า หลังจากนี้ไม่ได้ติดค้างเจ้าอีกแม้แต่นิดเดียว"

เสียงของเขาสั่นระริก เห็นได้ชัดว่าโมโหจนเกลียดชังแล้ว

เริ่นหมิ่นเซียงตาแดงรื้น "ติงหราน ข้าชอบท่านนะ ตอนนั้นข้าก็แค่หัวร้อนที่ไปฟังแม่ข้าจนต้องขอถอนหมั้น ข้าคิดว่าพวกท่านจะรั้งไว้ ท่านจะขอให้ข้าไม่ถอนหมั้น แล้วข้าเองก็รอให้ท่านมาขอคืนดีอยู่ ใครจะรู้ว่าท่านจะตอบรับมาทันทีกัน!"

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน